Την «τάση Τεμπονέρα», την έχασα. Πότε πρόλαβε;

Δεν έχω γνώμη για αυτές τις λεγάμενες «κυκλοφοριακές ρυθμίσεις». Για το μόνο που έχω γνώμη, είναι ότι μαζεύονται με τα κολάν και τα κινητά για σέλφι στην αφετηρία «έχω πάει, έχω πάει» και λίγο μετά τα παρατάνε και πάνε για φρεντοτσίνο στους καφενέδες εκεί γύρω -πάντα με τα κολάν- και το μόνο που απομένει είναι ο στεναγμός και η ταλαιπωρία των κατοίκων της Αθήνας, για τα κυκλοφοριακά μέτρα που διαρκούν, όσο και το αρχαιοπρεπές… event. Eνώ οι «μαραθωνοδρόμοι», όπως είπαμε, έχουν εγκαταλείψει, προ πολλού.

Διαγραφές, απολύσεις, περαιτέρω μείωση του ποσοστού του κόμματος κι ενδεχόμενη διάσπαση. Κυριολεκτικά ξεκίνησε «με το αριστερό» ο Κασελλάκης !!!

Ακόμη κι έτσι να είναι, όπως δηλώνει ο Σπυράδωνις, μας έχει συνηθίσει εδώ και χρόνια  σε τόσες κυνικές μέχρι αναισθησίας δηλώσεις, που αν διαψεύσει ή ισχυριστεί πως δεν εννοούσε αυτό, αλλά κάτι άλλο, δεν αιφνιδιαζόμαστε πια, να, σαν το παραμύθι με τον τσοπάνη και τον λύκο.

Ας είχε φροντίσει η Ευρώπη και υπάρχει ακόμη χρόνος για αυτό, να μην περάσουν οι Αφρικανοί «απέναντι». Η εξαθλίωση, η καταπίεση και η πολιτική χειραγώγηση της αφρικανικής ηπείρου από τους «μπολιτιζμένους» Ευρωπαίους ανά τους αιώνες έως τις μέρες μας,  είναι η γενεσιουργός αιτία που θα «σκουρύνει» η Ευρώπη, κυρία Διαμαντοπούλου μου. «Λαγός την φτέρη έτριβε», κυρία Διαμαντοπούλου μου.

Να μας πει το Γραφείο Τύπου της ΠτΔ, πότε θα συναντηθεί και με συγγενείς θυμάτων της Παλαιστίνης. Αλλά προφανώς οι τελευταίοι «δεν θέλουν την συμπόνια κανενός, τον έζησαν τον κόσμο και τον είδαν».

Μακάρι ο νέος δήμαρχος, να ξαναφέρει την Αθήνα, όσο πιο κοντά σε αυτό που θυμόμαστε και όσο του το επιτρέψουν. Για την υπόλοιπη χώρα, συνεχίζει το 41τακατό, να μας απομακρύνει συνεχώς, από την Ελλάδα που ξέραμε και μεγαλώσαμε μαζί της. Γεννηθήκαμε μέσα στα πεύκα και θα μας θάψουν ανάμεσα στις ανεμογεννήτριες.

Αργά το θυμήθηκες κι εσύ… η σιωπή, είναι συνενοχή. Αν μιλούσατε νωρίτερα, δεν θα είχαμε φτάσει σε αυτή την γελοιοποίηση, που αφορά όλη την Αριστερά και όχι μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ.

Κι ένας πολύ αγαπημένος -παιδιόθεν- της στήλης. Και το νησί του, φυσικά.