Έχω την εντύπωση πως το σαμποτάζ στη γέφυρα της Κριμαίας, σε συνδυασμό με τη σχεδόν ταυτόχρονη επανέναρξη των βομβαρδισμών κατά του ηλεκτροπαραγωγού πυρηνικού σταθμού της Ζαπορίζια, φωτίζονται καλύτερα αν λάβουμε υπ’ όψη την έκκληση Ζελένσκι πριν λίγες μέρες για προληπτικό πυρηνικό χτύπημα κατά της Ρωσίας, δήλωση που μετά προσπάθησε να ανασκευάσει, καθώς και την περίεργη στη συνέχεια προειδοποίηση του Μπάιντεν για κίνδυνο πυρηνικού «Αρμαγεδδώνα», ότι ο Πούτιν δεν αστειεύεται κλπ.

Συνωμοσιολογική ίσως η σκέψη μου, αλλά αυτό που αντιλαμβάνομαι από τα παραπάνω είναι πως υπάρχει ένα εσωτερικό μπρα-ντε-φερ στους κόλπους του δυτικού στρατοπέδου. Κάποια σκληροπυρηνικά τμήματα του αμερικανοβρετανικού βαθέως κράτους όχι απλώς ρισκάρουν να μετατρέψουν τη σύγκρουση σε πυρηνική, αλλά το επιδιώκουν με κάθε τρόπο. Και μάλιστα προσπαθούν να το προκαλέσουν το συντομότερο δυνατόν, πριν να μπει ο χειμώνας – προτού δηλαδή το διαγραφόμενο στρατιωτικό-πολιτικό-οικονομικό αδιέξοδο της Δύσης μετατραπεί σε ξεκάθαρη ήττα.

Γι’ αυτό και σπρώχνουν τα πράγματα στα άκρα, είτε προκαλώντας ένα πυρηνικό ατύχημα στη Ζαπορίζια που θα το χρεώσουν στους Ρώσους, είτε με ασύμμετρα χτυπήματα σαν αυτό στη γέφυρα της Κριμαίας, που θα υποχρέωναν τη ρωσική πλευρά να υλοποιήσει τις απειλές της.

Αν τα παραπάνω έχουν κάποια δόση λογικής, δεν αποκλείεται η κατά τα άλλα ακατανόητη δήλωση του Μπάιντεν (να μην οδηγήσουν τον Πούτιν σε αδιέξοδο κλπ), να δείχνει πως υπάρχουν άλλα τμήματα του Δυτικού μπλοκ, ακόμα και εντός των ΗΠΑ, που απορρίπτουν ή εν πάση περιπτώσει διστάζουν να υιοθετήσουν αυτά τα σχέδια.

Η Ουκρανία για όλους ή όλοι για την Ουκρανία;

Από την άποψη αυτή έχει πολύ ενδιαφέρον μια λεπτομέρεια από όσα είπε η ρεπόρτερ του OPEN στην Ουκρανία, Αδαμαντία Λιόλιου, στην ανταπόκρισή της για το σαμποτάζ στη γέφυρα της Κριμαίας (βλ. το βίντεο που ακολουθεί, 1:49-1:58).

«Οι Ουκρανοί συνεχίζουν να σκοτώνονται. Η πυρηνική απειλή θα σημαίνει ότι θα εμπλακεί ολόκληρος ο πλανήτης.» Αυτό ήταν, σύμφωνα με τη δημοσιογράφο του OPEN, το σχόλιο Ουκρανών αξιωματούχων με τους οποίους συνομίλησε απέναντι στο ενδεχόμενο πυρηνικής κλιμάκωσης (βλ. βίντεο 1:49-1:58).

Είναι μια σκέψη κυνική, αλλά, θα έλεγα, εύλογη. Η επικρατούσα ως τώρα γραμμή προσπαθεί να περιορίσει τον πόλεμο στο επίπεδο της ρωσο-ουκρανικής σύγκρουσης. Υπάρχει όμως και η κυβέρνηση του Κιέβου, που από τη δική της πλευρά προσπαθεί με νύχια και με δόντια να διευρύνει το μέτωπο, εμπλέκοντας αν όχι το σύνολο της ανθρωπότητας, τουλάχιστον τις χώρες της Δύσης.

Είδαμε πρόσφατα τον Ζελένσκι να επαναφέρει το αίτημα για ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Στο βαθμό που αυτό απορρίπτεται σιωπηλά από την πλειοψηφία των χωρών-μελών της Συμμαχίας, ένα άλλο μέσο, πολύ πιο αποφασιστικό και προφανώς πιο αποτελεσματικό για την εμπλοκή ολόκληρης της Δύσης στη σύγκρουση, θα ήταν η μετατροπή της σε πυρηνική.