Υπάρχει και πιο φτηνό αρνί που δεν κοστίζει, ελληνικής παραγωγής, εγγυημένο: το καθόλου αρνί, είναι αόρατο και δεν βαρυστομαχιάζει τον πελάτη. Με την ίδια έννοια δεν κοστίζει τίποτε η αόρατη βενζίνη, το αόρατο ενοίκιο και πάει λέγοντας. Αυτό που είναι επίσης αόρατο, αλλά (μας) κοστίζει πολλά, είναι το μυαλό του κάθε υπουργίσκου, που νομίζει ότι μας παραμυθιάζει με τις σαχλαμάρες που ξεστομίζει.

Να, που εδώ δεν χωράει το «κάλιο αργά». Ο Κλάπτον που έκανε το συγκεκριμένο  εμβόλιο επειδή ήταν αγγλικό, για ένα χρόνο, ό,τι ακουμπούσε ένιωθε ότι έκαιγε, από ένα μπουκάλι με νερό,  μέχρι τις χορδές της κιθάρας του και τρόμαξε -κι εμείς μαζί- ότι δεν θα μπορέσει να ξαναπαίξει.

Όταν σε δημόσιο βήμα ως υπουργός, προφυλάσσεσαι από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις για να αποτρέψεις την λαϊκή οργή, είτε πας σπίτι σου είτε έχουμε χούντα. Το λεκτικό, δεν το σχολιάζω. Τον ξέρουμε.

Καλύτερα να μην ξανασηκωνόταν κιόλας, γιατί  όταν αποκτήσει ευστάθεια, θα γίνουν ασταθείς οι θέσεις εργασίας.

Σε άλλα νέα… που δεν είναι «νέα» πια. Εμπεδώσαμε. Ώρα να το εμπεδώσουν και αυτοί και να πάνε σε διαπραγματεύσεις

Έτσι γίνεται στις «φρη κάουντριζ».Οι ΗΠΑ, ξαναζούν το Βιετνάμ (τους) είτε στο εσωτερικό τους, είτε στο εξωτερικό τους, αλλά είναι πολύ ανόητες για να το καταλάβουν ή το καταλαβαίνουν και συνεχίζοντας έτσι, γίνεται ακόμα πιο εφιαλτικό.

Ενδεικτικό, πόσο μπροστά προσπάθησαν οι Μπολσεβίκοι να πάνε την νεότευκτη σοβιετική κοινωνία και όχι μόνο όσον αφορά τα δικαιώματα των γυναικών, αλλά και σε άλλες κοινωνικές ομάδες και κλάδους και η σπουδή τους να τα εφαρμόσουν άμεσα και δη, σε μια τόσο αχανή χώρα, διαλυμένη από το τσαρικό καθεστώς. Δεν σχολιάζω τη συνέχεια, θα γράφω μέχρι το δεκαπενταύγουστο και δεν το θέλετε αυτό.

Η στήλη, εύχεται καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα. Δεν εύχομαι το παλιό κοινότοπο «καλή πολιτική Ανάσταση» γιατί τέτοιο πράμα δεν υφίσταται πια: θάφτηκε με ένα δημοψήφισμα το ‘15. Τραγουδάκι του Σπρίνγκστην, που το έδωσε στην Πάτι Σμιθ, από το άλμπουμ «Easter».