Μάλλον ο σωσίας του, έδωσε τη συνέντευξη. Γιατί, εμείς τον Ιούλιο του ΄15 στο δημοψήφισμα, άλλο καταλάβαμε ή εν πάση περιπτώσει, άλλο μήνυμα στείλαμε και αυτό, έπρεπε να υπηρετήσει. Ούτως ή άλλως.

«Φωτογραφίζω, για να μην λέτε μετά, πως δεν ξέρατε».
Γιάννης Μπεχράκης. Βραβείο Πούλιτζερ-Δεκέμβρης του ΄15.

… Στον Τριαντόπουλο, ποιος έδωσε την εντολή, αναρωτιόμαστε. Ο οποίος, σε απάντησή του, είπε πως δεν έδωσε αυτός την εντολή. Δηλαδή, μας λέει πως τρεις μέρες μετά το έγκλημα, κάποιοι, πήγαν με δική τους πρωτοβουλία από το πουθενά και μπάζωσαν τον χώρο και πληρώθηκαν πάλι από κάπου, πάλι από το(ν) πουθενά, 650.000 ευρώ για αυτό. 

Τόσο απλά και τόσο γρήγορα. Αλλά για το σύστημα τηλεδιοίκησης που κόστιζε περίπου το 1/3 του μπαζώματος, δεν βρέθηκε ποτέ, ούτε ο χρόνος, ούτε το χρήμα. Πόσο κοστολόγησαν τελικά τις 57 ζωές, 250.000 ευρώ ή 650.000; Πόσο κοστολογούν όλων μας τις ζωές, να μας πουν.

«Δεν μπαίνουμε στα παπούτσια του Καραμανλή» επ΄ουδενί, Ντόρα μου. Ούτε καν. Δεν μας αφορά. Μπαίνουμε όμως στα παπούτσια των μανάδων των παιδιών και α…! Και στα παπούτσια των γονιών και της αδελφής του Ιάσονα, να σου θυμίσω.

Εξαιρετική  συνέντευξη, που έφερε στο φως αυτή την ομαδική προσπάθεια, που δεν επέλεξε την σιωπή για ένα τόσο κραυγαλέο γεγονός: «Λένε πως στη χώρα που ναυάγησες βασιλεύουν οι μάγισσες».

Ή όταν η αλληλεγγύη, βγάζει γλώσσα στο κεφάλαιο. Οι άνθρωποι, είμαστε καλοί κατά βάση, στις ηγεσίες βρίσκεται το πρόβλημα, που δεν απεικονίζουν τη λαϊκή βούληση, απαραίτητα.

Αυτά τα σχόλια τύπου «ευχαριστούμε Ελλάδα», που προέρχονται από ανθρώπους  που βρίσκονται στην λάθος πλευρά της ιστορίας, θα έρθει η στιγμή που θα το μετανιώσουμε. Ιστορικά, όποιος στάθηκε απέναντι στην Ρωσία, στο τέλος, βγήκε χαμένος.

Να δούμε τώρα, πόσο «aspida», θα είναι αυτό, για τη διέλευση των ελληνικών εμπορικών πλοίων από εκεί. Ρητορικό το ερώτημα. Ούτε «έξω, πάμε καλά».

Για τις μανούλες του Φλεβάρη και τα παιδιά που χάθηκαν… Καλό ταξίδι, στη χώρα των αγγέλων.