Σε σωρεία κενών του συστήματος προστασίας στο πλαίσιο ασύλου και μεταναστευτικής πολιτικής τα οποία αναδείχθηκαν με αφορμή την υπόθεση του Σαϊντού Καμαρά (Saidou Camara), και πλήττουν τα ασυνόδευτα παιδιά, αλλά και το σύνολο των προσφύγων αναφέρεται η δικηγόρος που τον εκπροσώπησε, Νικολάια Τριανταφύλλου, υπογραμμίζοντας σε βιντεοσκοπημένη της δήλωση την αναγκαιότητα έναρξης ενός διαλόγου προκειμένου να συζητηθούν αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.
«Αρχικά η κατάργηση της παραπομπής από τις Επιτροπές Προσφυγών για άδεια παραμονής για ανθρωπιστικούς λόγους το 2020, έχει αφήσει ένα τεράστιο κενό και έκθετους πολλούς αιτούντες και αιτούσες διεθνή προστασία, οι οποίοι έχουν αποκτήσει ισχυρούς δεσμούς με τη χώρα, έχουν καταφέρει να ενταχθούν στην ελληνική κοινωνία και αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι αυτής» σημειώνει η Ν.Τριανταφύλλου.
Η ίδια επισημαίνει πως όταν η διοίκηση κρίνει ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για τη χορήγηση διεθνούς προστασίας, τα ασυνόδευτα παιδιά τα οποία στο μεταξύ έχουν καταφέρει να ενταχθούν στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας, να μάθουν την ελληνική γλώσσα και να χτίσουν θεμέλια για τη ζωή τους, δεν έχουν καμία εναλλακτική για τη παραμονή τους στην χώρα.
Η ύπαρξη θεσμοθετημένης συμπληρωματικής προστασίας επιτάσσεται με βάση τις υποχρεώσεις διεθνών Συμβάσεων και κυρίως την τήρηση της αρχής της μη επαναπροώθησης και το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού.
Την ίδια ώρα κάνει λόγο για πλαίσιο προστασίας δύο ταχυτήτων στην Ελλάδα, καθώς υφίσταται ταυτόχρονα «το πλαίσιο προστασίας ασυνόδευτων παιδιών στο οποίο εντάσσονται υπήκοοι τρίτων χωρών και το εθνικό πλαίσιο παιδικής προστασίας στο οποίο εντάσσονται κατά κύριο λόγο Έλληνες υπήκοοι και παιδιά μεταναστευτικού προφίλ»
Υπάρχει ανάγκη εναρμόνισης των δύο αυτών πλαισίων, καθώς τα παιδιά είναι παιδιά ασχέτως ιθαγένειας και θα πρέπει να απολαμβάνουν τα ίδια θεσμοθετημένα δικαιώματα, τα οποία απορρέουν από Διεθνείς Συμβάσεις και την εθνική νομοθεσία και δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζονται διαφορετικά.
Στη συνέχεια, η δικηγόρος επισημαίνει ότι «το ζήτημα της επιτροπείας το οποίο θεσμοθετήθηκε το 2018, δεν έχει τεθεί ακόμα σε εφαρμογή, δημιουργώντας ένα τεράστιο κενό, δυσχέρειες και προβλήματα στην προστασία και τη σύννομη εκπροσώπηση των ασυνόδευτων παιδιών», ενώ κάνει ιδιαίτερη αναφορά στην απόφαση χαρακτηρισμού της Τουρκίας ως τρίτης ασφαλούς χώρας, με την οποία, όπως σημειώνει, «επιχειρείται η διαγραφή της υποχρέωσης της Ελλάδας να εξετάσει στην ουσία αιτήματα ασύλου που λαμβάνει από αυτές χώρες».
Θα ήθελα επίσης να αναφερθώ στην από 07.06.2021 Κοινή Υπουργική Απόφαση η οποία χαρακτήρισε την Τουρκία ως τρίτη ασφαλή χώρα για άτομα από Συρία, Αφγανιστάν, Σομαλία, Πακιστάν και Μπαγκλαντές, παρότι το 60% των αιτήσεων ασύλου που έλαβε η Ελλάδα το 2021 προέρχεται από αυτές τις 5 εθνικότητες. Επιχειρείται, έτσι, η διαγραφή της υποχρέωσης της Ελλάδας να εξετάσει στην ουσία αιτήματα ασύλου που λαμβάνει από αυτές χώρες. Με αυτή τη ρύθμιση έχουν δημιουργηθεί ταχύρρυθμες διαδικασίες οι οποίες οδηγούν στη σύντομη απόρριψη πλήθους αιτούντων ασύλου, καθώς και πλήθους ασυνόδευτων παιδιών, εγείροντας ζητήματα τόσο νομιμότητας, όσο και ποιότητας στις εκδοθείσες αποφάσεις, καθώς και στην τήρηση των διαδικαστικών εγγυήσεων.
«Η υποστήριξη και η αλληλεγγύη στο Σαΐντού από τη σχολική κοινότητα του 1ου ΓΕΛ Αγίου Δημητρίου, καθώς και από όλη την Ελλάδα, ανέδειξαν ένα ώριμο αίτημα» καταλήγει η Ν. Τριανταφύλλου, υπογραμμίζοντας ότι «το πλαίσιο του ασύλου και μεταναστευτικής πολιτικής στην Ελλάδα πρέπει να αναδιαμορφωθεί, για να αντιμετωπιστούν συνολικά ζητήματα που έχουν ανακύψει και όχι ad hoc, με βάση την θεμελιώδη αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου, το Ελληνικό Σύνταγμα, το ευρωπαϊκό δίκαιο, καθώς και διεθνείς διατάξεις προστασίας των πολιτών, χωρίς καμία διάκριση».
