Το αποτέλεσμα στις ολλανδικές εκλογές με τη νίκη του ακροδεξιού PVV ήταν αναπόφευκτο να προκαλέσει ανησυχίες σε όλο το ευρωπαϊκό πολιτικό στερέωμα. Ωστόσο, δεν ανησυχούν μόνο οι προφανείς κύκλοι (Βρυξέλλες, παραδοσιακά συντηρητικά κόμματα, αριστερά), που τρέμουν για το ευρωσκεπτικό -έως αποσχιστικό-, ρατσιστικό και μισαλλόδοξο πρόγραμμα του Γκέερτ Βίλντερς. Εκείνη που ανησυχεί περισσότερο από την ακροδεξιά άνοδο στην Ολλανδία είναι η Ιταλίδα πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι, που κάποιος θα θεωρούσε ότι -ως νεοφασίστρια- θα βρισκόταν στο πλευρό του ακροδεξιού ηγέτη. Ωστόσο, δεν είναι.

Και αυτό γιατί στις ολλανδικές εκλογές και το αποτέλεσμά τους θα πρέπει να προσμετρήσουμε τη σημασία που έχει η κομματική και πολιτική σύνθεση στον ευρωπαϊκό χάρτη ενόψει των κρίσιμων Ευρωεκλογών του 2024. Μία αναμέτρηση που εν πολλοίς θα κρίνει την πορεία που θα ακολουθήσει στο άμεσο μέλλον η ήπειρός μας -ιδίως εάν αλλάξουν οι συσχετισμοί δυνάμεων, που ακόμη τηρούν μία επίφαση κοινωνικής δικαιοσύνης και προστασίας των πολιτικών δικαιωμάτων. Μάλιστα, σε αυτές τις εκλογές η Μελόνι βασίζει τη φιλοδοξία της να αναδειχθεί σε ηγετική μορφή στην Ε.Ε.. Εξ ου και αμέσως μετά την εκλογή της, η νεοφασίστρια ηγέτιδα έχει αμβλύνει τη ρητορεία της, υπερτονίζοντας το ευρωατλαντικό προσωπείο της και προσεγγίζοντας όλο και περισσότερο την μετριοπαθή δεξιά. Στόχος της είναι το ECR, το ευρωπαϊκό κόμμα που συνενώνει ομοειδείς παρατάξεις με το δικό της νεοφασιστικό «Fratelli d’ Italia», να φέρει ένα τέτοιο αποτέλεσμα ώστε σε μία συμμαχία με το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, να πάρουν τα ηνία στο Ευρωκοινοβούλιο και να καθορίζουν πλέον εκείνα τη χάραξη της πολιτικής στην Ε.Ε..

Ωστόσο, ο πρωταγωνισμός στον οποίο απέβλεπε η Μελόνι τίθεται εν αμφιβόλω, πρώτα μετά τις εκλογές στην Πολωνία και στη συνέχεια με το αποτέλεσμα στην Ολλανδία. Η αποτυχία του PiS στην Πολωνία, συμμάχου της στο ECR και τώρα η επιτυχία του Βίλντερς (που το κόμμα του ανήκει στο ανταγωνιστικό ευρωπαϊκό Id) βάζουν δύσκολα στην Ιταλίδα. Ιδίως όταν ο Βίλντερς είναι σύμμαχος σε ευρωπαϊκό επίπεδο με την ξενοφοβική Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι, που καίτοι σύμμαχός της στην κυβέρνηση, δεν κρύβει τις προθέσεις του να γίνει εκείνος ο ισχυρός άνδρας στην Ιταλία και στην Ευρώπη. Ο Σαλβίνι, που φυσικά πρώτος έσπευσε να συγχαρεί τον Ολλανδό,  μάλιστα θα προηγηθεί στρατηγικά από τη Μελόνι στην κούρσα για τις Ευρωεκλογές, καθώς θα ανοίξει την εκστρατεία του στις 3 Δεκεμβρίου από τη Φλωρεντία (στη Φορτέτσα ντε Μπάσο). Ο Σαλβίνι ετοιμάζει μία συγκέντρωση, απ’ όπου θα παρελάσει ο «ανθός» της ακροδεξιάς στην Ευρώπη: από τη Μαρίν Λεπέν και τη γραμματέα του γερμανικού AfD Αλίς Βίντελ, έως τον ίδιον τον Βίλντερς.

Ο επικείμενος ανταγωνισμός γίνεται επικίνδυνος, καθώς δε φτάνει η σύσφιξη των σχέσεων της Μελόνι με τη Γερμανία και η προσέγγισή της με τη Γαλλία για να εξασφαλίσει έναν ηγετικό ρόλο στην ήπειρο. Άλλωστε υπονομευτικό ρόλο μπορεί να παίξει επίσης η πρόσφατη επανασύσφιξη σε όλους τους τομείς του γαλλογερμανικού άξονα, στον βαθμό που η Ιταλία έχει ανάγκη τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς και την εκταμίευση των δόσεων του Σχεδίου Ανάκαμψης. Εξ ου και οι αριθμοί και οι συσχετισμοί στη ριζοσπαστική δεξιά και την ακροδεξιά στην Ευρώπη είναι πολύ σημαντικοί για τον αυριανό ρόλο της Ιταλίδας πολιτικού στην Ε.Ε..

Αυτήν την ώρα, ο δεξιός άνεμος πνέει ούριος σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες: ο Βίλντερς συγκέντρωσε σχεδόν το 24% στις ολλανδικές εκλογές, η Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία, σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση, συγκεντρώνει ένα 28%, το AfD στη Γερμανία κινείται στο 20%, ενώ πριν από έναν μήνα στην Πολωνία το κόμμα με τις περισσότερες ψήφους στις εκλογές  ήταν το Pis με 35,3%. Αλλά και τον Απρίλιο στη Βουλγαρία το κεντροδεξιό κόμμα «Πολίτες για την Ευρωπαϊκή Ανάπτυξη της Βουλγαρίας» (GERB) του πρώην πρωθυπουργού Μπόικο Μπορίσοφ κέρδισε, με 26,49%, ενώ στην Αυστρία, έναν χρόνο πριν από τις εκλογές στην πρώτη θέση φέρουν οι εκτιμήσεις το ακροδεξιό Αυστριακό Κόμμα της Ελευθερίας (Fpö). Στην Ιρλανδία η δεξιά συμπαράταξη που θα κατέβει στις κάλπες το 2025 με επικεφαλής το κίνημα Sinn Fein έχει σταθερά το προβάδισμα, στην Ισπανία το  ΡΡ πρώτευσε με 33,1 % και το ακροδεξιό Vox συγκέντρωσε τον Ιούλιο το 12, 4% . Αριθμοί που, εάν αναχθούν αναλογικά στα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών, εύλογα διαμορφώνουν συνθήκες νίκης στη δεξιά και την ακροδεξιά -εάν δεν προκύψει κάτι  συγκλονιστικό.

Θα υπάρξει άραγε μία αλλαγή στην Ε.Ε.; Και θα είναι η Μελόνι φορέας και επικεφαλής μίας τέτοιας αλλαγής; Όλα θα εξαρτηθούν από τις πλειοψηφίες που θα προκύψουν στα έδρανα του Ευρωκοινοβουλίου, που θα αποφασίσουν και τον μελλοντικό συσχετισμό δυνάμεων για τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και την πυξίδα για τις αποφάσεις της. Είναι σαφές ότι ο Βίλντερς στην Ολλανδία, όπως η Λεπέν στη Γαλλία και το AfD στη Γερμανία, αντιπροσωπεύουν κάτι περισσότερο από έναν μεμονωμένο πολιτικό γεγονός ή έναν πομφόλυγα. Είναι ενδεικτικό του πόσο ο ακροδεξιός λόγος διαβρώνει την Ευρώπη και αλλοιώνει de facto και μακροπρόθεσμα επηρεάζει την πολιτική της.  Ιδίως όταν επίκεινται εκλογές -τοπικές, εθνικές ή ευρωπαϊκές. Τούτο αναγκάζει τα αμιγώς δεξιά, πιο μετριοπαθή και φιλοευρωπαϊκά κόμματα, να επιζητούν να διασφαλίσουν μία ισορροπία με εκείνα τα λιγότερο ριζοσπαστικοποιημένα κόμματα της ακροδεξιάς παράταξης.

Ένα τέτοιο είναι και το FdI της Μελόνι, που μετά τη «στροφή του Φιούτζι» και την Alleanza Nazionale που αντικατέστησε το MSI, αλλά κυρίως με τη συμμετοχή του στις κυβερνήσεις Μπερλουσκόνι, εξελίχθηκε σε «κόμμα διακυβέρνησης» και όχι διαμαρτυρίας. Και αυτό έγινε ανεξάρτητα από τις κορώνες που πυροτεχνικά εκτόξευε ενίοτε η Μελόνι για τους μετανάστες ή την έξοδο από το ευρώ. Πλέον στα σχέδια της ευρωπαϊκής δεξιάς η προσέγγιση με πιο «συζητήσιμα» κόμματα σαν της Μελόνι (και πάντα υπό το δέλεαρ της εξουσίας) εκτιμάται ότι θα λειτουργήσει ως ανάχωμα απέναντι στην άνοδο της ακροδεξιάς.  Το ίδιο βέβαια αξιώνουν και τα αμιγώς αντιευρωπαϊκά κόμματα: ήδη μετά την επιτυχία του PVV στην Ολλανδία, στελέχη της Λέγκας στην Ιταλία καλούν τη Μελόνι να αναθεωρήσει την προσέγγισή της με το ΕΛΚ και την Ε.Ε..

Όμως, πώς να στέρξει η νεοφασίστρια πρωθυπουργός να προσεγγίσει έναν πολιτικό όπως τον Βίλντερς, που οι θέσεις του πρεσβεύουν ολωσδιόλου τα αντίθετα απ’ όσα αποβλέπει εκείνη; Ο Βίλντερς είναι αντίθετος στη βοήθεια στην Ουκρανία, ενώ η Μελόνι είναι ο σημαιοφόρος του πολέμου κατά της Ρωσίας. Ο Ολλανδός υποστηρίζει ένα ακόμη πιο σφικτό Σύμφωνο Σταθερότητας (που εξορκίζει η Ιταλία), ένα ακόμη πιο αυστηρό στις εκταμιεύσεις του Σχέδιο Ανάκαμψης και ιδίως στο Next Generation UE (που η Ιταλία αναζητεί ως μάννα εξ ουρανού). Για να μη θυμηθούμε πως το 2020 ο προσκεκλημένος του Σαλβίνι κραύγαζε «Geen cent naar Italie!(ούτε ένα σεντ στην Ιταλία)».  Ενώ και οι απόψεις του για το μεταναστευτικό κάνουν ακόμη και τους ακροδεξιούς της Μελόνι να κοκκινίζουν! 

Η Μελόνι πλέον κι αυτή βρίσκεται, λόγω ακροδεξιάς, επί ξυρού ακμής όσον αφορά την ευρωπαϊκή της στάση. Παρά την κινητικότητά της στο Ουκρανικό, την ενέργεια, το μεταναστευτικό, πάντα υπό την υποστήριξη των Αμερικανών, η Μελόνι δεν έχει να αποδείξει πολλά πράγματα μέσα στον ευρωπαϊκό χώρο. Ήδη έχει καταθέσει, καθ’ υπόδειξη και των Βρυξελλών, έναν ελλειμματικό προϋπολογισμό και ακόμη δεν έχει κατορθώσει να περάσει τους δικούς της όρους (εξαίρεση των εξόδων για ενεργειακή ή πράσινη μετάβαση) για να υπογράψει το Σύμφωνο Σταθερότητας . Εξίσου είναι εξαρτημένη από την έκβαση των αποταμιεύσεων, που όμως θα εξαρτηθούν από την δημοσιονομική προσαρμογή  και το έλλειμμα -που σε αυτό ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς ήταν κατηγορηματικά αμετακίνητος στην συνάντησή του με τη Μελόνι. Στο τέλος η νεοφασίστρια πρωθυπουργός θα αναγκασθεί να ψηφίσει το ESM tel quel, ενώ θα πάει στις Ευρωεκλογές με τη Δαμόκλειο Σπάθη της αξιολόγησης του προϋπολογισμού από την Ε.Ε. τον Απρίλιο.

Σε περίπτωση που η «λυσσασμένη» ακροδεξιά πετύχει μεγάλα ποσοστά στις Ευρωεκλογές, η Μελόνι, χωρίς πλέον στα συμβούλια κορυφής να έχει συμμάχους σε κυβερνήσεις όπως τον Ματέουζ Μοραβιέτσκι ή το Vox (που ανήκουν στο ECR), θα βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να ψηφίζει μαζί με τους δεξιούς, αλλά δυστυχώς και τους Σοσιαλιστές!