Η κυρίαρχη στα συστημικά μέσα ενημέρωσης ανάλυση παραδέχεται πια ότι εισερχόμαστε σε νέα παγκόσμια καπιταλιστική κρίση (ή σε νέα φάση της ήδη υπάρχουσας), η οποία μάλιστα θα είναι ακόμα χειρότερη για την Ευρώπη και την Ε.Ε.
Ο ένοχος δε, κατά τα ίδια μέσα, είναι ο πρόεδρος της Ρωσίας, επειδή ξεκίνησε πόλεμο με την Ουκρανία. Επίσης θα έχουμε μια γιγάντια ενεργειακή κρίση και άρα κρίση πτώσης του βιοτικού επιπέδου, της παραγωγής και κρίση ακρίβειας επειδή, και πάλι κατά τα ίδια μέσα και τους σε διατεταγμένη υπηρεσία πολιτικούς, ο πρόεδρος της Ρωσίας μας εκβιάζει με το φυσικό αέριο.
Και εμείς στην Δύση φυσικά, από εκβιασμούς δεν ξέρουμε… Εμείς ήμασταν μήπως που κλέψαμε τον χρυσό της Βενεζουέλας, κατασχέσαμε συνάλλαγμα του Ιράν, του Αφγανιστάν (ωθώντας τον λαό του σε λιμό) και πολλά άλλα;
Αυτή είναι η προπαγάνδα. Καιρός να δούμε και την αλήθεια.
Τα παρανοϊκά γεράκια των ΗΠΑ ξέρουν τι κάνουν: θέλουν αλλαγή καθεστώτος σε πυρηνική δύναμη, στη Ρωσία, ώστε μετά να ασχοληθούν με την Κίνα. Χωρίς να το επιθυμούν, είναι διατεθειμένοι να διακινδυνεύσουν ακόμα και πυρηνικό ολοκαύτωμα. Τα μετριοπαθή γεράκια των ΗΠΑ επιδιώκουν έναν πόλεμο δεκαετιών, δηλαδή την επίταση του σπονδυλωτού παγκοσμίου πολέμου που λαμβάνει χώρα ήδη. Και οι δύο πλευρές «πάτησαν» πάνω σε ένα σχέδιο παράσυρσης της Ρωσίας σε ένα «νέο Αφγανιστάν», αυτήν την φορά στην Ουκρανία, μετά και από άλλα μέτωπα, και στην οικονομική της καταστροφή: «make the economy scream», όπως έλεγαν και επί Αλιέντε.
Υπολόγισαν βεβαίως, όπως θα αναλύσουμε σε μελλοντικό άρθρο, χωρίς τον «ξενοδόχο»: το ευρασιατικό σχέδιο αναδιάταξης του κόσμου, αποδεικνύεται ότι είναι πολύ πιο προχωρημένο από όσο μάντευαν οι δυτικοί.
Και αν οι ΗΠΑ δίνουν μια απέλπιδα μάχη διατήρησης της πάλαι ποτέ πρωτοκαθεδρίας τους, είναι παντελώς άδηλο το τι ακριβώς ελπίζει να πετύχει η ηγεσία της Ε.Ε., η οποία πάσχει από παθολογική ανοησία και αφόρητη αλαζονεία, όπως αποδεικνύεται και από την υπόθεση της πληρωμής του ρωσικού φυσικού αερίου.
Η Ρωσία υφίσταται μια πλήρη οικονομική και πολιτιστική-πολιτική επιθετικότητα, η οποία θα μπορούσε να θεωρηθεί ακόμη και ισοϋψής με ένοπλη επίθεση. Χωρίς να βρισκόμαστε σε πόλεμο εναντίον της (τουλάχιστον όχι επισήμως), της έχουμε παγώσει συνάλλαγμα, χρυσό, της έχουμε κλείσει εναέριο χώρο, την ωθούμε σε άμεση και βίαιη αποεπένδυση, τιμωρούμε όποιον πολίτη της όπου τον βρούμε (και όχι μόνο ολιγάρχες) και πολλά άλλα.
Θα μπορούσε υπό το φως των απρόβλεπτων αυτών συνθηκών να κλείσει τη στρόφιγγα του φυσικού αερίου και άλλων εξαγωγών. Για λόγους που άπτονται των δικών της συμφερόντων (η Ε.Ε. είναι μια βασική αγορά φυσικού αερίου και όχι μόνο) δεν έκανε το παραπάνω. Αποφάσισε απλώς ότι δεν θα δέχεται να κατατίθενται τα χρήματα που της οφείλουμε για το φυσικό αέριο που μας πουλάει, σε λογαριασμούς τραπεζών στους οποίους δεν έχει πλέον πρόσβαση. Κοινώς ότι δεν θα δεχτεί να συμπεριφέρεται σαν εκβιαζόμενο κρατίδιο άνευ κυριαρχίας.
Μας προσφέρει τη δυνατότητα να πληρώνουμε σε ευρώ, αλλά σε τράπεζα της οποίας οι λογαριασμοί δεν είναι παγωμένοι, τα ευρώ να μετατρέπονται σε ρούβλια και κατόπιν η Ρωσία να πληρώνεται με τα ρούβλια αυτά. Προφανώς επίσης, επιλέγει αυτήν την πολιτική επειδή έτσι η Ρωσία θα ενισχύσει περαιτέρω και το νόμισμά της, το οποίο η Ε.Ε. επιχειρεί μαζί με τις ΗΠΑ να καταβαραθρώσει και να το ωθήσει σε πλήρη απαξίωση.
Είναι δύσκολο να δει κανείς πού βρίσκεται ο εκβιασμός. Είναι αστείο να μιλά κανείς για συμβόλαια επίσης, όταν αποπειράται να πνίξει την οικονομία του άλλου την ίδια στιγμή. Είναι επίσης παρανοϊκό (φαινομενικώς) να προτιμούν οι ηγέτες της Ε.Ε. να πλήξουν καταλυτικά τις οικονομίες τους, αντί να πληρώνουν σε ρούβλια.
Πρόκειται φυσικά για αποτέλεσμα του γεγονότος ότι οι ηγέτες της Ε.Ε., πέρα από παντελώς ανίκανοι, ανόητοι, αλαζόνες, καριερίστες των διαδρόμων της πολιτικής και των συστημικών μέσων ενημέρωσης (και επειδή είναι όλα τα παραπάνω), προτιμούν να ρημάξουν τις κοινωνίες και τις οικονομίες τους παρά να χαλάσουν το χατίρι των ΗΠΑ. Ρημάζουμε τις οικονομίες μας και τις κοινωνίες (για την δική μας θα λέγαμε, την ρημάζουμε ακόμα περισσότερο) όχι επειδή δεν δέχονται εκβιασμούς οι πολιτικοί μας, οι οποίοι άλλωστε εκβιάζονται από κάθε καναλάρχη, αλλά επειδή ακριβώς εκβιάζονται και υποτάσσονται στην Ουάσιγκτον. Είναι οι ΗΠΑ και ο πόλεμός τους εναντίον Ρωσίας και Κίνας, στον οποίο έχουν στρατεύσει οι πολιτικοί μας όλους εμάς ως πιόνια χωρίς βούληση, που απειλεί να κόψει τεράστιο μέρος της ενέργειας που χρειαζόμαστε.
Ας ελπίσουμε ότι μέσα στην ατελείωτη γελοιότητα που χαρακτηρίζει τους ηγέτες της Ε.Ε., τελικώς θα υποχωρήσουν μπροστά στο προφανώς λογικό, ρωσικό αίτημα.
Σε κάθε περίπτωση, όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι αυτό που λέμε Ε.Ε. αποτελεί μια πραγματική ιλαροτραγωδία. Αντί να στρατευόμαστε σε «αλλαγές καθεστώτων» σε ξένες χώρες, είναι καλό να ασχοληθούμε με την αλλαγή καθεστώτος, του καθεστώτος ξενοκρατίας και ολιγαρχίας, στις δικές μας χώρες. Θα αποδειχτεί σωτήριο όχι μόνο για εμάς τους ίδιους αλλά και για άλλους λαούς, όπως είναι και ο ουκρανικός.
