Το ντοκιμαντέρ «Μιλώντας για Δέντρα» («Talking About Trees») με θέμα την Οδύσσεια μιας Κινηματογραφικής Λέσχης στο Σουδάν, που τιμήθηκε με τα βραβεία Ντοκιμαντέρ και Κοινού στην Berlinale, προβάλει σήμερα Πέμπτη, στις 9 το βράδυ το Cine-Δράση στα Βριλήσσια.

Μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση για την κατάσταση στο Σουδάν με τη συμμετοχή του δημοσιογράφου Ερρίκου Φινάλη, που αρθρογραφεί στην εφημερίδα Δρόμος της Αριστεράς για τα διεθνή θέματα.

Ένα πλήρες, νοσταλγικό και ποιητικό πορτρέτο της φιλίας τεσσάρων κινηματογραφιστών, αφοσιωμένων στο σινεμά, ιδρυτών της Sudanese Film Group (Σουδανικής Κινηματογραφικής Λέσχης) το «Μιλώντας για Δέντρα» του Suhaib Gasmelbari επικεντρώνεται και αποτυπώνει εξαιρετικά την παθιασμένη προσπάθεια τους να οργανώσουν μια προβολή σε έναν από τους εναπομείναντες κινηματογράφους στην περιοχή του Χαρτούμ, για να αναζωπυρωθεί η μαγεία της 7ης Τέχνης και να αναβιώσει έστω μία σκοτεινή αίθουσα ως τόπος κοινής εμπειρίας, συναντήσεων και συζητήσεων. Αλλά, όπως συμβαίνει και με πολλά πράγματα στη ζωή, η πολιτική παρεμποδίζει το έργο τους. Ευτυχώς, είναι μια αποφασισμένη παρέα αν και έχουν επίγνωση ότι ορισμένες νίκες είναι αδύνατες κάτω από την τρέχουσα ισορροπία δυνάμεων. Γιατί μπορεί να διαθέτουν φαντασία και σχέδιο, αλλά ο εχθρός είναι δυνατός.

Το ότι ο κινηματογράφος του Σουδάν είναι εντελώς άγνωστος στην παγκόσμια σκηνή, δεν προκαλεί έκπληξη καθώς μιλάμε για μια φτωχή χώρα της Αφρικής. Έκπληξη είναι ότι αυτό δεν ίσχυε πάντα. Χρόνια καταπιεστικών καθεστώτων, θρησκευτικού φονταμενταλισμού και αντιλαϊκών οικονομικών μέτρων είχαν αποτέλεσμα να κλείσουν σχεδόν όλοι οι κινηματογράφοι στη χώρα. Σκηνοθέτες που κάποτε κέρδιζαν βραβεία στα διεθνή φεστιβάλ, βρήκαν ξαφνικά όλους τους δρόμους κλειστούς όταν πριν από τρείς περίπου δεκαετίες επιβλήθηκε η στρατιωτική δικτατορία του Omar al-Bashir. Διογκώθηκαν η καταστολή και η βία, περιορίστηκαν οι δημοκρατικές ελευθερίες και μαζί μηδενίστηκαν οι δυνατότητες παραγωγής έργων πολιτισμού.

Ο Manar Al-Hilo είναι παραγωγός και οι Eltayeb Mahdi, Ibrahim Shaddad και Suliman Ibrahim σκηνοθέτες που τώρα στα εξήντα τους, ζουν στο Omdourman, όχι μακριά από το Χαρτούμ. Όλοι σπούδασαν σε φημισμένες σχολές του εξωτερικού. Οι δύο πρώτοι στην Αίγυπτο, ο Shaddad στην Ανατολική Γερμανία (DDR) και ο Ibrahim στη Μόσχα. Όλοι έχουν κερδίσει διεθνή βραβεία και όλοι συμμετείχαν σε παραγωγές όταν «ο κινηματογράφος δολοφονήθηκε» από το πραξικόπημα. Το 1989 ίδρυσαν το Sudanese Film Group με σκοπό τη δημιουργία, τη διανομή και την προώθηση ταινιών και την αποκατάσταση των εθνικών τους κινηματογραφικών θησαυρών.

Σήμερα το μεγάλο σχέδιο της ομάδας τους είναι να λειτουργήσει σαν κινηματογράφος, το εγκαταλελειμμένο υπαίθριο θέατρο «Revolution» στην πόλη τους. Τα εμπόδια πολλά. Ο ιδιοκτήτης δεν θέλει μπλεξίματα, δυσκολεύεται να δώσει το χώρο. Δύσκολη και η προμήθεια εξοπλισμού. Κάποιος τους υπόσχεται έναν προβολέα. Οθόνη δεν βρίσκουν, αλλά και αυτό θα το ξεπεράσουν. Οθόνη τους θα γίνει ένας εξωτερικός τοίχος κτιρίου ύψους 13 μέτρων, που θα ασπρίσουν.

Ο τίτλος του ντοκιμαντέρ προέρχεται από το ποίημα του Μπρεχτ «Σε αυτούς που γεννήθηκαν μετά»: «Τι καιροί είναι αυτοί, όταν το να μιλάς για δέντρα είναι σχεδόν έγκλημα, επειδή υπονοεί τη σιωπή για τη φρίκη;» Ακριβώς όπως το ποίημα του Μπρεχτ είναι κάλεσμα για αντίσταση στο ναζισμό, το «Μιλώντας για τα δέντρα» είναι μια ταινία που δείχνει ότι η απλή ύπαρξη είναι αντίσταση.

Η συνέχεια στην οθόνη του Cine-Δράση, στην αίθουσα Νίκος Εγγονόπουλος, πάρκο Μίκης Θεοδωράκης (πρώην ΤΥΠΕΤ) Π. Μπακογιάννη 38-42, Βριλήσσια