… Όπου η κοινωνική δικαιοσύνη, που αναφέρεται στο άρθρο, μετατρέπεται σε «κοινωνικά επιδόματα και κουπόνια-pass». Τα έδινε η Φρειδερίκη πριν από 60 χρόνια, τα δίνουν και τώρα.

Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Ευτυχώς, όπως κλείνει το άρθρο, που… «Παρόλα αυτά, πολλοί ή λίγοι, επιμένουν να πιστεύουν αυτό που ζουν καθημερινά, αγύριστα κεφάλια παλεύουν για την κακοποιημένη -σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο  Κοινωνική Δικαιοσύνη». 

Το καλάθι θα είχε και πράσινα άλογα, αλλά ευτυχώς τη γλίτωσαν λόγω… νηστείας.

Κλικ και 12ευρο…. keep on dreaming, Mark…  Καιρός να γυρίσουμε στην παλιά καλή επικοινωνία του ενώπιος ενωπίω, να ξαναγίνουμε άνθρωποι.Τότε, που οι άνθρωποι, μιλούσαν στα κουτούκια, στις αυλές και στα σκαλοπάτια. Βοηθούσε και στην άνοια, η κουβέντα και η συναναστροφή. Κι ο άλλος, όσο να ‘ναι, θα το σκέφτεται πια, να ανεβάζει μισοφαγωμένα μπαρμπούνια και ολίγη από χωριάτικη και να αισθάνεται «χαρούμενος στην τοποθεσία, αη… ό,τι».

Το ίδιο ισχύει και για τις μανταμίτσες με τις λαδωμένες μπουτάρες το καλοκαίρι, που πάνω τους ακουμπάνε το «Πνεύμα των Νόμων» του Μοντεσκιέ. Έτσι για την αντίθεση : Μπουτάρες-Μοντεσκι -Μοντεσκιέ-Μπουτάρες.

Don’t worry, Zελεδάκι μου: Σα κεζίσεις, σα κεζίσεις. Να, πάρε ένα ταληράκι, να φας μαλλί της γριάς κι άλλο ένα…

– Ζε σέλω μαλλί της γριάς. Σέλω να κερδίσω τον Βλαδίμηρο.

– Έτσι όπως το πας Ζελεδάκι μου, ούτε στο πινγκ πονγκ ζεν σα κεζίσεις τον Βλαδίμηρο. Με κάνεις τώρα, να μιλάω σαν και σένα το πεντάχρονο κι είμαι 80 χρονών άνθρωπος.

Πάρε άλλο ένα ταληράκι που σου έλεγα, να πας να δεις και την «ασώματο κεφαλή» and at the end of the day, θα σκεφτώ τι θα κερδίσεις… τον πόλεμο;  Κάτι άλλο; Άιντε Ζελεδάκι μου γιατί αρχίσαμε και σε βαριόμαστε… Και το πολύ το «Κύριε ελέησον» κτλ. 

Τα κάθε είδους « market pass», δεν θα κουραστώ να το γράφω, ούτε χρήματα είναι να πληρώνουν τη ΔΕΗ, ούτε ανήκουν σε κάποια συλλογική σύμβαση εργασίας, ούτε τριετίες είναι. Ούτε καν τη ροή του -πετσοκομμένου- μισθού έχουν.

Τα «market pass», είναι ακριβώς αυτό που λέει το όνομά τους : «pass». Σήμερα είναι. Αύριο, δεν είναι. Σαν το χαρτζιλίκι του νονού τα Χριστούγεννα: μία που μας το έδινε, μία που πλακώναμε τις «λάκτες» και τα στρατιωτάκια και όταν άνοιγαν τα σχολεία, κυνηγούσαμε άφραγκοι στο προαύλιο τον χοντρό, να του φάμε το σάντουιτς.

Μάλλον κρεμάει τα τσαρούχια του και όχι τα παπούτσια του. Όλη μέρα στα Βλάχικα της Βάρης, ξεροστάλιαζε. Ρεκόρ αφωνίας στη Βουλή. Ούτε μια επερώτηση, ούτε ποτέ πήρε τον λόγο, ούτε συμμετείχε σε κάποια επιτροπή της Βουλής: λογικό το τελευταίο. Διαρκούν πολλές ημέρες και πολλές ώρες. Και θέλει να γυρίζει στη Ραφήνα, πριν τον πιάσει το σκοτάδι. Βέβαια, επειδή όλα τα πράγματα έχουν δύο αναγνώσεις, μπράβο του που τα παρατάει, σε αντίθεση με άλλους, που έχουν κατσικωθεί στα έδρανα, ολόκληρες δεκαετίες, χωρίς να προσφέρουν τίποτε απολύτως, άσχετα με το τι πιστεύουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους.

Σας παροτρύνω να διαβάσετε την ομιλία του Πούτιν. Δεν ξέρω αν έκανε κάποιο άλλο Μέσο τον κόπο να την μεταφράσει, πολλώ δε μάλλον, να την ανεβάσει.

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

Ο Νίκος Κοκλώνης είπε σε ανάρτησή του: «Δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να διαβάλει εμένα ή τις εταιρείες μου, που απασχολούν εκατοντάδες έντιμους εργαζομένους, και θα προβώ σε όλες τις νόμιμες ενέργειες εναντίον όσων δημοσιεύσουν ή αναπαραγάγουν ψευδείς ειδήσεις ή χρησιμοποιήσουν παράνομα προσωπικά ή εταιρικά δεδομένα», είπε ο παρουσιαστής.

Έτσι κύριε Κοκλώνη μου, μην κοκ(λ)ώνεις πουθενά. 20 εκατομμυριάκια  φέσι στο ελληνικό Δημόσιο. Δεν σε «μάγκωσαν» ούτε στα 5 εκατ. ούτε στα 10, ούτε στα 19, αλλά στα 20.          Είσαι κι αχάριστος. Επίσης, χρησιμοποιεί γλώσσα λανθάνουσα. Προσέξτε: η φράση «ή χρησιμοποιήσουν παράνομα προσωπικά ή εταιρικά δεδομένα», χωρίς κόμμα (,) μετά το «παράνομα» , είναι σαν να παραδέχεται ότι υπάρχουν πράγματι «παράνομα προσωπικά ή εταιρικά δεδομένα»…

Mα όλα αλλάζουν
και το χέρι μου αρπάζουν
αλλάξανε τα χρώματα
τα λόγια και τα στόματα.
Tα μάτια μείναν ίδια
στα φώτα στα παιχνίδια.