Στο ιστορικό και πολιτικό πλαίσιο, από την κλιμάκωση των εγκλημάτων της ισραηλινής κατοχής κατά του παλαιστινιακού μας λαού, η αμερικανική κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι καταβάλλει μεγάλες διπλωματικές προσπάθειες για να σταματήσει τη βία και να επιτύχει την ειρήνη.

Στην πραγματικότητα, η αμερικανική υποστήριξη για τις πολιτικές του Ισραήλ και ακόμη και η πολιτική και στρατιωτική υποστήριξη αποτελούσαν μέρος της ευρύτερης στρατηγικής εταιρικής σχέσης που στοχεύει στην επίτευξη «σταθερότητας» στη Μέση Ανατολή από μια νέα, παλιά αμερικανική σκοπιά που βασίζεται στην αρχή της διάδοσης της δημοκρατίας και της σταθερότητας μέσω πολέμων από τη μια και μέσω προώθησης της ιδέας διάσωσης του Ισράηλ.

Το Ισραήλ από μόνο του, σύμφωνα με τους καθοριστικούς παράγοντες της υπάρχουσας στρατηγικής σχέσης μεταξύ τους, στην οποία αναφέρθηκα στα προηγούμενα άρθρα μου, από την άλλη πλευρά, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα κατάλληλο περιβάλλον για την υλοποίηση του νέου έργου για τη Μέση Ανατολή, το οποίο άρχισε να γίνεται λόγος πριν από ένα τέταρτο του αιώνα, και να ενισχύσει τις πολιτικές ψευδαίσθησης και εξαπάτησης που ακολουθεί με το πρόσχημα του «έντιμου διαμεσολαβητή» στη ισραηλινο-παλαιστινιακή «σύγκρουση».

Αίτια και κίνητρα

Σε αυτό το πλαίσιο, η κυβέρνηση Μπάιντεν επιδιώκει σήμερα, μέσω της πρότασης των τριών φάσεων, να βελτιώσει τη διεθνή εικόνα της μέσω της πίεσης στο Ισραήλ για σταμάτημα των εγκλημάτων στη Γάζα και «βελτίωση των ανθρωπιστικών συνθηκών». Αφότου τα πολιτικά καθεστώτα σε Ισραήλ και ΗΠΑ υπέστησαν διεθνή απομόνωση, είναι αντιμέτωπα με τη δικαιοσύνη που αντανακλά η προσέγγισή τους μετά την αποκάλυψη της εικόνας τους σε όλα τα εσωτερικά και διεθνή επίπεδα, αντιμετωπίζοντας διάφορες απρόσμενες απώλειες, τον κατακερματισμό της κοινωνίας τους και την απειλή της σταθερότητάς τους.

Περιφερειακή σταθερότητα

Η σταθερότητα στη Μέση Ανατολή, η οποία παραμένει σημαντική γεωπολιτική περιοχή για τις ΗΠΑ για διάφορους λόγους, θεωρείται στρατηγική για την εφαρμογή πολιτικών και οικονομικών σχεδίων και προγραμμάτων, ιδιαίτερα σήμερα αφότου η αποχώρησή τους από διάφορα πεδία συγκρούσεων εξαιτίας των απωλειών που υπέστησαν και για να δοκιμάσουν να αντιμετωπίσουν την κινεζική και ρωσική ανάπτυξη στην περιοχή μας. Αυτό το σκοπό εξυπηρετεί η εφαρμογή σχεδίων για σύνδεση της Ευρώπης με την Ασία μέσω οδικών αρτηριών, ναυσιπλοΐας και οικονομίας σύμφωνα με τις συστάσεις της Ομάδας των 20 (G20) στην Ινδία τον περασμένο μήνα.  Γι’ αυτό και η αμερικανική κυβέρνηση αποφεύγει μία μεγαλύτερη κλιμάκωση που μπορεί να απειλήσει τα συμφέροντά της και τα συμφέροντα των περιφερειακών συμμάχων της. Ως εκ τούτου, η επίτευξη μίας βιώσιμης εκεχειρίας σύμφωνα με την πρόταση που παρουσίασε ο Μπάιντεν (στις 31 Μαΐου) επικαλούμενος «ισραηλινές προτάσεις» θα μπορούσε να συμβάλει στην επίτευξη σχετικής σταθερότητας σε αυτή την ταραχώδη περιοχή από τη δική τους οπτική γωνία και στη μείωση των εντάσεων στην περιοχή που ουσιαστικά πυροδοτεί.

Εσωτερική πολιτική και διεθνείς σχέσεις

Ο Μπάιντεν αντιμετωπίζει εσωτερική πίεση από λόμπι και μέλη του Δημοκρατικού Κόμματος, συγκεκριμένα από την προοδευτική πτέρυγα, που ζητά να ληφθεί μια σκληρή στάση απέναντι στις πολιτικές του Ισραήλ στα παλαιστινιακά εδάφη, ειδικά μετά την πρόσκληση των Ρεπουμπλικανών στον Νετανιάχου να εκφωνήσει ομιλία στο αμερικανικό κογκρέσο.

Η ικανοποίηση αυτών των αιτημάτων ενισχύει την πολιτική υποστήριξη προς τον Μπάιντεν στις ΗΠΑ. Επίσης, υπάρχει μια αυξανόμενη λαϊκή βάση στις Ηνωμένες Πολιτείες, ειδικά στα πανεπιστήμια, που ζητά την υιοθέτηση πιο ισορροπημένων πολιτικών απέναντι στην ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση και την αναγκαιότητα εκπλήρωσης των πολιτικών δικαιωμάτων του λαού μας και επανεξέτασης της σχέσης με το κατοχικό κράτος.

Από την άλλη πλευρά, η βελτίωση των σχέσεων με τις αραβικές και ισλαμικές χώρες είναι μία από τις προτεραιότητες της κυβέρνησης Μπάιντεν.

Η πίεση στο Ισραήλ να σταματήσει τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν μπορεί να συμβάλει στη βελτίωση αυτών των σχέσεων, να υποστηρίξει τη θέση των Ηνωμένων Πολιτειών στην ενίσχυση των στρατηγικών συμμαχιών και να συμβάλει στην ενίσχυση των φιλοδοξιών οικονομικής και στρατιωτικής ασφάλειας των Ηνωμένων Πολιτειών στην Περιφέρεια.

Εφαρμόζοντας όλα αυτά, φαίνεται ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν ενδιαφέρεται με την απομάκρυνση του Νετανιάχου από τη θέση του και την αντικατάσταση της κυβέρνησης κατοχής προκειμένου να διευκολύνει την προώθηση των σχεδίων της.

Προκλήσεις και πιθανότητες

Παρά τις μεγάλες προσπάθειες που καταβάλλει η Ουάσιγκτον, παραμένει αβέβαιη η επιτυχία των προσπαθειών του Μπάιντεν για τον τερματισμό του πολέμου στη Γάζα, την επίτευξη βιώσιμης ηρεμίας ή ανάσχεσης του πολέμου για αρκετούς σύνθετους παράγοντες:

1. Η ισραηλινή απάντηση: Από αυτή την πλευρά, αν και η πρωτοβουλία Μπάιντεν συνιστά στο περιεχόμενό της ισραηλινές προτάσεις, ο Νετανιάχου διατηρεί μία αυστηρή στάση απέναντι σε οποιαδήποτε πρωτοβουλία που δεν εφάπτεται με τους «στόχους» πολέμου του Ισραήλ, το οποίο έχει αποτύχει να τους επιτύχει παρά μόνον μέσω της γενοκτονίας και της καταστροφής. Ο Νετανιάχου τόνισε ότι πρωταρχικός στόχος είναι η πλήρης διάλυση της Χαμάς. Επίσης επέκρινε οποιεσδήποτε προτάσεις κατάπαυσης του πυρός που δεν εγγυώνται αυτόν τον στόχο, τονίζοντας ότι ο «πόλεμος» θα συνεχιστεί μέχρι να επιτευχθούν όλοι οι στόχοι ασφαλείας του Ισραήλ. Ο Νετανιάχου εξέφρασε επίσης την επιφυλακτικότητα του κατά της μεταφοράς του ελέγχου της Γάζας στην Παλαιστινιακή Εθνική Αρχή, την οποία επίσης επιδιώκει να εμποδίσει. Η αποδοχή ή η απόρριψη των πρωτοβουλιών των ΗΠΑ από τον Νετανιάχου και άλλα κόμματα της ισραηλινής κυβέρνησης παίζει καθοριστικό ρόλο. Εάν δεν υπάρχει ισραηλινή βούληση για παραχωρήσεις, οι αμερικανικές προσπάθειες ενδέχεται να αντιμετωπίσουν μεγάλες δυσκολίες. Ιστορικά, οι ειρηνευτικές προσπάθειες υπήρξαν μάρτυρες επιτυχιών και αποτυχιών που εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την πολιτική βούληση των ηγετών της ισραηλινής κατοχής, οι οποίοι εξακολουθούν να σκοπεύουν να εφαρμόσουν ολόκληρο το Σιωνιστικό σχέδιο σε όλη την ιστορική Παλαιστίνη και απορρίπτουν την ιδέα της ειρήνης μεταξύ των δύο λαών.
2. Η Παλαιστινιακή θέση: Η αποδοχή ή η απόρριψη από τις παρατάξεις της Παλαιστινιακής αντίστασης, ιδιαίτερα τη Χαμάς, των αμερικανικών πρωτοβουλιών είναι ένας άλλος αποφασιστικός παράγοντας. Χωρίς εσωτερική παλαιστινιακή συναίνεση και λαϊκή υποστήριξη, οι πρωτοβουλίες μπορεί να είναι αναποτελεσματικές, καθώς η κόντρα μεταξύ Χαμάς και Φατάχ από το πραξικόπημα στη Γάζα και έπειτα περιπλέκει τα πράγματα, καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι περιφερειακές δυνάμεις δεν πρέπει να αντιταχθούν σήμερα στην ένωση των παλαιστινιακών τάξεων για να διευκολύνουν οποιοδήποτε μέλλον διαπραγματεύσεις με τους Ισραηλινούς, κάτι που απαιτεί πρώτα Παλαιστινιακή Εθνική Ένωση. Αν και το κίνημα της Χαμάς εξέφρασε μια επιφυλακτική, θετική αντίδραση στην πρωτοβουλία Μπάιντεν, ειδικά όσον αφορά τις προτάσεις για αύξηση της ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα, εξέφρασε έντονες επιφυλάξεις για τυχόν μεταπολεμικά σχέδια που τους αποκλείουν από την εξουσία ή μειώνουν την επιρροή τους στη Γάζα. Κατά τη γνώμη μου, αυτό είναι ένα θέμα που δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί από τη μονομερή σκοπιά της Χαμάς με τρόπο που δεν εξυπηρετεί το συμφέρον της και το εθνικό συμφέρον, το οποίο σήμερα απαιτεί την ένταξη της στην Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, η οποία έχει νομική δικαιοδοσία και διεθνή αντιπροσωπευτικό καθεστώς, με την ανάγκη να ανανεωθεί η ζωτικότητά τής, να ενεργοποιηθεί ο ρόλος της και να επιτευχθεί η συμμετοχή όλων των Παλαιστινίων στους κόλπους της ώστε να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις και να επιβάλει τον ρόλο της στις επερχόμενες διαπραγματεύσεις.
3. Διεθνής υποστήριξη: Η έκταση της υποστήριξης που θα λάβουν οι Ηνωμένες Πολιτείες από τους Ευρωπαίους συμμάχους τους και τις αραβικές και ισλαμικές χώρες θα έχει σημαντικό αντίκτυπο στην πορεία αυτής της πρωτοβουλίας του Μπάιντεν. Οι αμερικανικές προσπάθειες μπορεί να έχουν περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας εάν υποστηριχθούν από έναν ευρύ διεθνή συνασπισμό. Η υποστήριξη από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις αραβικές και ισλαμικές χώρες, καθώς και από τα Ηνωμένα Έθνη, θα μπορούσε να ενισχύσει τις πιθανότητες επιτυχίας της αμερικανικής πρωτοβουλίας και να αυξήσει την πίεση στα ενδιαφερόμενα μέρη να τηρήσουν τις προτεινόμενες λύσεις.
4. Περιφερειακά γεγονότα και μεταβλητές: Η κατάσταση στην περιοχή γενικά, συμπεριλαμβανομένων των σχέσεων με το Ιράν, τη Χαμάς και άλλες δυνάμεις αντίστασης, και την κατάσταση στον Λίβανο, τη Συρία, το Ιράκ και την Υεμένη, είναι όλοι παράγοντες που επηρεάζουν τη δυνατότητα επίτευξης του στόχου πάνω στον οποίο εργάζονται οι Ηνωμένες Πολιτείες. Οι περιφερειακές εντάσεις και ο ρόλος άλλων παιχτών όπως το Ιράν και η Τουρκία μπορεί να περιπλέξουν περαιτέρω την κατάσταση, γεγονός που απαιτεί πιο ολοκληρωμένες στρατηγικές για την αντιμετώπιση αυτών των γεγονότων και των συμφερόντων αυτών των ρόλων.
5. Εσωτερική πολιτική στις Ηνωμένες Πολιτείες: Η έκταση της υποστήριξης του Κογκρέσου και του αμερικανικού λαού στις πολιτικές του Μπάιντεν στη Μέση Ανατολή είναι σημαντική. Χωρίς ισχυρή υποστήριξη από το εσωτερικό της Αμερικής, οι προσπάθειες του Μπάιντεν μπορεί να είναι περιορισμένες, επιπλέον των μετασχηματισμών στην αμερικανική πολιτική σκηνή, όπως οι συνεχιζόμενες διαδηλώσεις, οι διαφωνίες στο Κογκρέσο και οι επερχόμενες εκλογές, που μπορεί να επηρεάσουν την ικανότητα του Μπάιντεν να εφαρμόσει τις εξωτερικές του πολιτικές βραχυπρόθεσμα.

Το ευρύτερο αμερικανικό όραμα

Η πρωτοβουλία του Μπάιντεν για επίτευξη ηρεμίας στη Γάζα αντανακλά εν μέρει την ευρύτερη αμερικανική οπτική για μία Μέση Ανατολή που συμπεριλαμβάνει:

1. Περιφερειακή ισορροπία: Η διατήρηση της ισορροπίας δυνάμεων μεταξύ μεγάλων περιφερειακών χωρών όπως η Σαουδική Αραβία, το Ιράν και η Τουρκία, για να διασφαλιστεί ότι κανένα μέρος δεν κυριαρχεί στην περιοχή με τρόπο που να απειλεί τα αμερικανικά συμφέροντα και η ενίσχυση στρατηγικών συνεργασιών με τις χώρες του Κόλπου, την Αίγυπτο και την Ιορδανία θεωρείται μέρος αυτού του οράματος.
2. Αμερικανική εθνική ασφάλεια: Προστασία των αμερικανικών συμφερόντων στην περιοχή και διατήρηση του κυρίαρχου ρόλου της, και μορφή αντίστασης και εξασφάλιση της σταθερής ροής του πετρελαίου και του αερίου. Η σταθερότητα στη Μέση Ανατολή κρίνεται αναγκαία για την επίτευξη των στόχων αυτών και η ενίσχυση της συνεργασίας με χώρες.
3. Αραβο-ισραηλινή ομαλοποίηση: Συνέχιση και ενίσχυση της διαδικασίας ομαλοποίησης μεταξύ του Ισραήλ και των αραβικών χωρών που ξεκίνησε με τις Συμφωνίες του Αβραάμ. Η αμερικανική κυβέρνηση επιδιώκει να επεκτείνει αυτές τις συμφωνίες για να συμπεριλάβει και άλλες αραβικές και ισλαμικές χώρες, γεγονός που ενισχύει την περιφερειακή ασφάλεια και σταθερότητα σύμφωνα με την άποψή της, στην οποία βλέπει μόνο ένα μέρος των γεγονότων και τη σημασία του Ισραήλ στην περιφερειακή του ενσωμάτωση αν όχι στην εξασφάλιση ενός ηγετικού ρόλου στη Μέση Ανατολή. Σήμερα, το ζήτημα της ομαλοποίησης σχέσεων μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ισραήλ αποτελεί προτεραιότητα για τις Ηνωμένες Πολιτείες, που πιέζουν και προς τις δύο κατευθύνσεις ενόψει της προσκόλλησης της Σαουδικής Αραβίας στη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους πριν μία φάση εξομάλυνσης.

Τελικά, η επιτυχία του Μπάιντεν στον τερματισμό του πολέμου της γενοκτονίας στη Γάζα και στην επιβολή μιας «πρωτοβουλίας βιώσιμης ηρεμίας» εξαρτάται από την ικανότητα της αμερικανικής κυβέρνησης να αντιμετωπίσει αυτές τις περίπλοκες προκλήσεις, ειδικά αντιμετωπίζοντας την κυβέρνηση Νετανιάχου, η οποία είναι μάρτυρας απειλών για την ανατροπή της από θρησκευτικά Ο Σιωνισμός από τη μια και η φιλελεύθερη σιωνιστική αντιπολίτευση από την άλλη. Αλλα.

Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουν σήμερα οι Ηνωμένες Πολιτείες, μετά από όλα όσα έχουν συμβεί και συντελούνται σε όρους αλλαγών που δεν αποδέχονται τη συνέχιση της νοοτροπίας της αποικιοκρατίας των εποίκων, των φυλετικών διακρίσεων και της πολιορκίας, είναι η αναγκαιότητα μιας ριζικής αλλαγής των αμερικανικών θέσεων. κάτι που μπορεί να συμβεί με περισσότερες λαϊκές διαμαρτυρίες και την έκθεση των συμφερόντων της σε κακό, και αυτό είναι κάτι που απαιτεί μια ξεκάθαρη αραβική θέση στο πρόσωπό Της. Ο τερματισμός της κατοχής των οικισμών πρώτα στη βάση της εδαφικής ακεραιότητας του παλαιστινιακού κράτους είναι βασική προϋπόθεση για την επίτευξη σταθερότητας στη Μέση Ανατολή.

Αυτό απαιτεί μια ολοκληρωμένη διεθνή στρατηγική και συντονισμό με όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη για την επίτευξή του σύμφωνα με τα διεθνή ψηφίσματα και το διεθνές δίκαιο, μεταξύ των οποίων η εφαρμογή του δικαιώματος αυτοδιάθεσης του λαού μας, η ίδρυση του κυρίαρχου δημοκρατικού του κράτους και την εφαρμογή λύσης στο προσφυγικό σύμφωνα με το ψήφισμα 194.

Κατά τα άλλα, οι προκλήσεις και οι εκδηλώσεις της ισραηλινής φασιστικής θηριωδίας παραμένουν μεγάλες. Αυτή τη θηριωδία, ο λαός μας δεν θα αποδεχτεί ούτε θα συνυπάρξει με αυτή, διατηρώντας παράλληλα το νόμιμο δικαίωμα να αντισταθεί. Αλλά η ελπίδα της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της διαρκούς ειρήνης αξίζει τη συνεχή προσπάθεια όλων των λαών για να την επιτύχουν.