Ενώ το Παλαιστινιακό παραμένει δικαιολογημένα το κυρίαρχο θέμα στη διεθνή επικαιρότητα, η Κίνα προέβη σε πρόβες περικύκλωσης της Ταϊβάν προϊδεάζοντάς μας για τα μελλοντικά γεγονότα και στην Ουκρανία ο πόλεμος ανεβαίνει με μεγάλη ταχύτητα τη σκάλα της κλιμάκωσης.
Οι Ουκρανοί έχοντας προμηθευτεί πυραύλους ATACMS από το ΝΑΤΟ χτυπούν ολοένα αποτελεσματικότερα και βαθύτερα ρωσικούς στόχους. Οι περισσότεροι εξ αυτών των στόχων είναι αναμενόμενοι, αλλά βεβαίως αρκετά ενοχλητικοί για τη Ρωσία: διυλιστήρια, στρατιωτικά αεροδρόμια, στοιχεία ίσως του ρωσικού ναυτικού, αντιαεροπορικές συστοιχίες κλπ. Παρότι φαίνεται ότι οι ρωσικοί S-400 έχουν ένα αρκετά υψηλό επίπεδο επιτυχίας στην κατάρριψη τέτοιων πυραύλων, το γνωστό πρόβλημα κάθε αντιαεροπορικού συστήματος στη σύγχρονη εποχή ανακύπτει. Ακόμα και με ποσοστό επιτυχίας κοντά στο 80% αρκεί απλώς ένας αρκετά μεγάλος αριθμός πυραύλων, προκειμένου ένας αριθμός στόχων του αμυνομένου να καταστραφεί. Αυτό είναι που συμβαίνει και με τη Ρωσία. Υφίσταται έναν πυραυλικό πόλεμο φθοράς ή αλλιώς ένα «πυραυλικό αντάρτικο». Τα χτυπήματα αυτά δεν μπορούν να αλλάξουν την πορεία του πολέμου. Όσο τα πυραυλικά χτυπήματα της Ουκρανίας συνεχίζονται, στο πεδίο οι Ρώσοι προελαύνουν περαιτέρω.
Υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι στόχοι, πολύ επικινδυνότεροι. Σύμφωνα με πληροφορίες, ορισμένοι από τους εν λόγω πυραύλους χτύπησαν ρωσικό ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης για διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους στο Βορονέζ. Τέτοιου είδους επιθέσεις έχουν ένα πολύ ειδικό και συγκεκριμένο βάρος. Οι επιθέσεις εναντίον του συστήματος πυρηνικής αντίδρασης της Ρωσίας (όπως και κάθε πυρηνικής δύναμης) σύμφωνα με το αμυντικό της δόγμα δύνανται να ενεργοποιήσουν απάντηση με πυρηνικά. Πρόκειται για μια λογική πρόβλεψη, καθώς η σταδιακή καταστροφή τέτοιων ραντάρ περιορίζει τη δυνατότητα άμυνας σε πυρηνικά. Θα πρέπει να είναι πολύ αφελής η ρωσική ηγεσία για να επιτρέπει για πολύ καιρό τη διάβρωση της άμυνάς της απέναντι σε μια αιφνιδιαστική επίθεση με πυρηνικά όπλα.
Θα λάβει λοιπόν χώρα μια ρωσική χρήση πυρηνικών όπλων; Οι περισσότερες πιθανότητες είναι όχι ή τουλάχιστον όχι άμεσα. Τούτο όμως δεν αναιρεί ότι ταυτοχρόνως οι πιθανότητες να δούμε μικρά πυρηνικά όπλα να χρησιμοποιούνται ολοένα μεγαλώνουν. Άλλωστε τα πυραυλικά χτυπήματα των Ουκρανών εξελίσσονται σε συνδυασμό με τις φήμες ότι ένα μεγάλο μέρος ΝΑΤΟϊκών κομμάντο (κυρίως Άγγλων) βρίσκονται ήδη στην Ουκρανία, ότι γερμανικοί πύραυλοι Taurus μεγάλου βεληνεκούς (παρά τις διαψεύσεις από τη Γερμανία) έχουν ήδη μεταφερθεί, με δεδομένο και ότι είναι αρκούντως ισχυρό το λόμπι υπέρ της χρήσης δυτικών όπλων σε μεγάλο βάθος μέσα στη Ρωσία. Όλα αυτά διαμορφώνουν μια κατάσταση η οποία φέρνει πιο κοντά δύο απολύτως επικίνδυνα ενδεχόμενα: το ένα είναι η χρήση μικρών πυρηνικών όπλων από τη Ρωσία εναντίον ουκρανικών στόχων. Το δεύτερο είναι να επιτεθεί η Ρωσία κάποια στιγμή σε εδάφη της Πολωνίας η οποία λειτουργεί ως το κύριο κέντρο λογιστικής υποστήριξης της Ουκρανίας και εξοπλισμού της.
Αυτός είναι άλλωστε και ο στόχος των επιθέσεων στις οποίες αναφερθήκαμε: να σύρουν τη Ρωσία σε μια επίθεση τέτοιου είδους και μεγέθους που θα εμπλέξει το ΝΑΤΟ ακόμα αμεσότερα στον πόλεμο, επειδή στην παρούσα μορφή του πολέμου η Ουκρανία (επομένως οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ) ηττάται. Στα πεδία των μαχών, ο αργός και βασανιστικός ρωσικός πόλεμος φθοράς αποδίδει. Ταυτοχρόνως, η εσωτερική κρίση νομιμότητας του Ουκρανού προέδρου, του οποίου η συνταγματική θητεία έχει λήξει, θα ενταθεί. Η ίδια η φημολογούμενη παρουσία του Γιανουκόβιτς στη Λευκορωσία κατά τη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψης του Πούτιν γέννησε λογής εικασίες. Όπως λοιπόν το Ισραήλ προσπαθεί να προβοκάρει το Ιράν, έτσι τουλάχιστον ένα τμήμα του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, μαζί με την Ουκρανία αποπειρώνται να προβοκάρουν τη Ρωσία.
Και πάλι δεν μπορεί κανείς να ποντάρει μετά βεβαιότητας αν η Ρωσία θα αλλάξει δραματικώς την τακτική της, ωστόσο οι πιθανότητες μεγαλώνουν. Ακόμα και κερδίζοντας τον πόλεμο, η Μόσχα δεν μπορεί να βλέπει ατάραχη κρίσιμες υποδομές της να καταστρέφονται για πολύ καιρό ακόμα, (κατ’ αναλογία του γεγονότος ότι μια σειρά κρατών δεν θα ανεχτεί για πολύ τον αποκεφαλισμό των ηγεσιών τους). Φυσικά και ενώ θα αναμένουμε μια ενδεχόμενη θεαματική και δραματική ρωσική απάντηση, δεν είναι απίθανο να δούμε κινεζική (ή και ιρανική) δράση ικανή να διασπάσει τις αμερικανικές προσπάθειες εξοπλισμού της Ουκρανίας. Στην περίπτωση της Κίνας θα πρόκειται για κάποια μονιμότερη περικύκλωση της Ταϊβάν.
Για ορισμένους ακόμα και η προκήρυξη εκλογών από τον Σούνακ εξηγείται και έτσι, ως δηλαδή προσπάθεια να φορτώσει τον «μουτζούρη» ενός κατακλυσμιαίου πολέμου στον επόμενο. Από την άλλη οι εκκαθαρίσεις μέσα στις ένοπλες δυνάμεις της Ρωσίας επίσης δείχνουν να υποδηλώνουν τάση μεγαλύτερης κλιμάκωσης του πολέμου, πέρα από τις αλλαγές στον εσωτερικό συσχετισμό ισχύος στις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις. Όπως και να έχει, το φλερτ με το πλανητικό φρενοκομείο μεγαλώνει. Όλοι δείχνουν να δουλεύουν έχοντας την κλιμάκωση στα μυαλά τους, είτε την επιδιώκουν, είτε όχι.
