Το νοσηλευτικό προσωπικό του Ηνωμένου Βασιλείου θα προχωρήσει σε απεργία αυτή την εβδομάδα, εν μέσω κρίσης στα βρετανικά νοσοκομεία και ασκώντας πίεση στον πρωθυπουργό Ρίσι Σουνάκ ο οποίος προσπαθεί να καταπνίξει το μεγαλύτερο κύμα απεργιακής δράσης που πραγματοποιείται στη χώρα εδώ και δεκαετίες.
Η απεργία των νοσηλευτών έρχεται ενόσω συνεχίζονται οι απεργίες στο σιδηροδρομικό δίκτυο και τις ταχυδρομικές υπηρεσίες, ενώ τα αεροδρόμια προετοιμάζονται για αναστάτωση και οι κατώτεροι γιατροί, οι μαίες και οι δάσκαλοι ετοιμάζονται να ψηφίσουν για νέες απεργιακές δράσεις.
Τα συνδικάτα επιδιώκουν διψήφιες αυξήσεις στους μισθούς για να συμβαδίσουν με τον πληθωρισμό που έφτασε στο 11,1% τον Οκτώβριο, το υψηλότερο των τελευταίων 41 ετών.
Ωστόσο, η κυβέρνηση αρνήθηκε μέχρι στιγμής να υποχωρήσει για τους μισθούς και αντ’ αυτού προσπαθεί να αυστηροποιήσει τους νόμους για να σταματήσει ορισμένες απεργίες, πράγμα που σημαίνει ότι δεν υπάρχει τέλος σε αυτό που έχει ονομαστεί νέος ‘χειμώνας δυσαρέσκειας’ σε σχέση με τις βιομηχανικές μάχες που έλαβαν χώρα στη Βρετανία την περίοδο του 1978-79.
Απεργίες σε διάφορους κλάδους έχουν προγραμματιστεί σχεδόν για κάθε μέρα αυτού του μήνα. Οι εκτιμήσεις των σωματείων προβλέπουν ότι περισσότερες από 1 εκατομμύριο εργάσιμες ημέρες θα χαθούν τον Δεκέμβριο, καθιστώντας τον τον χειρότερο μήνα για διακοπές από τον Ιούλιο του 1989.
Η Σούζαν Μίλνερ, καθηγήτρια ευρωπαϊκής πολιτικής και κοινωνίας στο Πανεπιστήμιο του Μπαθ, είπε ότι οι τρέχουσες απεργίες είναι «πολύ διαφορετικές» από προηγούμενες περιόδους, υποδεικνύοντας το ευρύ φάσμα των τομέων που επλήγησαν και το βάθος της κρίσης του κόστους ζωής.
«Υπάρχει η δυνατότητα να επεκταθούν και οι απεργοί εργάτες να εισχωρήσουν όλο και περισσότερο στις κινητοποίησες και τότε αυτό θα μπορούσε πραγματικά να είναι κάτι που δεν έχουμε δει εδώ και πολύ καιρό», είπε.
Οι απεργίες στο σιδηρόδρομο από μέλη του RMT, που ξεκίνησαν τον Ιούνιο, είναι η μεγαλύτερη δράση του συνδικάτου εδώ και πάνω από 30 χρόνια, ενώ για τους νοσηλευτές, είναι η πρώτη εθνική απεργία στην ιστορία του Βασιλικού Κολλεγίου Νοσηλευτικής (RCN) εδώ και 106 χρόνια.
Οι νοσοκόμες θα απεργήσουν την Πέμπτη και την επόμενη Τρίτη.
Τα συνδικάτα λένε ότι οι προσφορές για αύξηση μισθών στο τραπέζι, πολλές για περίπου 4%, δεν είναι αρκετές, δεδομένου ότι πολλοί εργαζόμενοι έχουν ήδη δουλέψει χωρίς καμία αύξηση των καθαρών μισθών τους την τελευταία δεκαετία. Σε πολλές περιπτώσεις, η δράση αφορά και τις συνθήκες εργασίας.
«(Για τις νοσοκόμες) η δουλειά γίνεται όλο και πιο δύσκολη συνεχώς για έναν μισθό που αξίζει όλο και λιγότερο», είπε η Πατρίσια Μαρκίς, διευθύντρια του RCN στην Αγγλία.
Η κυβέρνηση θα ελπίζει ότι η πρόβλεψη για τον πληθωρισμό που θα αρχίσει να πέφτει από τα μέσα του 2023 θα βοηθήσει.
Ο Σουνάκ, μόλις έξι εβδομάδες στην προεδρία, δήλωσε ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά αυξήσεις μισθών για τους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα που καλύπτουν τον πληθωρισμό και χαρακτήρισε παράλογους τους ηγέτες των συνδικάτων.
Καθώς όμως οι απεργίες οδηγούν σε ακυρώσεις μη επείγουσας χειρουργικής επέμβασης και μεγαλύτερους χρόνους αναμονής ασθενοφόρων, η δημόσια οργή για την κατάσταση της χώρας θα μπορούσε να αναγκάσει την κυβέρνηση να υποχωρήσει.
Ο Σουνάκ θέλει να επεκτείνει τους νόμους για τη διατήρηση ορισμένων υπηρεσιών στις μεταφορές και θα μπορούσε να απαγορεύσει τις απεργίες σε ορισμένους άλλους τομείς. Ο στρατός θα επιστρατευτεί για να οδηγεί ασθενοφόρα και να επανδρώνει γραφεία διαβατηρίων στο αεροδρόμιο κατά τη διάρκεια απεργιών.
Οι απεργιακές δράσεις τερματίζουν δεκαετίες σχετικά σταθερών εργασιακών σχέσεων στη Βρετανία, σε σύγκριση με ευρωπαίους γείτονες όπως η Γαλλία και η Ισπανία.
Ωστόσο, οι χαμένες μέρες θα είναι πολύ λιγότερες από τις δεκαετίες του 1970 και του 1980, όταν σχεδόν οι μισοί εργαζόμενοι ήταν συνδικαλιστές. Περίπου το ένα τέταρτο είναι μέλη σήμερα.
Οι 1 εκατομμύριο εργάσιμες ημέρες που αναμένεται να χαθούν από τις απεργίες αυτόν τον Δεκέμβριο συγκρίνονται με τα 12 εκατομμύρια που χάθηκαν τον Σεπτέμβριο του 1979, μια περίοδος στη βρετανική ιστορία που είναι γνωστή ως «χειμώνας της δυσαρέσκειας», βγαλμένη από την πρώτη γραμμή του Ριχάρδου Γ’ του Σαίξπηρ.
Ωστόσο, ο ανώτερος οικονομολόγος της Berenberg, Κάλουμ Πίκερινγκ, πιστεύει ότι τα συνδικάτα έχουν το πάνω χέρι σε μια οικονομία που χρειάζεται περισσότερους εργαζόμενους.
«Νομίζω ότι ο κόσμος στον οποίο βρισκόμαστε είναι ένας κόσμος όπου έχουμε πλέον πιο σημαντική συνδικαλιστική δραστηριότητα», υποστήριξε ο Πίκερινγκ. «Οι εργαζόμενοι θα έχουν μεγαλύτερη διαπραγματευτική δύναμη για τους μισθούς σε έναν κόσμο επίμονων ελλείψεων εργατικού δυναμικού».
