«Έχω να ταχτοποιήσω».
Τουλάχιστον με τον αυθεντικό, γελάμε. Με τους ντεμέκ, θρηνούμε. Big time.
Ο καιρός γαρ εγγύς για το πιο σύντομο ανέκδοτο: Γερμανός μετανάστης.
Καλό ταξίδι, κορτσόπον. Λιζετάκι μας.
Άρθρο-θρίλερ…
Αντανακλαστικά αίλουρου… πεντηκονταετούς, αλλά αίλουρου. Τέλος πάντων, better late than ever. Στη χώρα -κυρίω- του «ever never». Και σε καμία περίπτωση, αυτό δεν είναι εξιλέωση.
«Ήταν μνημειώδης η λατρεία τους, στην Αίγυπτο» γράφεται στο άρθρο. Σας διαβεβαιώνω πως όχι μόνο δεν το ξέχασαν, αλλά μας το θυμίζουν στην πρώτη ευκαιρία.
Κι εμείς, το πιστεύουμε, το εμπεδώσαμε και… το υπηρετούμε, αδιαμαρτύρητα, ως οφείλουμε, μήπως σταθούμε τυχεροί και εισπράξουμε καμιά μπλαζέ ματιά…που «όλα τα ξέρει» και «human, εγώ θα το έκανα καλύτερα, αλλά…βαριέμαι, δεν αξίζει τον κόπο, πού να στα λέω, μήπως και θα καταλάβεις;» Το κακό είναι πως ενδόμυχα, ξέρουμε πως έχουν (και) δίκιο.
Στρατηγοί, ξέρουν πότε θα επιτεθούν, πότε θα την κάνουν, πού θα τοποθετηθούν βέλτιστα στο πεδίο μάχης, με επιτόπιο άλμα -χωρίς φόρα- εφτά φορές το μπόι τους, το «μιάου» το χρησιμοποιούν μόνο για εμάς μιμούμενες τα μωρά για να μας προσελκύσουν και ποτέ μεταξύ τους, το μασίνι που βάζουν είτε για να μας αποκοιμίσουν είτε για να μας «ανταμείψουν» για τις υπηρεσίες μας η επιστήμη ακόμη να προσδιορίσει πώς προκύπτει 100% και σταματάω κάπου εδώ, για να γράψω κάποιο άλλο σχόλιο.
Κύριε Κουκουδάκη, ό,τι είναι νόμιμο δεν είναι και ηθικό. Και η αγοραπωλησία ανθρώπων, κάποτε ήταν «νόμιμη».
Designed by Marina Patouli.
Σαν χθες, στις 12 Αυγούστου του 1949, γεννήθηκε στη Γλασκώβη της Σκωτίας ο Mark Freuder Knopfler, των Dire Straits. Για να του τη σπάσουμε στα γενέθλιά του, θα παίξουμε εδώ, το τραγούδι που κατά δήλωσή του, σιχαίνεται να παίζει πια.
Αλλά εμείς, ουδόλως αισθανόμεθα το ίδιο.
