Δεν είμαστε προφήτες, ούτε κατέχουμε τόσο καλό ρεπορτάζ, ώστε να προαναγγείλουμε το τι θα συμβεί το 2024. Αλλά με εργαλεία τα βασικά στοιχεία της μαρξικής μεθοδολογίας (όπως τέλος πάντων την καταλαβαίνουμε) και την πρόσβαση που διαθέτουμε όλοι μας σε πληροφορίες παραθέτουμε ορισμένες εκτιμήσεις για το νέο έτος. Ξεκινούμε από τις κάπως πιο αναμενόμενες και υπό αυτήν την έννοια ολίγον τι «βαρετές»:

1. Ό,τι σηματοδοτήθηκε και επιταχύνθηκε την 24^η Φεβρουαρίου του 2022 θα συνεχιστεί και θα ενταθεί. Με άλλα λόγια, η αναγκαστικώς πολεμική αμφισβήτηση του ΝΑΤΟ και της απόπειρας κυριαρχίας των ΗΠΑ σε πλανητική κλίμακα θα περάσει μέσα από τα πεδία μάχης της Ουκρανίας, με βασικό χαμένο, όπως όλα δείχνουν, την ίδια την Ουκρανία. Είναι διάχυτη η συζήτηση για μια λήξη του πολέμου μέσα από την ήττα της Ουκρανίας. Δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι αυτή θα λάβει χώρα μέσα στο 2024, ωστόσο η λογική των πραγμάτων δείχνει ότι το Κίεβο θα βρεθεί σε ακόμα δυσκολότερη θέση, με τις εφεδρείες του να περιορίζονται και με τις ΗΠΑ να αποστασιοποιούνται από τον Ζελένσκι. Η Ρωσία έχει κάθε λόγο να απαιτήσει μια επί της ουσίας ή και επίσημη άνευ όρων παράδοση της Ουκρανίας και προς αυτήν την κατεύθυνση θα δουλέψει.
2. Η διαφαινόμενη ήττα της Ουκρανίας θα αποτελέσει σοκ για το ΝΑΤΟ, όσο και αν την περιμένει ή θα έπρεπε να την περιμένει. Ακριβώς επειδή θα αποτελέσει σοκ, ο πρόεδρος των ΗΠΑ θα προσπαθήσει να καθυστερήσει την ήττα της Ουκρανίας, ώστε να μη συμβεί πριν τις προεδρικές εκλογές. Είναι πιθανό να δούμε μια εσωτερική ανατροπή Ζελένσκι, αλλά σε κάθε περίπτωση, ο ρόλος του στα ουκρανικά πράγματα θα γίνεται ολοένα πιο περιορισμένες επί της ουσίας, με αποτέλεσμα σοβαρές συγκρούσεις μέσα στο ουκρανικό κατεστημένο.
3. Ενόψει της ουκρανικής ήττας (θα) έχουμε παρασκηνιακές, αλλά και στο προσκήνιο, διαφωνίες ως προς τη σχέση Ε.Ε.-Ρωσίας. Οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις της Ε.Ε. θα εμμένουν στη σχέση εξάρτησης από τις ΗΠΑ, παρά τον κανιβαλισμό της ευρωπαϊκής οικονομίας από τις τελευταίες. Ένα μέρος ωστόσο του πολύ μεγάλου κεφαλαίου, ιδίως στις βιομηχανικές οικονομίες της Ε.Ε., θα εκδηλώνει ολοένα μεγαλύτερη δυσφορία, ζητώντας αποκατάσταση των σχέσεων με τη Ρωσία και εμβάθυνση των σχέσεων με την Κίνα. Είναι πιθανό να δούμε αυτές τις κεφαλαιακές μερίδες να ενισχύουν άλλα πολιτικά κόμματα, τα οποία θα θέσουν ως πρόταγμα τη συμμετοχή των χωρών τους στον υπό διαμόρφωση πολυκεντρικό κόσμο, μέσα από την Ε.Ε. ή και εκτός αυτής.
4. Θα αποδειχτεί ότι η επιχείρηση «Πλημμύρα του Αλ Ακσά», όσα ακολούθησαν και θα ακολουθήσουν θα αποτελέσουν καταλυτικό σημείο αναφοράς στην ιστορία. Το Ισραήλ ως αλαζονικό κράτος απαρτχάιντ και έχοντας αγκαλιάσει πλήρως μια γενοκτονική πολιτική, έστρωσε από καιρό το ίδιο, το δρόμο της υπαρξιακής απειλής εναντίον του. Θα πληρώσει ένα πολύ ακριβό κόστος για όλες τις πολιτικές του. Ο Νετανιάχου θα παίξει τους επόμενους μήνες όλα τα χαρτιά του προκειμένου να διασφαλίσει τον εαυτό του με κάθε κόστος. Θα κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου να σύρει τις ΗΠΑ σε ένα μεγάλο πόλεμο εναντίον του Ιράν, αλλά το στοίχημα αυτό είναι πολύ δύσκολο να του βγει. Σε κάθε περίπτωση, η εκτίμηση είναι ότι ο πόλεμος στην ευρύτερη Μέση Ανατολή θα συνεχίσει να επεκτείνεται σε περισσότερα μέτωπα, κάθε ένα εκ των οποίων θα έχει διαφορετική ένταση.
5. Η προσπάθεια Νετανιάχου να σύρει τις ΗΠΑ σε ένα μεγάλο πόλεμο θα προκαλέσει εντάσεις, χωρίς να διαρρήξει τη στρατηγική τους σχέση. Ο Νετανιάχου θα δυσκολέψει την επανεκλογή Μπάιντεν, με τον τελευταίο να μην εγκαταλείπει τη σιωνιστική πολιτική του. Την ίδια στιγμή, αντικειμενικώς θα ωθεί τη Ρωσία, το Ιράν και την Κίνα σε ολοένα στενότερη συνεργασία και συμμαχία, επιδεινώνοντας το περιβάλλον ασφάλειας και για τις ΗΠΑ, αλλά και για το Ισραήλ.
6. Είναι πολύ πιθανό να δούμε το Ιράν να πραγματοποιεί ένα αποφασιστικό βήμα στην κατεύθυνση της απόκτησης πυρηνικών όπλων και το Ισραήλ να καλείται να διαλέξει μεταξύ πολύ δύσκολης ειρήνης ή στρατηγικής ήττας.
7. Οι εκλογές στις ΗΠΑ και η πορεία προς αυτές θα αποτελέσουν ένα δύσκολο τεστ για το επίπεδο της «δημοκρατίας» τους. Οι Δημοκρατικοί θα προσπαθήσουν να αποτρέψουν με κάθε τρόπο την εκλογή Τραμπ, ενώ ο τελευταίος δεν θα δεχτεί κανένα αποτέλεσμα πέρα από την εκλογή του. Φυσικά αυτό δε σημαίνει ότι θα ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος ή ότι θα γίνει πραξικόπημα (παρότι τίποτα δεν πρέπει να αποκλείεται σε βάθος χρόνου μέσα στις ΗΠΑ). Θα δούμε κατά βάση ένα πολύ έντονο και ακριβοπληρωμένο σόου, από το οποίο με τα σημερινά δεδομένα φαίνεται ότι νικητής θα είναι ο Τραμπ. Ο Μπάιντεν θα προσπαθήσει να κρατήσει ελεγχόμενο τον επίσημο πληθωρισμό, αλλά οι διεθνείς εξελίξεις από κοινού με τη μείωση των στρατηγικών πετρελαϊκών αποθεμάτων θα διατηρήσει τις πιέσεις. Τα σημάδια μιας νέας οικονομικής κρίσης θα συνεχίσουν, αλλά η FED θα καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια να μην εκδηλωθούν τουλάχιστον με κατακλυσμιαίο τρόπο. Αλλά φυσικά μιλάμε για τις ΗΠΑ και σίγουρα θα μας εκπλήξουν.
8. Οι BRICS και γύρω από αυτές μια σειρά κρατών της παγκόσμιας περιφέρειας θα συνεχίσουν τη δύσκολη προσπάθεια συγκρότησης εναλλακτικού, οικονομικού πόλου έναντι των ΗΠΑ. Η Ινδία θα αποτελέσει μήλο της έριδος και παράγοντα δυσχερειών για τα σχέδια των BRICS. Η αποδολαριοποίηση θα συνεχιστεί σε επίπεδο διμερών συμφωνιών, χωρίς μάλλον να γίνεται κατακλυσμιαία.
9. Η Ασία θα μας επιφυλάσσει εκπλήξεις. Ένα από τα κράτη που πρέπει να προσέξουμε είναι το Πακιστάν, στο οποίο η αποστασία εναντίον του Ίμραν Χαν και ο αποκλεισμός του από τις επερχόμενες εκλογές του Φεβρουαρίου του 2024 μπορεί να οδηγήσει σε εσωτερική κρίση. Μια τέτοια εξέλιξη θα δυσκολέψει ή και θα εκτροχιάσει την πολιτική των ΗΠΑ.
10. Προσοχή στα Βαλκάνια και μάλιστα στη Σερβία: το ΝΑΤΟ θα αποπειραθεί να εξαναγκάσει τη Σερβία να απομακρυνθεί πλήρως από τη Ρωσία, με μέσο πίεσης το Κοσσυφοπέδιο. Το ξέσπασμα μιας νέας σύγκρουσης δεν είναι καθόλου απίθανο.
11. Το φούσκωμα της φούσκας των πάντων θα συνεχίσει μέχρι να σκάσει. Το τύπωμα χρήματος από τις κεντρικές τράπεζες και ο άνισος τρόπος διανομής του, με τα μεγαλύτερα ποσά να κατευθύνονται σε ακίνητα, χρηματοπιστωτικά προϊόντα και άλλα περιουσιακά στοιχεία θα συνεχιστεί. Ένα μικρότερο μέρος θα κατευθύνεται στα μεσαία και χαμηλά στρώματα, προκειμένου να συντηρείται μια ανεκτή κοινωνική και οικονομική κατάσταση, παρά τη σταθερά επιδεινούμενη πορεία της. Οι ανισότητες θα συνεχίσουν να οξύνονται εντείνοντας την κοινωνική δυσαρέσκεια, την έλλειψη εμπιστοσύνης προς τα πολιτικά συστήματα, διαλυτικά κοινωνικά φαινόμενα αλλά και ταυτοχρόνως εν δυνάμει εξεγερσιακά.
12. Η ΕΚΤ θα συνεχίσει να αποτελεί το βασικό θεμέλιο της ευρωζώνης. Η επιστροφή στο σύμφωνο σταθερότητας θα αποτελέσει καταστροφική επιλογή για την ευρωζώνη, εξ ου και θα αποφευχθεί.
13. Η Τεχνητή Νοημοσύνη (ΤΝ) θα συνεχίσει να πρωταγωνιστεί στις επιστημονικές εξελίξεις και στις συζητήσεις. Θα υπάρξει μεγάλη αμφισβήτηση για το κατά πόσο μπορούμε να πετύχουμε μέσω των υπαρχουσών τεχνικών μηχανικής μάθησης το πέρασμα σε ανώτερες μορφές τεχνητής νοημοσύνης. Θα δούμε μεγαλύτερη επέκταση της ΤΝ σε σχεδιασμό φαρμάκων, εξατομικευμένες θεραπείες, στην πολεμική τεχνολογία και στη διασκέδαση.
14. Οι ευρωεκλογές θα αποτελέσουν ένα ακόμα πλήγμα στην Ε.Ε. και στους διεφθαρμένους ηγετικούς της κύκλους, αλλά δυστυχώς ως επί το πλείστον μέσα από ακροδεξιές δυνάμεις. Η Ε.Ε. θα συνεχίσει τον αργό, αλλά σταθερό δρόμο της προς το υπαρξιακό αδιέξοδο ως ένας δεινόσαυρος της διεθνούς πολιτικής, με παρακμάζοντες πρώην αποικιοκράτες στο επίκεντρό της να συζητούν από πού θα βρουν το νέο εργατικό δυναμικό που χρειάζονται.
15. Στην Ελλάδα, το σάπισμα του πολιτικού συστήματος θα συνεχιστεί. ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ θα συνεχίσουν να παίζουν το παιχνίδι της ΝΔ και του συστήματος εξουσίας, συμφωνώντας σε όλα τα στρατηγικά ζητήματα και διαγκωνιζόμενοι για το ποιος θα είναι ο δεύτερος που θα βλέπει με τα κιάλια τη ΝΔ. Η τελευταία θα απαξιώνεται ολοένα περισσότερο, αλλά ο κόσμος που θα μπορούσε να τη ρίξει θα κατευθύνεται στην αποχή και σε αλλοπρόσαλλες, ακίνδυνες επιλογές.
16. Εξεγέρσεις θα σημειώνονται σε διάφορα σημεία του πλανήτη, κυρίως στον αναπτυγμένο κόσμο, αλλά και στον αναπτυσσόμενο. Ο καπιταλιστικός κόσμος θα συνεχίσει να πνέει τα λοίσθια, αλλά και να το κρύβει. Οι συνθήκες για μια κατακλυσμιαία επανάσταση σε ένα μείζον καπιταλιστικό κέντρο χρειάζεται ακόμα να ωριμάσουν.

Συμπερασματικώς μιλώντας, η μετάβαση σε ένα άλλο διεθνές σύστημα θα συνεχίσει και θα ενταθεί. Οι ΗΠΑ θα υποχωρούν και θα προκαλούν πολέμους, εσωτερικεύοντας παραλλήλως την κρίση. Οι αντίπαλοί τους θα τις αμφισβητούν και θα κατακτούν έδαφος, χωρίς να έχουν ακόμα διαμορφώσει μια πλήρη και συνεκτική εναλλακτική. Η αμφισβήτηση του καπιταλισμού θα ενταθεί επίσης και οι συνθήκες θα συνεχίσουν να ωριμάζουν προς ένα άλλο οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο. Η εκλογική χρονιά στις ΗΠΑ θα αναδείξει πολλά από τα συσσωρευμένα αδιέξοδά τους.

Και μιας και είπαμε τα «προβλεπόμενα» ας πάμε στα πιο «ροκ» σενάρια:

1. Η Ουκρανία καταρρέει εσωτερικώς και εξωτερικώς. Ο Ζελένσκι ανατρέπεται με πραξικόπημα, οι Αμερικανοί παίρνουν το ελικόπτερο για τρίτη φορά στην ιστορία τους και φεύγουν από την πρεσβεία στο Κίεβο, ενώ οι ουκρανικές δυνάμεις στα ανατολικά παραδίνονται μαζικώς και αγκαλιάζονται αδελφωμένες με τους Ρώσους. Ο Πούτιν κατεβαίνει στις ρωσικές εκλογές εξαγγέλλοντας δημοψήφισμα για επανένωση Ουκρανίας-Ρωσίας, υπονοώντας μια νέα Σοβιετική Ένωση ή Μεγάλη Ρωσία ή και τα δύο (αναλόγως του ακροατηρίου).
2. Οι Πολωνοί μπαίνουν στη Δυτική Ουκρανία και αντιμετωπίζουν την αντίσταση των Ουκρανών εθνικιστών, που πλέον σε μεγάλο μέρος τους συντάσσονται με τους Ρώσους. Ένας εσωτερικός και διεθνής πόλεμος ξεσπά. Οι σχέσεις ΝΑΤΟ- Ρωσίας φτάνουν σε σημείο άμεσης αντιπαράθεσης. ΝΑΤΟ και Ρωσία πολεμούν, αλλά όχι άμεσα με πυρηνικά.
3. Ο καγκελάριος Σολτς σύρεται από την Πολωνία και εντείνει την επαναστρατιωτικοποίηση της Γερμανίας, απλώς και μόνο για να καταστεί ο πλέον μισητός ηγέτης μεταπολεμικώς, όταν τα θύματα μεταξύ των Γερμανών αρχίζουν και πληθαίνουν.
4. Ο πόλεμος επεκτείνεται πλήρως με τη Χεζμπολάχ. Το Ισραήλ δεν μπορεί πλέον να κρύψει τον αριθμό των θυμάτων του και μαζί με τις ΗΠΑ επιτίθενται στο Ιράν με περιορισμένα πλήγματα. Οι Ιρανοί και οι Υεμένιοι βυθίζουν πλοία των ΗΠΑ και του Ισραήλ, ενώ βομβαρδίζουν το Τελ Αβίβ και την Ντιμόνα με υπερηχητικούς πυραύλους. Ταυτοχρόνως δοκιμάζουν το πρώτο τους πυρηνικό όπλο. Ο Νετανιάχου ετοιμάζεται να εξαπολύσει ένα προληπτικό πυρηνικό πλήγμα αλλά ένα μήνυμα από τη Μόσχα τον ενημερώνει ότι οι Κινζάλ θα πετάξουν προς το Τελ Αβίβ αν το επιχειρήσει. Οι ΗΠΑ και η Ρωσία, μαζί με την Κίνα, στο «παρά ένα» μιας παγκόσμιας αναμέτρησης με πυρηνικά και με δεδομένο ότι ούτως ή άλλως πολεμούν (πλην όμως ελεγχόμενα) στην Ουκρανία παγώνουν τη σύγκρουση. Ο Νετανιάχου «πέφτει» από τους συμμάχους του και τις μυστικές υπηρεσίες, που βλέπουν ότι θα καταστραφεί το κράτος. Ξεκινά η διαδικασία επίλυσης του Παλαιστινιακού με βάση τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και κυρίως με βάση την ήττα των Ισραηλινών, οι οποίοι έχουν πρακτικώς χάσει σε όλα τα μέτωπα και δεν μπορούν να προστατεύσουν πλέον τους παρανόμους εποικισμούς. Ο Νετανιάχου και οι άλλοι ακροδεξιοί σύμμαχοί του δικάζονται για υποθέσεις διαφθοράς μέσα στο ίδιο το Ισραήλ και καταδικάζονται σε πολυετείς καθείρξεις. Νέος πρόεδρος του παλαιστινιακού κράτους εκλέγεται και αναλαμβάνει ο Μαρουάν Μπαργκούτι, ο οποίος και αποφυλακίζεται επιτέλους.
5. Ο Μπάιντεν πηγαίνει σε εκλογές με ήττα στην Ουκρανία, ήττα στην Παλαιστίνη και το χειρότερο από εκλογικής απόψεως, με τον πληθωρισμό να έχει πάρει την ανιούσα για τα καλά και την τραπεζική κρίση να έχει ενσκήψει εκ νέου. Μπροστά στον επερχόμενο θρίαμβο Τραμπ, μια σειρά πολιτειών αρχών κηρύσσουν τον Τραμπ εκτός εκλογικών λιστών. Πριν καλά-καλά το καταλάβει κανείς, άλλες πολιτείες απαγορεύουν την υποψηφιότητα Μπάιντεν. Οι πολιτειακές αρχές επιλύουν το ζήτημα, αλλά εν τω μεταξύ ξεσπούν ταραχές και κατόπιν επιβάλλεται στρατιωτικός νόμος. Τα σενάρια του Χόλυγουντ επιβεβαιώνονται. Ένας μίνι νέος εμφύλιος ξεσπά στις ΗΠΑ, ο οποίος οδηγεί σε απόσχιση την Καλιφόρνια και το Τέξας.
6. Το σοκ είναι τεράστιο παγκοσμίως. Στην Ευρώπη, σαν να μην έφταναν τα όσα γίνονται στις ΗΠΑ, η Ολλανδία αποφασίζει την έξοδό της από την Ε.Ε.. Το ευρώ κατακρημνίζεται και η ΕΚΤ πρακτικώς χρεοκοπεί. Ο καγκελάριος Σολτς παραιτείται και η Γερμανία φεύγει από το ευρώ εκδίδοντας ένα νέο νόμισμα, με γερμανική εγγύηση. Στο σχέδιο προσχωρούν μόνο η Ελλάδα και 2-3 ακόμα κράτη, με αποτέλεσμα λίγο μετά η Γερμανία να το εγκαταλείψει.
7. Οι BRICS γίνονται ό,τι πιο «καυτό» έχει να εμφανίσει η διεθνής σκηνή. Ακόμα και ο Μιλέι ζητά να επιστρέψει η Αργεντινή στη διαδικασία ένταξής της, αλλά εν τω μεταξύ αναγκάζεται να παραιτηθεί, έχοντας χάσει τη στήριξη από τις ΗΠΑ και από το Ισραήλ και μέσα στη γενική αναταραχή. Αποσύρεται με ελικόπτερο σε μια έπαυλη στο Μαϊάμι, όπου ανακοινώνει ότι θα ζήσει μόνο με τον αγαπημένο του σκύλο. Οι υπόλοιπες χώρες κάνουν ουρά για να μπουν στους BRICS, που με τη σειρά τους ανακοινώνουν το σχέδιο ενός καλαθιού νομισμάτων και προϊόντων ως νέου παγκοσμίου αποθεματικού. Το εγχείρημα συναντά μεγάλες δυσκολίες.
8. Ο Ίμραν Χαν αναλαμβάνει ξανά την ηγεσία του Πακιστάν και συνδέει τη χώρα με τις BRICS.
9. Το ΝΑΤΟ μπαίνει σε φάση διάλυσης και σταδιακής κατάργησής του.
10. Η Σερβία απορροφά εκ νέου το Κοσσυφοπέδιο, το σερβικό τμήμα της Βοσνίας και τη μισή Βόρεια Μακεδονία.
11. Μετά την κατάρρευση της ΕΚΤ, η τραπεζική και οικονομική κρίση αποδεικνύεται σαρωτική. Η φούσκα των πάντων σκάει, γιατί απλώς καμιά κεντρική τράπεζα δεν εμπιστεύεται καμία άλλη. Το bitcoin φτάνει πρόσκαιρα το ένα εκατ. δολάρια, προτού καταρρεύσει και αυτό με πάταγο. Ο καπιταλισμός απλώς δεν δουλεύει.
12. Οι ΗΠΑ αναδεικνύονται το μεγάλο πολιτικό εργαστήριο του πλανήτη. Ευρύτατα στρώματα νεολαίας και εργαζομένων ριζοσπαστικοποιούνται, απαιτώντας δημοκρατικό σοσιαλισμό ή και κομμουνισμό. Στην Κίνα, ο Σι εξαγγέλλει την επιστροφή στα διδάγματα του Μάο, προσαρμοσμένα στον 21^ο αιώνα. Η οξυμένη και τελικώς επαναστατική ταξική πάλη διαπερνά την Ευρώπη. Οι ολιγάρχες και οι μερίδες του πολύ μεγάλου πλούτου υποστηρίζουν αναφανδόν την ακροδεξιά και μάλιστα ης ναζιστικής εκδοχής.
13. Ανακοινώνεται ότι έχει γίνει η πρώτη επαφή με εξωγήινους πολιτισμούς.
14. Διαρρέει ότι έχει επιτευχθεί η γενική τεχνητή νοημοσύνη. The singularity is here.
15. Στην Ελλάδα, αντί για ένα ακόμα μέτωπο συγκροτείται κόμμα μαζών για την εθνική και λαϊκή χειραφέτηση το οποίο σύντομα περνά πρώτο στις δημοσκοπήσεις. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μετράει μέρες, ο Νίκος Ανδρουλάκης του προτείνει συγκυβέρνηση, η Νέα Αριστερά αυτοδιαλύεται και ο Στέφανος Κασσελάκης επιστρέφει στην Αμερική ανακοινώνοντας ότι θα ιδρύσει τον Coalition of Radical Left στην ανεξάρτητη Καλιφόρνια.
16. Το 2024 αναδεικνύεται σε “annus mirabilis” του παγκοσμίου σοσιαλισμού.

Καλύτερα έτσι;