«Την επόμενη εβδομάδα η Εύα Καϊλή θα βρεθεί στην Ευρωβουλή και θα αρχίσει να ασκεί τα καθήκοντά της, σύμφωνα με τον δικηγόρο της, κ. Δημητρακόπουλο». Ποια καθήκοντά της δεν μας είπε. Σε κάθε περίπτωση, όταν πηγαίνει στο κυλικείο του Ευρωκοινοβουλίου, για τυρόπιτα, οι άλλοι θα ψάχνονται μετά, αν τους λείπει το πορτοφόλι, η βέρα, το ρολόι ή το χρυσό το δόντι.
Κάλιο αργά, παρά αργότερα. Όταν χώρα σαν τη Γερμανία κάνει «εξαγωγή» δημοκρατίας, με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία, θα πρέπει να περιμένει και τα επίχειρα των πράξεών της.
Ό,τι πει ο πελάτης. Αύριο μπορεί να ζητήσει συσκευασία με στρουμφάκια. Δεν θα του χαλάσουν χατίρι.
Υποτίθεται ότι τρολάρει τον εαυτό του εδώ, αλλά «καρφώνεται» μόνος του, έχοντας επίγνωση των πράξεων του και των καταστροφών που προκάλεσε. Τραγικός.
Να προσθέσω την ανύπαρκτη και οκνηρή αντιπολίτευση που «άσκησε» : όμοιά της, δεν υπήρξε από την Μεταπολίτευση και μετά.
Κέρδισε κι αυτή, το κατά Γουόρχολ «τέταρτο της διασημότητας» που της αναλογούσε.
Όταν όμως κάποια εργαλειοποιεί, έναν πόλεμο, μόνο και μόνο για να αυξήσει τους θαυμαστές της στο Instagram, παύει να είναι ακτιβίστρια – αν υπήρξε ποτέ – και γίνεται απλώς αναίσθητη και ηλίθια.
Εγώ πιστεύω πως τον λυπήθηκαν, έριξαν κλήρο και κάποιος τον ψήφισε από την εφορευτική επιτροπή.
Φωνάζει ο κλέφτης…
Μου θυμίζει τα ποσοστά του ΚΚΕ κάποτε, σε κάποια περιοχή της Ελλάδας, που πανηγύριζαν γιατί είχαν αύξηση 100% στις εκλογές κι όταν ερωτήθηκαν πώς κι έτσι, αφού ήταν όλη κι όλη μία ψήφος, απάντησαν πως στις προηγούμενες εκλογές, δεν είχαν πάρει καμία.
Γενικά μιλώντας πάντως, η υποτιθέμενη «αγνότητα» που ευαγγελίζονται τα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα της Αριστεράς, μη συνεργαζόμενα mε ευρύτερα σχήματα και με τέτοια ποσοστά, δεν με βοηθούν να φανταστώ, πώς συμμετέχουν και πώς επηρεάζουν την πολιτική ζωή της χώρας.
Ή όταν το βαρύ επώνυμο σε κρατάει στον αφρό, ενώ 57 ψυχές στριφογυρίζουν από κάτω.
Έκανε μόνο ένα δίσκο με μπλουζ, αλλά με υπογραφή ανεξίτηλη στο χρόνο, με τον δικό της τρόπο και δεν είναι τυχαίο πως πάρα πολλά τραγούδια από αυτό το άλμπουμ, τα διασκεύασαν κατόπιν τιτάνες των μπλουζ, όπως για παράδειγμα τη συγκεκριμένη θεματάρα, ο Μπάντι Γκάι.
