Συμπολίτες μου… Θα σας ζητήσω συγγνώμη για άλλη μια φορά μήπως ενοχλώ με το pop up που εμφανίστηκα έτσι ξαφνικά στους δέκτες σας για να αναγγείλω τις εκλογές.
Μήπως σας έσκιαξα; Αναλαμβάνω την ευθύνη. Ψηφίστε με πλιζ, για να αναλάβω κι άλλες ευθύνες και να σας ζητάω κι άλλο «συγγνώμη», μέχρι να σβήσει ο ήλιος. Συμπολίτες μου… βάλτε πλάτη, βάλτε μια ρόμπα, ένα παντελόνι, κάτι τέλος πάντων και πηγαίνετε να με ψηφίσετε.
– Ψψψψτ, χοντρέ, άσε την όγδοη πίτσα κάτω και άιντε να με ψηφίσεις.
ΣΕ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ…
Τα 1.750.000, που δεν πληρώθηκαν από τον κ. Παπαθανάση, έναντι του συνολικού χρέους ύψους 1. 800.000 σε κάθε περίπτωση, λείπουν από τα ταμεία της τράπεζας.
Ούτε που θέλω να ξέρω, ούτε να φανταστώ, σε ποιους θα στραφούν μαθηματικά για να τα πάρουν. Εις υγείαν στα κορόιδα, κύριε Παπαθανάση μου, και κάθε Παπαθανάση μου, που εξ-υπηρετείτε τον ελληνικό λαό.
Αλλά, κοντός ψαλμός. Για να αφ-υπηρετήσετε. Αρκετά.
Ή όταν χάνεται το «μέτρον άριστον» και η Φυσική Νοημοσύνη.
«Θα νικήσουμε». Μακάρι… Είναι δίκαιο. Να γίνει και πράξη.
Hasta la victoria… η παγκόσμια πατρίδα, που δείχνει τον Δρόμο, πάνω από εξήντα χρόνια. Δεν είναι μια αριστερή «κορώνα» του γράφοντα, αυτό. Στο άρθρο, θα διαβάσετε τις ποσοστώσεις των κοινωνικών ομάδων που εκπροσωπούνται στη νέα Εθνοσυνέλευση Λαϊκής Εξουσίας της χώρας και θα καταλάβετε.
Ωχ! Έχει γούστο να μπουν τίποτε ιδέες στην Ελισάβετ. Δεν παίζουμε με αυτά.
Ακατανόητα όλα αυτά, πράγματι. Μένει να δούμε τις εξελίξεις.
Κάποιοι εκεί, στη Μύκονο, πρέπει πρωτίστως να θυμηθούν και κατόπιν να κατανοήσουν, πως το νησί, ήταν ανέκαθεν αναπόσπαστο μέρος της Ελλάδας, ιστορικά, κοινωνικά και οικονομικά.
Δεν είναι «κράτος εν κράτει» όσοι παραμυθιάζονται με αυτό. Η Μύκονος, δεν είναι ούτε το Βατικανό, ούτε καν το Σαν Μαρίνο.
Από ποιους θα ζητήσει αποζημίωση; Από τη Γιαδικιάρογλου που μιλούσε με την Πετροβασίλη; Γιατί «όλοι αυτοί, δεν ξέρουν τίποτα»… ή καμώνονται τουλάχιστον.
Γνώριζαν…
Μου θυμίζει σε μία ταινία του Γούντι, που ρωτάει ένας περαστικός Νεοϋορκέζος έναν άλλο:
– Έχετε ώρα;
– Έχω… του απαντάει ο άλλος και απομακρύνθηκε χωρίς να του την πει.
Εθνικιστής, πακιστανικής καταγωγής, μουσουλμάνος, πρωθυπουργός της Σκωτίας! …« λεμόνι στην πορτοκαλιά μωρό μου» κι αυτό πηγαίνει με το «εθνικιστής», για να μην παρεξηγηθώ… Σε άλλα νέα, φυσάει βοριάς απ’ το νοτιά κι όλα τα παίρνει πέρα.
Αν νομίζει πως θα τη γλιτώσει μόνο με αυτά, γελάστηκε. Έρχεται (οικονομική) φάπα, για αποζημιώσεις, να της πούμε. Κι αν προσφύγει σε κάποιο ευρωπαϊκό δικαστήριο για να αποφύγει τα βαρύτατα πρόστιμα που την περιμένουν, όταν οι χαροκαμένοι συγγενείς και φίλοι των θυμάτων προχωρήσουν σε ομαδικές αγωγές, από τις αποφάσεις τότε, θα δούμε κι αν της Ε.Ε. τα δάκρυα, ήταν κροκοδείλια ή όχι…
Να πάμε σήμερα 2/4 στο κάλεσμα, αλλά να πηγαίνουμε και σινεμά πιο συχνά γενικότερα και δη, στις παραδοσιακές αίθουσες του κέντρου και όχι στα κάθε είδους «village». Ή τουλάχιστον όχι μόνο σε αυτά.
Τις αίθουσες που είχε κάποτε η Αθήνα, (Αττικόν, Ράδιο Σίτι κτλ) δεν υπήρξαν ποτέ στην Ευρώπη. Ούτε σε χώρο και άνεση για τα πόδια του θεατή, ούτε σε αισθητική της αίθουσας.
Δεν είναι τυχαίο, ότι πολλές παγκόσμιες πρεμιέρες έγιναν στην Αθήνα και να προσθέσω πως πολλές κινηματογραφικές αίθουσες, ανακαινίστηκαν την τελευταία εικοσαετία, σε ήχο και σε ντεκόρ. Όπως επίσης, η ακρίβεια και οι κάθε λογής πλατφόρμες, έπαιξαν τον ρόλο τους…
Καλό μήνα. Έναρξη της προεκλογικής περιόδου. Πάμε όλοι να ψηφίσουμε: είναι δικαίωμα και κυρίως υποχρέωση.
Με το «δε βαριέσαι, δεεεε ‘μπάω», αφήνουμε την τύχη μας σε αυτούς «που πάνε» κι έχουν αποδείξει ιστορικά πως ο προορισμός τους, δεν είναι – με την αποχή και ανοχή μας εν τέλει – για καλό σκοπό.
Πάμε λοιπόν, για να ανεβούμε λίγο…
