Μπορεί η Bild να θεωρεί ντροπιαστική την άρνηση του νέου Γερμανού υπουργού Άμυνας, του σοσιαλδημοκράτη Μπόρις Πιστόριους, να δώσει βαριά άρματα μάχης Leopard 2 στο Κίεβο, δεν φαίνεται όμως να μοιράζονται αυτήν την άποψη και οι Γερμανοί. Τα σχόλια στη συγκεκριμένη ανάρτηση της κίτρινης εφημερίδας στο Facebook απέχουν πολύ από αυτό που θα άρεσε στους συντάκτες της εφημερίδας και στους υποστηρικτές μιας ακόμη πιο έντονης εμπλοκής της Γερμανίας στο πόλεμο.

«Σωστή απόφαση», «Δεν το περιμέναμε από τον Σολτς, μπράβο», «Οι Αμερικάνοι γιατί δε δίνουν Abrams;», «Η Ουκρανία δεν είναι στο ΝΑΤΟ, δεν έχουμε υποχρέωση», «Πρόκειται για αμερικάνικα συμφέροντα, δείτε ποιες σημαίες είναι πίσω από το τραπέζι [στη συνέντευξη τύπου στη βάση Ράμσταϊν-η ουκρανική και των ΗΠΑ]», «Ο Ζελένσκι είναι κλόουν, να κάνει διαπραγματεύσεις, δεν λυπάται το λαό του» μέχρι το «Να δώσουν [οι Ουκρανοί] το Ντονμπάς και την Κριμαία με διαπραγμάτευση να τελειώσει ο πόλεμος. Έχει ξανασυμβεί» δίπλα στα κλασικά «με όπλα δεν γίνεται ειρήνη». Όλες αυτές οι απόψεις συνθέτουν το σκηνικό των αντιδράσεων απλών ανθρώπων στην είδηση. Κάποιος ψελλίζει το ότι η Γερμανία χάνει την ευκαιρία να δείξει τι μπορούν να κάνουν τα συγκεκριμένα τανκς στο πεδίο της μάχης και κάποιοι μιλούν για εγκατάλειψη των αξιών, που οδηγούν στη σύγκρουση με τη Ρωσία. Για να πάρουν την απάντηση συχνά «Γιατί δεν πάτε στο μέτωπο να πολεμήσετε τους Ρώσους;»

Τα άλλα δύο κόμματα της συμπολίτευσης, οι Πράσινοι και οι Φιλελεύθεροι άσκησαν κριτική στον καγκελάριο Σολτς με τον πολιτικό των Πρασίνων Αντόν Χοφράιτερ να εκφράζει αμφιβολίες για το πόσο καλά προετοιμασμένη ήταν η γερμανική αντιπροσωπεία. Όντως, ο υπουργός Άμυνας Πιστόριους είχε αναλάβει το υπουργείο κυριολεκτικά δύο ώρες πριν, μετά την παραίτηση της Κριστίνε Λάμπρεχτ. Οι φιλελεύθεροι από την πλευρά τους, δια στόματος της προέδρου της επιτροπής άμυνας του κοινοβουλίου, Μαρί-Άγκνες Στρακ-Τσίμερμαν, χαρακτήρισαν την απόφαση Σολτς και Πιστόριους ως «αποτυχία».

H χριστιανοδημοκρατία στοιχίζεται και αυτή με την κριτική ενάντια στην κυβέρνηση, ενώ ενδιαφέρον έχει η τοποθέτηση του βουλευτή της ακροδεξιάς Εναλλακτικής για τη Γερμανία AfD Πετρ Μπίστον, μέσα στο ομοσπονδιακό κοινοβούλιο: «Γερμανικά τανκς ενάντια στη Ρωσία στην Ουκρανία, ε; Αυτό το προσπάθησαν ήδη οι παππούδες σας, μάλιστα με τους Μέλνικ και τους Μπαντέρα [Ουκρανοί εθνικιστές, συνεργάτες των Ναζί], και πιο ήταν το αποτέλεσμα; Απίστευτος πόνος, δεκάδες εκατομμύρια νεκροί και από τις δυο πλευρές και στο τέλος ρωσικά τανκς εδώ στο Βερολίνο. Έχουμε δύο σε εάν μνημείο εδώ απ’ έξω, καλό είναι να τα βλέπετε κάθε μέρα. […] Εξωτερική πολιτική δεν είναι να στέλνουμε τανκς εδώ κι εκεί αλλά η διπλωματία».

Πάντως, όσον αφορά στα τανκς και τη σχέση τους με την εξωτερική πολιτική, αυτή υπάρχει και την επισημαίνει ο Μάρκους Ζέλιγκερ, ανταποκριτής στο Βερολίνο της ελβετικής συντηρητικής φιλελεύθερης NeueΖürcher Zeitung. Ο Ζέλιγκερ βάζει στο κάδρο τον ανταγωνισμό συμφερόντων που αναπτύσσεται σχετικά με το ποιος συνολικά προμηθεύει με άρματα μάχης και άλλα ακριβά και μεγάλα στρατιωτικά συστήματα χώρες που δεν παράγουν τέτοια. Αφού λοιπόν εξηγεί πως η προμήθεια τέτοιων συστημάτων σημαίνει μια μακρόχρονη σχέση μεταξύ παραγωγού και αγοραστή, καθώς αυτά χρειάζονται ανταλλακτικά, συντήρηση, αναβάθμιση και εκπαίδευση προσωπικού στη χρήση τους, υπενθυμίζει πως ο παραγωγός μπορεί να παίξει ρόλο σε μια σύγκρουση όπου θα χρησιμοποιηθούν αυτά τα συστήματα, καθώς να θέλει μπορεί να συνεχίσει να δίνει τα απαραίτητα π.χ. υλικά ή να αρνηθεί, λειτουργώντας εις βάρος του αγοραστή.

Καταδεικνύει λοιπόν το γεγονός πως τόσο οι ΗΠΑ ουσιαστικά βλέπουν τα συμφέροντά των αμυντικών βιομηχανιών τους να εξυπηρετούνται είτε η Γερμανία δεν επιτρέψει την παράδοση των Leopard στο Κίεβο είτε τελικά υποχωρήσει και δώσει άδεια. Στην πρώτη περίπτωση η Γερμανία θα μπορούσε να χάσει μελλοντικές πωλήσεις τανκς. Τότε θα προσφέρουν οι ΗΠΑ δικά τους. Στη δεύτερη περίπτωση οι χώρες που θα δώσουν τα Leopard θα αναζητήσουν άρματα για αντικατάσταση. Πάλι εδώ θα μπορούσαν οι ΗΠΑ να πουλήσουν τα δικά τους. Με δεδομένη την παρούσα αδυναμία της Γερμανίας να παράξει άμεσα μεγάλους αριθμούς αρμάτων η κατάσταση είναι αντικειμενικά ευνοϊκή για την βορειοαμερικανική στρατιωτική βιομηχανία. Κι οι ΗΠΑ όμως έχουν ένα στρατηγικό εμπόδιο στο να δώσουν βαριά σύγχρονα άρματα στην Ουκρανία, όπως θα δούμε λίγο παρακάτω.

Οι μεγάλες εφημερίδες της χώρας, για να επιστρέψουμε, στέκονται κριτικά στη στάση της κυβέρνησης, στην πραγματικότητα στη στάση του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, θεωρώντας πως η Γερμανία πρέπει να δώσει τανκς και να επιτρέψει και στις άλλες χώρες που έχουν Leopard και θέλουν να τα δώσουν να το κάνουν. Το ίδιο πνεύμα κυριαρχεί και στα κρατικά ΜΜΕ μέσα από σχόλια που δημοσιεύονται όπου η στάση της Γερμανίας χαρακτηρίζεται «ντροπιαστική», όπως τα λέει κι η Bild. Ακόμα και η εφημερίδα Neues Deutschland που είναι σχεδόν όργανο του αριστερού κόμματος DieLinke στο σχετικό της άρθρο, που υπογράφειoΡενέ Χάιλιγκ, κατηγορεί Σολτς και Πιστόριους πως δεν είναι ξεκάθαροι γράφοντας χαρακτηριστικά πως «ο Σολτς και κάνα δυο σοσιαλδημοκράτες πιστοί του μπαίνουν εμπόδιο» στο να δοθούν τα τανκς.

Μόνο η κομμουνιστική JungeWelt χαιρετίζει με τον τρόπο της τη στάση του Πιστόριους. «Έδωσε μάθημα διπλωματίας και ένα σκαμπίλι στο Ζελένσκι» καθώς κατάφερε να κερδίσει χρόνο για τη γερμανική κυβέρνηση ενώ βρίσκεται στον αντίποδα των φιλοπόλεμων κραυγών που εκφράζονται από Πράσινους και φιλελεύθερους. Η εφημερίδα του Βερολίνου βέβαια δεν ξεχνά να επισημάνει πως γίνεται πόλεμος και οι μεγάλες αποφάσεις λαμβάνονται στην Ουάσιγκτον.

Ο πυρηνικός πόλεμος και ο λαός

Το βασικό ζήτημα που μπαίνει είναι το πως δε θα εμπλακεί το ΝΑΤΟ απευθείας στη σύγκρουση. Και φαίνεται πως υπάρχουν κάποιες γραμμές αναγνωρισμένες από τα επιτελεία ένθεν κακείθεν. Οι ΗΠΑ φαίνεται πως δεν θα στείλουν Abrams και η Γερμανία δε θα στείλει Leopard 2. Αυτό μοιάζει να είναι μια κόκκινη γραμμή για τη Μόσχα που κατά τ’ άλλα «επιτρέπει» πολλά στη Δύση. Υπέρβαση των γραμμών θα σήμαινε πυρηνικό ολοκαύτωμα. Αυτό ακριβώς υπενθυμίζει ο σχολιαστής του Stern Φιν Ρύττεν που υπερασπίζεται τη στάση των σοσιαλδημοκρατών καθώς κερδίζουν χρόνο. «Δεν είναι σημάδι αδυναμίας, αλλά σοβαρότητας», λέει ο Ρύττεν.

Ο Σολτς και ο Πιστόριους μπήκαν εμπόδιο μπροστά σε μεγάλο τμήμα του ΝΑΤΟ. Όχι όμως σε όλο το ΝΑΤΟ. Δεν είναι όλες οι χώρες πρόθυμες να δώσουν τα πάντα στο Κίεβο. Αυτό το είπε ο υπουργός Άμυνας εξαρχής: «Δεν υπάρχει ομοφωνία». Ας σκεφτούμε εδώ την Τουρκία και την Ουγγαρία για παράδειγμα. Αυτό που δίνει την ισχύ στους σοσιαλδημοκράτες να τηρήσουν αυτή τη μετριοπαθή στάση και σήμερα να στέκονται φαινομενικά με την πλάτη στον τοίχο και να δέχονται σκληρή κριτική είναι η κοινή γνώμη όχι μόνο της Γερμανίας άλλα και σε όλη την Ευρώπη. Με εξαίρεση μερικές χώρες, η πλειοψηφία των Ευρωπαίων είναι πολύ σκεπτική έως και αρνητική στην περαιτέρω κλιμάκωση του πολέμου μέσα από την απεριόριστη παροχή εξοπλισμού στον Ζελένσκι. O γερμανικός πληθυσμός είναι διχασμένος στις δημοσκοπήσεις σχετικά, με τη νεολαία και τους κατοίκους της ανατολικής Γερμανίας να τάσσονται πλειοψηφικά κατά, στον αντίποδα των ηλικιωμένων των δυτικών τμημάτων της χώρας. Πάντως, ο κόσμος που είναι κατά δε διστάζει να το εκφράσει ανοιχτά, με όνομα και επώνυμο, ακόμα και κάτω από τα ποστ της Bild.