Όσο η δυνατότητα να σχηματίσει κυβέρνηση το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα (ΡΡ) στην Ισπανία απομακρύνεται, λόγω της απόλυτης και αναγκαστικής εξάρτησής του από το ακροδεξιό Vox, τόσο σε τοπικό επίπεδο επισπεύδεται η όποια δυνατή συνεργασία του με τους νοσταλγούς του Φρανκισμού. Βλέποντας ως μόνη διέξοδο απέναντι σε μία νέα κυβέρνηση συνασπισμού υπό τους Σοσιαλιστές την άσκηση πίεσης σε περιφερειακό, αυτονομικό, επίπεδο (στα πρότυπα της «σταυροφόρου» κατά του Πέδρο Σάντσεθ, Περιφερειάρχη στη Μαδρίτη Ισάβελ Ντίαθ Αγιούσο) η παράταξη του Αλβέρτο Νούνιεθ Φεϊχόο εγκαταλείπει και τα τελευταία φύλλα συκής.
Έτσι το PP και το Vox κατέληξαν τελικά σε συμφωνία για να συγκυβερνήσουν στην Αυτόνομη Περιφέρεια της Αραγονίας. Είκοσι ημέρες προτού εκπνεύσει η διορία για τον σχηματισμό κυβέρνησης ώστε να αποφευχθεί μία επανάληψη των εκλογών, τα δύο κόμματα βρήκαν τη χρυσή τομή. Ο τοπικός υποψήφιος του ΡΡ Χόρχε Αθκόν ήδη ορκίσθηκε Περιφερειάρχης, ενώ ο Αλεχάνδρο Νολάσκο του Vox θα είναι ο Αντιπεριφερειάρχης και το κόμμα του θα αναλάβει τα τοπικά χαρτοφυλάκια της Γεωργίας και των Εσωτερικών και Δικαιοσύνης.
Με την Αραγονία να «τακτοποιείται» τώρα παραμένει να λυθεί ο Γόρδιος Δεσμός στη Μούρθια, που από τις εκλογές του Μαΐου ακόμη παραμένει σε εκκρεμότητα ανάμεσα στα δύο κόμματα, για να συμπληρωθεί ο χάρτης της συνεργασίας ΡΡ/Vox. Αυτή που άνοιξε με την Καστίλλη και Λεόν και συμπληρώθηκε μετά τις πρόσφατες περιφερειακές εκλογές στις Βελεαρίδες, τη Βαλένθια, τις Κανάριες Νήσους και την Εξτρεμαδούρα -αλλά και σε εκατοντάδες Δήμους στη χώρα.
Η αυξημένη ανάγκη του ΡΡ να συνεργασθεί πάση θυσία με το Vox -σε συνδυασμό και με τη Σολομώντεια λύση στην Καντάβρια, όπου για να εξασφαλισθεί η προεδρία της Χοσέ Μαρία Σάενθ ντε Μπουρουάγα, χρειάσθηκε η αποχή του ενθικιστικού PRC – αποκαλύπτει την τελμάτωση του συντηρητικού κόμματος και της αποτυχίας του Φεϊχόο να κεφαλαιοποιήσει τα αποτελέσματα των περιφερειακών εκλογών.
Οι λεπτομέρειες της συμφωνίας των 80 σημείων ανάμεσα στα δύο κόμματα περιλαμβάνουν την κατάργηση στην Αραγονία του νόμου για την Ιστορική Μνήμη (πόυ αφορά τα εγκλήματα του Φρανκισμού και την αποκατάσταση των θυμάτων του), τη μη εφαρμογή του νόμου για τους Διεμφυλικούς (Trans), το γονεϊκό pin για την πρόσβαση στο Διαδίκτυο και τη μείωση φόρων για όποιον γονέα (φυσικά εννοείται η γυναίκα) παραμείνει στο σπίτι για να φροντίζει τα παιδιά και να τα αναστήσει με τις αρχές και τα θέσμια του έθνους. Είναι πλέον γεγονός πως οι ακροδεξιοί θα παίξουν μεγάλο ρόλο και θα ασκούν επιρροή σε σημαντικά ζητήματα του πολιτικού σχεδιασμού και της καθημερινότητας των πολιτών. Πλέον το PP και το VOX θα έχουν 36 βουλευτές ( 28 από το κόμμα του Αθκόν και 7 από το κόμμα του Νολάσκο και την έδρα του τοπικού PAR) στη Βουλή των 67 εδρών. Ήδη δε, το Vox έχει αναλάβει την προεδρία της τοπικής Βουλής, την οποία ασκεί η ακραία βουλευτής Μάρτα Φερνάντες, η οποία αρνείται την κλιματική κρίση και ξιφουλκεί συχνά πυκνά στο Twitter ενάντια στις φεμινίστριες και τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα.
Συνεπώς, η απόλυτη πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο και το γεγονός πως η ακροδεξιά αναλαμβάνει δύο κρίσιμα χαρτοφυλάκια, θα έχει σημαντικές συνέπειες. Μιας που αυτό της Γεωργίας και Εδαφικής Ανάπτυξης σχετίζεται και με την προστασία του περιβάλλοντος, η γνωστή άρνηση της ακροδεξιάς παράταξης στην κλιματική κρίση, το αρνητικό προηγούμενο της Καστίλλης και Λεόν στην προστασία για τις πυρκαγιές, την επιδημία στα ζώα, δεν προοιωνίζει μία ρόδινη κατάσταση. Επιπλέον η κατοχή του τοπικού υπουργείου Δικαιοσύνης θα δίνει ευκαιρία στην ακροδεξιά παράταξη να παρεμβαίνει σχεδόν σε όλα τα ζητήματα της πολιτικής, κοινωνικής, εκπαιδευτικής και πολιτιστικής ζωής στην περιοχή. Από το να απαγορεύει σχολικά βιβλία με περιεχόμενο που δεν αρέσει στην ακροδεξιά -όπως στη Βαλένθια- και θεατρικές παραστάσεις (βλέπε Μαδρίτη και αλλού), μέχρι να επιβάλει τακτικές «εθνοκάθαρσης» σχεδόν απέναντι σε πολιτικούς αντιπάλους, τις μειονότητες κάθε είδους με απαγορεύσεις στις τοπικές γλώσσες, παρεμβάσεις στην προστασία των έμφυλων δικαιωμάτων, της ισότητας των φύλων, με τις οπισθοδρομικές απόψεις του για τις αμβλώσεις, την οικογένεια, τα φύλα.
Η αυξημένη αρμοδιότητα στην άσκηση τοπικής πολιτικής που δίνει το Σύνταγμα στις Περιφέρειες, μπορεί να ακυρώσει την πολιτική της κεντρικής κυβέρνησης, η οποία έχει δυνατότητα μόνον επικαλούμενη το «επάρατο» Άρθρο 137 του Συντάγματος για την άρση της αυτονομίας να παρέμβει. Κάτι που γίνεται μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις και -όπως έγινε καταχρηστικά στην Καταλονία -για περιπτώσεις στάσης και εξέγερσης κατά του κράτους.
Μέχρι σήμερα, ο μελλοντικός πρόεδρος της Αραγονίας είχε επιχειρήσει να επιτύχει μία ενδιάμεση λύση, ανάλογη με το μοντέλο στις Βαλεαρίδες Νήσους. Όπου δηλ. ναι μεν το Vox εξασφαλίζει την προεδρία του τοπικού Κοινοβουλίου αλλά δεν μετέχει με χαρτοφυλάκια στην κυβέρνηση. Για τον λόγο τούτο, ο Αθκόν είχε ανοίξει έναν κύκλο διαβουλεύσεων με τις ηγεσίες των τοπικών κομμάτων PAR (1 έδρα) και Teruel Existe (3 έδρες), ούτως ώστε να έχει μία στήριξη με αποχή στο Κοινοβούλιο. Οι κόκκινες γραμμές, ιδίως από το Terruel Existe ενάντια στο Vox, οδήγησαν σε ναυάγιο την όποια προσπάθεια του Αθκόν να μην ταυτισθεί με την ακροδεξιά.
Εν τέλει, συνέβη ό,τι και στην Εξτρεμαδούρα: εκεί όπου η Μαρία Γουαρδιόλα συνέπραξε με το Vox για να κυβερνήσει, αφού πρώτα «πάτησε πόδι» αρνούμενη να συμβιβασθεί με μία παράταξη που έχει τέτοιες απαξιωτικές για τη γυναίκα απόψεις. Πλην όμως, οι πιέσεις και η ανάγκη, φιλοτιμίαν εποίησαν και υπέκυψε αφήνοντας το Vox, στα πρότυπα της Βαλένθιας, να αναλάβει την αντιπροεδρία, με εξουσίες στον Πολιτισμό και Αθλητισμό υπό τον ταυρομάχο (1) Βιθέντε Μπαρέρα και δύο υπουργεία, αυτά της Δικαιοσύνης και των Εσωτερικών και της Γεωργίας και Κτηνοτροφίας.
