Αθάνατος ! Γιε (μας).

…και η κυρία Λίνα, πάτησε στο off τον διακόπτη. Δεν πειράζει. Η Τέχνη, κάποτε λειτουργούσε και με λυχνάρια… στον Μεσαίωνα.

Χάσμα απύθμενο, μεταξύ του ήθους των δύο (μ)πολιτικών -να τους χαιρόμεθα- και των δύο παιδιών που χάθηκαν.

Λίγο «προχώ» αυτό για τα γούστα μου, ομολογώ… ούτε κατανοώ «κινηματικά» τι προσφέρει στην όποια ( επαναστατική ) εξέλιξη της κοινωνίας… Δεν ξέρω, μπορεί και να είναι αυτό το «τέρμα» μιας πολύ politically correct κοινωνίας, αλλά νομίζω πως παραλείψαμε εδώ, καμιά δεκαριά στάσεις!

Πρωτόγνωρη η συνήθης α λα καρτ, «δημοκρατία» της Ε.Ε..

…Έχει πλάκα, όταν στην ιστορία που επαναλαμβάνεται σαν φάρσα, στο τέλος γελούν οι Ρώσοι.

Ελλάδα δύο ταχυτήτων: Αυτή, με την ταχύτητα του αραμπά, με επιβάτες τους «ανέγγιχτους» και η άλλη των παιδιών της, που πετάνε στους ουρανούς με 2.300 χλμ την ώρα. 

Προφανώς, είμαστε αναφανδόν, με τη δεύτερη Ελλάδα. Δεν ξέρω βέβαια, αν το «είμαστε» από τον καναπέ με σουβλάκι στο ένα χέρι και στο άλλο το πληκτρολόγιο, αρκεί.

Να του πάρουν τα μετάλλια και μετά να τον βάλουν να φυτεύει δεντράκια, 24/7, στο αποψιλωμένο δάσος του Αμαζονίου. Έτσι, δεν θα του περνάνε ιδέες από το εξίσου, αποψιλωμένο «μυαλό» του.

Το ρεπορτάζ μου, λέει για να ηρεμήσουν τους πολίτες που περιμένουν στην ουρά για το εισιτήριο, τους δίνουν φλισκούνι κι ένα ματσάκι άγρια μέντα.

Μετά από αυτό, γνωρίζουμε όλοι τι έκανε η φοράδα στο Γενί Τζαμί. Μην γίνουμε πιο γλαφυροί, καταλαβαίνετε.

Τραγουδάρα, από την Μπάρμπαρα, για να εξευμενίσουν οι θεοί, την άλλη «Μπάρμπαρα» που έρχεται κακιασμένη.