Η Ημέρα της Παλαιστινιακής Γης, στις 30 Μαρτίου, επιβεβαίωσε φέτος το πνεύμα του αγώνα που νίκησε το έγκλημα της Νάκμπα (σ.μτφρ. «καταστροφής») και την ήττα του πολέμου του Ιουνίου 1967 μετατρέποντάς τα στο πνεύμα αντίστασης του λαού μας που   όπου έγινε έκτοτε πιο φλογερό, πιο επίκαιρο και πιο διαδεδομένο σε όλο το έθνος από την ημερομηνία αυτής της αθάνατης Ημέρας Γης το 1976. Το Μάρτιο εκείνης της χρονιάς, το κατοχικό κράτος κατάσχεσε περίπου 20 τ.χλμ. παλαιστινιακής γης προκαλώντας κύμα διαδηλώσεων και πολύμορφων κινητοποιήσεων που από τότε καθιερώθηκε να επαναλαμβάνονται επετειακά στο πλαίσιο της Ημέρας Παλαιστινιακής Γης. Ως σήμερα, η προσκόλληση στη γη μας έχει έννοια εθνικής ταυτότητας απέναντι στις πολιτικές του σιωνιστικού κινήματος και του οργάνου του, που είναι το κατοχικό κράτος, η εθνική καταπίεση, οι καθημερινές δολοφονίες, κατασχέσεις γης, ο αποικιοκρατικός εποικισμός, η ρατσιστική διάκριση σύμφωνα με το νόμο περί της «εβραϊκής τους εθνότητας», τα εγκλήματα της εθνοκάθαρσης, του εκτοπισμού, της γενοκτονίας που διαδραματίζονται τώρα, ιδιαίτερα στη Λωρίδα της Γάζας, στις προσπάθειές τους να ολοκληρώσουν το σχέδιό τους σε βάρος όλης της ιστορικής Παλαιστίνης.

Για να αλλάξει αυτή η ρατσιστική, αποικιοκρατική κοινωνία, δεν αρκεί μόνον τα μέλη της να μην είναι ρατσιστές ή να φέρουν ιδιοσυγκρασία εποίκου, αλλά να δουλεύουν ενάντια και για να ανατρέψουν αυτές τις έννοιες και τις πρακτικές με έργα.

Η έλλειψη αυτής της αντίδρασης είναι ένας από τους λόγους για την εξάπλωση του φασισμού στην Ισραηλινο-εβραϊκή κοινωνία, δημιουργώντας ένα περιβάλλον που τον εξέθρεψε, πέρα από την ουσία της σιωνιστικής σκέψης που είναι να ξεπεραστεί. Εάν επρόκειτο να πραγματοποιηθούν μετασχηματισμοί, θα μετακινούνταν από το θρησκευτικό σιωνιστικό δικαίωμα στη φιλελεύθερη σιωνιστική δεξιά, και αυτό δεν έχει να κάνει με το να σταματήσει η συνεχιζόμενη γενοκτονική επιθετικότητα και ο εκτοπισμός ή ο τερματισμός του αποικιοκρατικού εποικισμού και ρατσισμού εκτός από μία μικρή μειονότητα που είναι βασικά αντισιωνιστική και κατηγορείται για αντισημιτισμό.

Αν και δεν υπάρχει δημοκρατία και δικαιοσύνη με την κατοχή και το Απαρτχάιντ, και ανεξάρτητα από τα κίνητρα και τα αποτελέσματα της συνεχιζόμενης διαδικασίας σύγκρουσης μεταξύ δυνάμεων και κομμάτων του σιωνιστικού κράτους, οι συνιστώσες της κοινωνίας τους υπό την παρούσα φάση κλιμακούμενης κρίσης σήμερα φαίνεται να είναι οι μόνες ικανές να κάνουν την κυβέρνηση υπόλογη και να επιβάλλουν νέα γεγονότα και κυβερνήσεις που υπηρετούν τα συμφέροντα συνέχισης του οράματός τους και της ύπαρξής τους. Η αποικιοκρατία σε όλα τα ιστορικά εδάφη της Παλαιστίνης από την δική τους άποψη και οπτική εκτυλίσσεται σε μια εποχή που η διεθνής κοινότητα δεν είναι σε θέση να λογοδοτήσει και να τιμωρήσει αυτό το κράτος-ταραξία και τις κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών.

Αλλά είναι ατυχές και ενοχλητικό, και δεν περιλαμβάνει καμία μορφή δικαιοσύνης για εμάς τους Παλαιστίνιους, το να βλέπουμε πως εκείνοι που έχουν ασκήσει διώξεις και καταπίεση εναντίον του λαού μας για πάνω από 76 χρόνια, μπορούν να ασκήσουν διάφορες μορφές δημοκρατίας για τους Εβραίους που απαρτίζουν το κράτος τους, ακόμη και εάν είναι επιλεκτικοί και προκαλέσουν αλλαγές που αφορούν την πορεία της κοινωνίας τους και επιβάλλουν το λεγόμενο δικαίωμα αυτοδιάθεσης των Εβραίων.  Η τύχη τους, δίχως εμάς ως λαό στη θέση του αρχικού κτήτορα της γης που παλεύει να απαλλαχθεί από τις συνέπειες των πράξεων αυτών των ομάδων εποίκων,  που διαφέρουν από άποψη εθνοτικών και φυλετικών καταβολών, και που βιαίως επέλεξαν για τους εαυτούς τους το καθεστώς λαού, σε βάρος του δικαιώματός μας για αυτοδιάθεση παρά αφενός τη σπουδαιότητα των μακροχρόνιων θυσιών του λαού μας, και αφετέρου την ολοκλήρωση του μονοπατιού υποτιθέμενης φυσικής ανάπτυξης της δημοκρατικής αλλαγής στη δική μας παλαιστινιακή κοινωνία σύμφωνα με το Βασικό Νόμο και την Διακήρυξη Ανεξαρτησίας, που επιδιώκει να ολοκληρώσει το στάδιο της εθνικής απελευθέρωσης στη βάση της ενότητας της γης, του λαού και του αγώνα μας.

Παρόλα αυτά, το Ισραήλ δεν θα εξασφαλίσει ένα σταθερό μέλλον εάν συνεχιστεί η κρατική τρομοκρατία και η κλιμάκωση των εγκλημάτων που επιτρέπεται να συνεχίζονται και των προσπαθειών για εξάλειψη της ύπαρξης του λαού μας. Η αντίσταση και αγώνας απελευθέρωσης κατά του Απαρτχάιντ και της συνέχισης της κατοχής ως βασικό έγκλημα θα συνεχιστούν οδηγώντας στην επόμενη γενιά που έχασε τις οικογένειες και τους φίλους τους μέσω φόνου και κράτησης. Οικογένειες που έχασαν ό, τι είχαν στη διάρκεια της συνεχιζόμενης καταστροφικής επιθετικότητας, ακόμη και κατά τη διάρκεια της κατοχής, έκαναν πιο άγρια αντίσταση απέναντι στην κατοχή μέχρι ο λαός μας να επιτύχει την αξιοπρέπεια και την εθνική ανεξαρτησία, που επιτρέπει το δικαίωμα αυτοδιάθεσης στην πατρίδα μας και την ίδρυση του ανεξάρτητου κράτους μας.

Το Ισραήλ δεν θέλει κανένα πολιτικό σχέδιο να τερματίσει τη σύγκρουση, και επιμένει να συνεχίσει τις θηριωδίες της γενοκτονίας στη Γάζα με στόχο την εξάλειψή της από την ιστορία και τη γεωγραφία, είτε εθελοντική είτε αναγκαστική ώστε να την ολοκληρώσει στη Δυτική Όχθη, συμπεριλαμβανομένης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, στο πλαίσιο του λεγόμενου «βιβλικού σιωνιστικού σχεδίου». Εκτός από τις ρυθμίσεις που ολοκληρώνονται με την εισβολή στη Ράφα και τη δημιουργία μιας νεκρής ζώνης στη βόρεια Γάζα με έκταση το 17% της έκτασης όλης της Λωρίδας και τον κατακερματισμό της ως το λιμάνι, που οικοδομείται με τα συντρίμμια από τα σπίτια, μαζί με το αίμα και τα κόκαλα του λαού μας, υπάρχει και το άλλο θέμα που σχετίζεται με το φυσικό αέριο από τη μία πλευρά. Από την άλλη, έχουμε τη συνεχή επέκταση των εποικισμών στην Ιερουσαλήμ και την υπόλοιπη Δυτική Όχθη, τις αθρόες συλλήψεις και τις καθημερινές επιδρομές σε όλες τις πόλεις, που ξεπέρασε κάθε προηγούμενο από την αρχή της κατοχής με απώτερο σκοπό την αποτροπή ίδρυσης κυρίαρχου Παλαιστινιακού κράτους με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ.

Στο μεταξύ, το Ισραήλ έχει αρχίσει να ζει υπό πρωτοφανή διεθνή απομόνωση μέσω της κλιμάκωσης των λαϊκών κινητοποιήσεων σε πολλές χώρες του κόσμου, όμοιες των οποίων δεν έχουμε ξαναδεί. Από την άλλη, η πλειοψηφία των μελών των Ηνωμένων Εθνών, καλεί μποϊκοτάζ του Ισραήλ επιδιώκοντας να θεωρηθεί υπόλογο ειδικά καθώς βρίσκεται σήμερα ενώπιον της διεθνούς δικαιοσύνης για πρώτη φορά λόγω της αλληλεγγύης των εθνών και των πιστών φίλων μας.

Σήμερα το Ισραήλ βιώνει ένα είδος σύγκρουσης και πολιτικού και κοινωνικού χάους που δεν έχει δει από την ίδρυσή του ως αποικιακό έργο στην περιοχή, ειδικά με τη συμπάθεια που εκφράζουν μη σιωνιστικές εβραϊκές οργανώσεις προς τον λαό μας σε όλο τον κόσμο και την εμφάνιση διαφωνιών σχετικά με τη νομική νομοθεσία που σχετίζεται με το στρατολογικό δίκαιο και τη σχέση της θρησκείας με το κράτος και τη συνέχιση όσων ξεκίνησαν πριν από ένα χρόνο σχετικά με το λεγόμενο δικαστικό πραξικόπημα που στόχευε στον θρησκευτικό Σιωνισμό ώστε να ελέγξει τη διάρθρωση του κράτους. Αυτό κατά κάποιο τρόπο απειλεί τη σταθερότητα της κυβέρνησης Νετανιάχου τώρα, η οποία επιδιώκει να διατηρήσει την επιθετικότητα και να επεκτείνει τον πόλεμο στο λιβανέζικο έδαφος για πολιτικούς, προσωπικούς και ιδεολογικούς λόγους που αντλούν το περιεχόμενό τους από το όραμα του Τζαμποτίνσκι (Jabotinsky) και που υποστηρίζουν τις δυτικές αποικιακές δυνάμεις που εξακολουθούν να ασκούν πολιτική υποκρισία σήμερα.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, που σήμερα εκδίδουν αντικρουόμενες ανακοινώσεις σχετικά με το Ισραήλ και μιλούν για αποκλίνουσες απόψεις, εξακολουθούν να βλέπουν στο Ισραήλ τι επιτυγχάνει τα συμφέροντά του και την πολιτιστική, θρησκευτική και στρατηγική πολιτική ταύτιση με αυτό. Ακόμη και το πρόσφατο ψήφισμα 2728 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, στο οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες απείχαν από την ψηφοφορία χωρίς να ασκήσουν το δικαίωμα αρνησικυρίας, θεωρήθηκε, τη δεύτερη ημέρα, από αξιωματούχους του Λευκού Οίκου, μη δεσμευτικό ψήφισμα χωρίς νομικές διαστάσεις «που δεν έχει καμία απολύτως επίδραση» στην ικανότητα του Ισραήλ να συνεχίσει τον πόλεμο.

Ο Υπουργός Εξωτερικών του κατοχικού κράτους, Ισραέλ Κατς, πιάνοντας τη σκυτάλη από τις ΗΠΑ δήλωσε από την πλευρά του: «Το Ισραήλ δεν θα σταματήσει την ισραηλινή επιχείρηση και σκοπεύει να συνεχίσει να πολεμά μέχρι να εξαλείψει την αντίσταση και να ανακτήσει τους ομήρους που απήχθησαν και κρατήθηκαν στη Γάζα».

Αυτό εγείρει ένα μεγάλο ερώτημα σχετικά με το ποιο θεωρούν οι ΗΠΑ πως είναι ο ρόλος του Συμβουλίου Ασφαλείας, την αξιοπιστία του και την ικανότητά του να εφαρμόζει τις αποφάσεις του, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τις διατάξεις της Χάρτας του ΟΗΕ και δη το άρθρο 25, και την επιμονή των Ηνωμένων Πολιτειών στην συνέχιση της προστασίας και βοήθειας του Ισραήλ, υπολογίζοντας πως τα όποια «μηνύματα» απευθύνονται για «εσωτερική κατανάλωση» στις ΗΠΑ ενόψει των επικείμενων προεδρικών εκλογών και της κλιμάκωσης των αντιδράσεων από όσους αντιτίθενται στις πολιτικές του Μπάιντεν, γνωρίζοντας επίσης ότι η άλλη πλευρά,  του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος,  υποστηρίζει όλες τις πολιτικές του κατοχικού κράτους χωρίς ηθική ντροπή γιατί τα συμφέροντα των ηγετών και των δύο κομμάτων απαιτούν την ικανοποίηση και των στρατιωτικών πολεμικών βιομηχανιών, που ώθησαν τελευταία τις Ηνωμένες Πολιτείες και την κυβέρνηση Μπάιντεν να εγκρίνουν νέο πακέτο στρατιωτικής βοήθειας για τη συνέχιση της γενοκτονικής επίθεσης.

Σύμφωνα με δηλώσεις ορισμένων Ευρωπαίων αξιωματούχων, η ευρωπαϊκή ήπειρος, η οποία εξακολουθεί να υπόκειται στις αμερικανικές πολιτικές, εισέρχεται, για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, σε συνθήκες παρόμοιες με εκείνες πριν από αυτόν τον πόλεμο.

Αυτό είναι το αποτέλεσμα αυτού που επιδιώκουν οι Ηνωμένες Πολιτείες στο πλαίσιο της στρατηγικής τους εξωτερικής πολιτικής, είτε μέσω του πολέμου με αντιπροσώπους στην Ουκρανία, στα Βαλκάνια ή στην περιοχή μας, ή και με την πρόκληση εστιών πολέμου σε διάφορες περιοχές για τη «διάδοση της δημοκρατίας μέσω πολέμων» σύμφωνα με τα πρότυπα και τις θεωρίες τους, ώστε να συνεχίσουν την κυριαρχία τους απέναντι στους συνεχιζόμενους μετασχηματισμούς στο διεθνές σύστημα και τη σύγκρουσή του με τις δυνάμεις που αναδύονται, τους πολέμους τους για ενέργεια, φυσικό αέριο και χερσαίες και θαλάσσιες εμπορικές γραμμές.

Η υλοποίηση του νέου σχεδίου για τη Μέση Ανατολή εμπίπτει στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής που απαιτεί, όπως λένε, «ανανέωση και ξανά ανανέωση», την οποία προσπαθούν επίσης να ασκήσουν σε όλες τις χώρες της περιοχής για να διευκολύνουν την εφαρμογή των πολιτικών τους σε συνεργασία με δυνάμεις που συνέβαλαν στα γεγονότα της λεγόμενης Αραβικής Άνοιξης και στην καταστροφή του εθνικού κράτους.

Και οι προσπάθειές τους να εφαρμόσουν αυτήν την αλλαγή και στην ισραηλινή κυβέρνηση για να διευκολύνουν την υλοποίηση του οράματός τους, οι ρυθμίσεις του οποίου δεν έχουν ακόμη οριστικοποιηθεί για χάρη της ηγεμονίας τους και του ρόλου του Ισραήλ.