Εν μέσω του τέταρτου κύματος της πανδημίας, του παγκόσμιου συναγερμού για τη μετάλλαξη «Όμικρον» και του πώς αυτή μπορεί να εκτροχιάσει τα Χριστούγεννα του 2021 στον κόσμο, εν μέσω πολιτικών εξελίξεων, είναι εύλογο να παραβλέπονται οι δύο ιστορικής σημασίας ακροαματικές διαδικασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη αυτό το διάστημα στις Ηνωμένες Πολιτείες με κατηγορούμενες δύο γυναίκες: την Γκισλέιν Μάξγουελ και την Ελίζαμπεθ Χολμς.

Αδιαμφισβήτητα η φύση των εγκλημάτων που φέρονται να έχουν διαπράξει αυτές οι δύο γυναίκες είναι τελείως διαφορετική. Τα θύματά τους προέρχονται από δύο εκ διαμέτρου αντίθετους κόσμους. Τα θύματα της οικοδέσποινας των πάρτι και των γκαλά της κοσμικής Αμερικής, Γκισλέιν Μάξγουελ, ήταν ευάλωτα νεαρά κορίτσια, τα οποία η ίδια «χειραγωγούσε και παρέδιδε» στον εκλιπόντα χρηματιστή Τζέφρι Έπσταϊν και τους εκλεκτούς φίλους του για να τα κακοποιήσουν σεξουαλικά. Από την άλλη, τα θύματα της Ελίζαμπεθ Χολμς, της ιδρύτριας της εταιρείας Theranos, η οποία θα έφερνε… την επανάσταση στις εξετάσεις αίματος, είναι κάτι τύποι λιγότεροι συμπαθητικοί στο ευρύ κοινό. Είναι κυρίως πλούσιοι, είναι κυρίως επενδυτές, οι οποίοι εξαπατήθηκαν εξαιτίας της αλαζονείας τους και της κακής κρίσης τους. Η αμερικανική κυβέρνηση δικάζει την Χολμς για τα ψέματα που είπε σε αυτούς τους μεγαλοεπενδυτές, χρηματοδότες της και όχι για τους δεκάδες απλούς ανθρώπους που έκαναν τις εξετάσεις τους στη Theranos και έλαβαν λανθασμένα, ανυπόστατα αποτελέσματα για ασθένειες όπως ο καρκίνος του μαστού ή ο ιός HIV που προκαλεί το AIDS.

Σε μια κοινωνία όπου οι άνδρες έχουν τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να βρεθούν ενώπιον της δικαιοσύνης από ό,τι οι γυναίκες, είναι αξιοσημείωτο ότι προβάλλεται από τα μέσα ενημέρωσης πως το μόνο που ενώνει αυτές τις δύο διάσημες κατηγορούμενες είναι το φύλο τους. Δεν είναι, όμως, έτσι. Γκισλέιν Μάξγουελ και Ελίζαμπεθ Χολμς μοιράζονται πολλά παραπάνω και μοιάζει να έχουν ζήσει παράλληλους βίους. Κυρίως όμως, θυμήθηκαν τώρα ότι είναι γυναίκες.

Και οι δύο είναι λευκές, γόνοι μεγαλοαστικών οικογενειών. Η Γκισλέιν Μάξγουελ είναι η κόρη του εκλιπόντα «βαρόνου» του Τύπου Ρόμπερτ Μάξγουελ. Η Ελίζαμπεθ Χολμς είναι η κόρη του πρώην αντιπροέδρου του ενεργειακού κολοσσού Enron που κατέρρευσε το 2001. Και οι δύο έριξαν τα δίχτυα τους στον κόσμο των πλουσίων και των διασήμων. Και οι δύο προβάλλονται ως δύο γυναίκες που εκμεταλλεύτηκαν τη γοητεία τους για να χειραγωγήσουν τα θύματά τους. Ωστόσο, το πιο εξοργιστικό είναι η κοινή υπερασπιστική γραμμή των δύο αυτών γυναικών, η οποία βασίζεται σε μια κίβδηλη και υπερφίαλη μορφή φεμινισμού.

Η Αμάντα Μάρκοτ, αρθρογράφος του ιστότοπου «Salon.com», υποστηρίζει ότι είτε αποδώσει είτε όχι η υπερασπιστική γραμμή των Μάξγουελ-Χολμς, οι γυναίκες που αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους θα πρέπει να ανησυχούν. «Έχει τη δυναμική να μπερδέψει το κοινό σχετικά με το τι είναι και τι δεν είναι φεμινισμός – επιδιώκει να θολώσει τα νερά για το εάν οι γυναίκες πρέπει ή όχι να αντιμετωπίζονται ως ίσες με τους άνδρες απέναντι στον νόμο, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να λογοδοτήσουν εξίσου για τη συμπεριφορά τους», σημειώνει η Αμάντα Μάρκοτ.

Χαρακτηριστικό το σκεπτικό του Μπόμπι Στερνχάιμ, δικηγόρου της Μάξγουελ: «Από τότε που η Εύα κατηγορήθηκε για την αποπλάνηση του Αδάμ με ένα μήλο, οι γυναίκες κατηγορούνται για αδικήματα που διαπράχθηκαν από άνδρες». Ο δικηγόρος, στην εναρκτήρια αγόρευσή του, χαρακτήρισε την εντολέα του «αποδιοπομπαία τράγο» και πρόσθεσε πως «η Γκισλέιν Μάξγουελ δεν είναι ο Τζέφρι Έπσταϊν. Δεν έχει καμία σχέση με τον Τζέφρι Έπσταϊν. Και δεν είναι σαν οποιονδήποτε άλλον ισχυρό άνδρα, μεγιστάνα, γίγαντα των media που κακοποιεί γυναίκες».

Αυτή την εβδομάδα κατά τη διάρκεια της κατάθεσης της Ελίζαμπεθ Χολμς αποκαλύφθηκε πώς η αποκαλούμενη «θηλυκή έκδοση του Στιβ Τζομπς» θα αγωνιστεί για την αθωότητά της. Σημειωτέον, η ιδρύτρια της Theranos αντιμετωπίζει 12 κατηγορίες απάτης, πλαστογραφίας και συνωμοσίας για τον ρόλο της στην χρεοκοπημένη σήμερα εταιρεία. Η 37χρονη επιχειρηματίας απέκρουσε τις ευθύνες της σχετικά με τις εν λόγω κατηγορίες, εμφανίστηκε μετανιωμένη για τα λάθη της και αποκάλυψε πως υπέστη πολυετή κακοποίηση από τον πρόεδρο της Theranos και πρώην σύντροφό της, Ραμές «Σάνι» Μπαλουάνι. Η Αμερικανίδα κατέθεσε ότι έπεσε θύμα βιασμού κατά τη διάρκεια των πανεπιστημιακών της σπουδών και αυτό ήταν ο λόγος που στην ηλικία των 19 ετών παράτησε το Στάνφορντ για να ιδρύσει τη Theranos.

Ωστόσο, όταν η Χολμς δεν καθόταν στο εδώλιο της κατηγορουμένης αλλά ανελισσόταν στον κόσμο των start-ups παρουσίαζε ως κάτι το θετικό τη διακοπή των σπουδών της στο Στάνφορντ. Εξάλλου, το ίδιο είχε κάνει ο προσωπικός της ήρωας και CEO της Apple, Στιβ Τζομπς. Η Χολμς τότε έλεγε ότι το παραδοσιακό ακαδημαϊκό περιβάλλον είναι πολύ περιοριστικό για τις… διάνοιες αυτού του κόσμου. Ποτέ πιο πριν δεν είχε μιλήσει για βιασμό.

Στη συνέχεια κατηγόρησε τον πρώην συνεργάτη και ερωτικό της σύντροφο για σεξουαλική και συναισθηματική κακοποίηση. «Η Χολμς, κατέθεσε ότι ο κατά 20 χρόνια μεγαλύτερός της Μπαλουάνι, την καθοδήγησε, την εκπαίδευσε σ’ ένα αυστηρό και απαιτητικό business plan, της υπαγόρευε πώς να ελέγχει τις κινήσεις του σώματός της για να γίνεται πιο πειστική, πώς να συμπεριφέρεται ως επιχειρηματίας ενώ την ανάγκαζε να κάνει σεξ μαζί του, επειδή, όπως είπε,  ‘ήθελε να ξέρω ότι ακόμα με αγαπούσε’», αναφέρει το ρεπορτάζ του δικτύου NBC News από τη δίκη της Ελίζαμπεθ Χολμς.

Το αν η Χολμς λέει αλήθεια ή ψέματα μένει να αποδειχθεί. Ο Ραμές «Σάνι» Μπαλουάνι, πάντως, αρνείται όσα του προσάπτει και υποστηρίζει ότι όλα αυτά δεν συνδέονται με το γεγονός ότι η Χολμς «πουλούσε» στους χρηματοδότες της καινοτομία και αιματολογικές εξετάσεις σε κοπανιστό αέρα.

Κοινός παρανομαστής στις υπερασπιστικές γραμμές των Μάξγουελ και Χολμς είναι η τελείως σεξιστική υπόθεση ότι μια γυναίκα από τη φύση της δεν έχει προδιάθεση στο έγκλημα, αλλά παρασύρεται από τους άνδρες της ζωής της. Μάλιστα οι νομικές ομάδες των δύο κατηγορουμένων δεν διστάζουν να καπηλευτούν το ρεύμα του κινήματος #MeToo για να κερδίσουν οι πελάτισσες τους τη συμπάθεια των φεμινιστριών και γενικά όλων των γυναικών. Και ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν.

Είναι αλήθεια ότι πολλές γυναίκες που σήμερα εκτίουν ποινές φυλάκισης σε σωφρονιστικά καταστήματα των Ηνωμένων Πολιτειών δεν θα έπρεπε να βρίσκονται εκεί εξαρχής. Είναι αλήθεια πως πολλά από τα εγκλήματα που έχουν κατά καιρούς διαπράξει γυναίκες στον κόσμο ήταν η «αντίδραση» σε μια χρόνια κακοποίηση που βίωναν από συντρόφους τους ή το αποτέλεσμα εξαναγκασμού από κακοποιούς άνδρες. Πόσο σχέση έχουν αυτά τα εγκλήματα με αυτά που βαρύνουν τις Μάξγουελ-Χολμς; Ελάχιστη είναι απάντηση.

Στατιστικά πολλές γυναίκες βρίσκονται στη φυλακή εξαιτίας της χρήσης ή εμπορίας ναρκωτικών, εξαιτίας της εκπόρνευσής τους ή λόγω αυτοάμυνας απέναντι σε κακοποιά στοιχεία. Δεν ίδρυσαν μια start-up «φούσκα», ούτε «διευκόλυναν» μια επιχείρηση σωματεμπορίας.

«Αυτού του είδους η υπεράσπιση δεν έχει σχέση με καμία μορφή του φεμινισμού», σημειώνει η δημοσιογράφος Αμάντα Μάρκοτ και συμπληρώνει, «περισσότερο βασίζεται σε μακροχρόνιες και παγιωμένες σεξιστικές ιδεοληψίες που θέλουν τη γυναίκα ανίκανη να παίρνει από μόνη της αποφάσεις-καλές ή κακές. Βασίζεται στο στερεότυπο ότι κάθε γυναίκα, φανερά ή κρυφά, είναι υποχείριο των ανδρών. Αυτό το ίδιο σκεπτικό είναι που κρατά τις γυναίκες μακριά από το να αποφασίζουν για το σώμα τους, μακριά από διευθυντικές θέσεις ακόμα και από την ευκαιρία να ηγηθούν στον στίβο της πολιτικής. Το να αποδεχθούμε ως κοινωνία ότι οι γυναίκες είναι ικανές να παίρνουν αποφάσεις για τις ίδιες και τους άλλους σημαίνει να αποδεχθούμε ότι κάποιες φορές αυτές οι αποφάσεις μπορείς να μην οι σωστές και γιατί όχι, μπορεί να είναι εγκληματικές».

Οι δίκες των Μάξγουελ και Χολμς είναι ένα ενδιαφέρον τεστ για το τι πραγματικά σημαίνει η ισότητα των φύλων απέναντι στον νόμο και αν το κίνημα το #MeToo έχει πέσει σε μια παγίδα εξιλέωσης όλων των πράξεων των γυναικών. Είναι σωστό να έχουν οι γυναίκες το αλάθητο;