Σήμερα Τρίτη, το δικαστήριο της Χάγης θα αποφανθεί αν θα προχωρήσει η μήνυση για εγκλήματα πολέμου κατά του Ισραηλινού υπουργού Άμυνας Μπένι Γκαντζ και του πρώην αρχηγού της Πολεμικής Αεροπορίας της χώρας Αμίρ Εσέλ.

Πρόκειται για το τελευταίο στάδιο στην προσπάθεια του Παλαιστίνιου-Ολλανδού πολίτη Ισμαήλ Ζιάντα να αποδοθεί δικαιοσύνη για τον βομβαρδισμό από το Ισραήλ το 2014 του σπιτιού της οικογένειάς του στη Γάζα, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί η μητέρα του και άλλα έξι άτομα.

Ο Γκαντζ ήταν τότε αρχηγός του ισραηλινού στρατού.

Η Electronic Intifada μίλησε με τον Ρότζερ Γουότερς, εκ των ιδρυτικών μελών του ροκ συγκροτήματος Pink Floyd, εξηγεί γιατί υποστηρίζει τις νομικές ενέργειες του Ζιάντα.

Ο ροκ σταρ θυμάται ότι είδε ένα ρεπορτάζ για την οικογένεια Ζιάντα και τι τους είχε συμβεί. «Διαβάζοντάς το συγκινήθηκα, ένιωσα δυστυχισμένος και λυπημένος», θυμάται. «Το όνομα Ζιάντα έμεινε στο μυαλό μου και αργότερα έμαθα ότι κάποιος Παλαιστίνιος στην Ολλανδία μήνυσε τους Γκαντζ και Εσέλ», λέει. «Έτσι άρχισα να ασχολούμαι» με την υπόθεση.

«Κάθε μέρα, κάθε λεπτό κάθε ημέρας κάτι παρόμοιο συμβαίνει σε κάποια παλαιστινιακή οικογένεια», προσθέτει ο Γουότερς. «Δεν μπορούμε να γράψουμε και να μιλήσουμε για όλες αυτές τις περιπτώσεις». Αλλά ο διάσημος μουσικός είδε στην υπόθεση Ζιάντα μια ευκαιρία να υποστηρίξει τη δικαιοσύνη σε τουλάχιστον μία περίπτωση.

Κινούμενη άμμος

Τον Σεπτέμβριο, ο Ισμαήλ Ζιάντα άσκησε έφεση σε απόφαση περιφερειακού δικαστηρίου σύμφωνα με την οποία οι δύο ισραηλινοί διοικητές απολαμβάνουν ασυλίας για τα φερόμενα εγκλήματά τους επειδή τα διέπραξαν ενώ ενεργούσαν υπό επίσημη ιδιότητα. Αυτή την εβδομάδα ο ο Ολλανδο-Παλαιστίνιος θα μάθει αν η έφεσή του ήταν επιτυχής, και αν θα ανοίξει ο δρόμος για να συνεχιστεί η εκδίκαση της υπόθεσης, ή η δικαιοσύνη για τους Παλαιστίνιους θα έχει βρεθεί για μια ακόμα φορά προ αδιεξόδου.

Ο Ζιάντα εκπροσωπείται από τη Λίσμπεθ Ζέγβελντ, μια αξιοσέβαστη δικηγόρο ανθρωπίνων δικαιωμάτων που υποστηρίζει ότι τα εγκλήματα πολέμου διαπράττονται από άτομα και όχι από κράτη. Οι Αρχές της Νυρεμβέργης – που θεσπίστηκαν κατά τη διάρκεια των δικών των ανώτερων ναζί μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο – δηλώνουν ρητά ότι όσοι διαπράττουν εγκλήματα πολέμου δεν μπορούν να επικαλεστούν ασυλία επειδή ενήργησαν για λογαριασμό ενός κράτους ή επειδή εκτελούσαν εντολές. Επομένως, οι Γκαντζ και Εσέλ είναι υπεύθυνοι, ως άτομα, για τον βομβαρδισμό που σκότωσε την οικογένεια Ζιάντα, υποστηρίζει η δικηγόρος του.

«Μου αρέσει που όλοι μαζί, όλοι εμείς που υποστηρίζουμε τον Ισμαήλ Ζιάντα, επιμένουμε τουλάχιστον να στρέψει ο κόσμος μια κάμερα και ένα μικρόφωνο στα επιχειρήματα που διατυπώθηκαν σε αυτή την αίθουσα του δικαστηρίου της Χάγης», λέει ο Ρότζερ Γουότερς. «Είναι ίσως το μοναδικό μέρος στον κόσμο όπου ένας δικαστής ή μια ομάδα δικαστών ακούει επιχειρήματα, διότι σίγουρα δεν τα ακούνε στο Ισραήλ».

Ο Γουότερς βλέπει την υπόθεση ως μια ευκαιρία για όσους νοιάζονται για τη δικαιοσύνη στην Παλαιστίνη να προσεγγίσουν και να ενημερώσουν και άλλον κόσμο, σε μια εποχή που οι απόψεις αλλάζουν. «Η άμμος μετακινείται συνεχώς κάτω από τα πόδια μας», λέει «Θα ήθελα να ενθαρρύνω τη χορωδία στην οποία και εσείς και εγώ συμμετέχουμε να τραγουδήσει πιο δυνατά. Κερδίζουμε ένα πρώτο βήμα».

«Πρέπει να βγείτε στους δρόμους», προτρέπει. «Πάρτε μέρος σε όλες τις φιλοπαλαιστινιακές διαμαρτυρίες. Συγκεντρωθείτε μπροστά από τη Μπούντενσμπαγκ μαζί με άλλους 500 ή 600 ανθρώπους ή και ακόμα λιγότερους», λέει, ευχόμενος «ο μισός γερμανικός πληθυσμός» να βγει και να διαμαρτυρηθεί μπροστά από το κοινοβούλιο της χώρας του. «Πρέπει να σταθούμε έξω από το δικαστήριο της Χάγης, πλάι πλάι με τους αδελφούς και τις αδελφές μας που διαδηλώνουν», προσθέτει.

Φαύλο λόμπι

Ο Γουότερς λέει ότι ασχολήθηκε με την υπεράσπιση της Παλαιστίνης μόλις το 2006 και πιστώνει τη δημοσιογραφία και ταινίες όπως το «5 Broken Cameras» ότι τον βοήθησαν να ενημερωθεί για την πραγματικότητα στην Παλαιστίνη, συμπεριλαμβανομένων περιπτώσεων όπως αυτή του Ζιάντα.

Διαβάζει επίσης την Electronic Intifada εδώ και πολύ καιρό, από τότε που ένας «τύπος με πλησίασε μια μέρα σε μια συναυλία και μου είπε, ε, θα μπορούσα να του πω δυο λόγια για κάτι;».

Πριν από τη σόλο καριέρα του, ο Γουότερς έπαιζε με το θρυλικό ροκ συγκρότημα Pink Floyd και έγραψε ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια του συγκροτήματος, το «Another Brick in the Wall» που έγινε ύμνος διαμαρτυρίας για τους μαύρους φοιτητές στη Νότια Αφρική, με αποτέλεσμα το καθεστώς του απαρτχάιντ να το απαγορεύσει εκεί το 1980.

Σήμερα, το Ισραήλ -που εφαρμόζει απαρτχάιντ σε βάρος των Παλαιστινίων- και το λόμπι του βλέπουν επίσης τον Γουότερς ως απειλή. «Μου επιτέθηκαν με κάθε δυνατό τρόπο εκτός από την απαγόρευση τραγουδιών μου», απαντά ο Γουότερς στην ερώτηση για τις αντιδράσεις που έχει προκαλέσει υπερασπιζόμενος τα παλαιστινιακά δικαιώματα.

Όπως λέει, τα τραγούδια του είναι δημοφιλή στο Ισραήλ, αλλά προσθέτει πως «προφανώς δεν καταλαβαίνουν τι ακριβώς αφορούν, αλλιώς δεν θα ήταν τόσο δημοφιλή». Υποψιάζεται, δε, πως κάποιοι θα ήθελαν να «πάει να ξεπλύνει το καθεστώς τραγουδώντας στο Ισραήλ» – κάτι που ως υποστηρικτής του κινήματος μποϊκοτάζ, αποεπένδυσης και κυρώσεων, θα αρνιόταν να κάνει.

Ο ροκ σταρ συνεργάζεται εδώ και καιρό με ομάδες βετεράνων, σε ένα σκοπό για τον οποίον ενδιαφέρεται πολύ, αλλά όπως λέει το φιλανθρωπικό αυτό έργο δέχεται «παράπλευρες απώλειες» λόγω της υποστήριξής του στα δικαιώματα των Παλαιστινίων. «Το λόμπι στις Ηνωμένες Πολιτείες υπήρξε μοχθηρό», λέει, κατηγορώντας τους υποστηρικτές του Ισραήλ ότι πίεσαν τις ομάδες βετεράνων να μην συνεργαστούν μαζί του. «Και αυτό συνέβη ξανά, ξανά και ξανά», προσθέτει.

«Έλαβα επιστολές από συναδέλφους που έλεγαν ότι η καριέρα μου πρόκειται να τελειώσει, και αυτό θα συμβεί πολύ ξαφνικά και θα εξαφανιστώ και δεν θα ξανακούσει κανείς για εμένα», δηλώνει ο Γουότερς. «Ήταν κατηγορηματικοί στις προσπάθειές τους να με κάνουν να το βουλώσω».

Για τον Γουότερς, οι συνεχείς κατηγορίες για αντισημιτισμό μοιάζουν πολύ προσωπικές. «Ο πατέρας μου, γιος ανθρακωρύχου από την κομητεία Ντάραμ, έβαλε υψηλούς στόχους, πήρε τελικά πτυχίο από το Πανεπιστήμιο, έφυγε και δίδαξε θεολογία, ιστορία και αγγλικά στην Ιερουσαλήμ μεταξύ 1935 και 1938, και στη συνέχεια πέθανε στην Ιταλία στις 18 Φεβρουαρίου 1944, πολεμώντας τη ναζιστική απειλή», έγραψε το 2014 ως απάντηση στις επιθέσεις του Ισραηλινού λόμπι. «Μην τολμήσετε να κάνετε κήρυγμα σε μένα, τον γιο του, για αντισημιτισμό ή ανθρώπινα δικαιώματα» τονίζει.

Κράτος παρίας

Αλλά η πίεση δεν αποδίδει. «Δεν δίνω πλέον καμία σημασία στις συκοφαντίες», λέει ο Γουότερς και αν μη τι άλλο βλέπει την τακτική αυτή ως ένδειξη αδυναμίας του Ισραήλ. «Είναι γελοίο, διότι δεν έχω πει ποτέ στη ζωή μου κάτι αντισημιτικό. Έχω επικρίνει το σιωνιστικό κράτος απαρτχάιντ του Ισραήλ; Ναι, φυσικά και το έχω κάνει», λέει.

«Πρέπει να εφαρμόσουμε τους βασικούς κανόνες που κατοχυρώνονται στο διεθνές δίκαιο και να μείνουμε πιστοί στην δέσμευσή μας για ανθρώπινα δικαιώματα προς όλους τους αδελφούς και τις αδελφές μας που κατοχυρώνει η Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ» αναφέρει.

Μιλώντας για το Ισραήλ – και συγκεκριμένα για το υπουργείο Στρατηγικών Υποθέσεων του, το οποίο ενορχήστρωσε πολλές εκστρατείες δυσφήμισης τα τελευταία χρόνια – ο Γουότερς προσθέτει: “Αν δεν τα δέχεστε αυτά, τότε θέτετε τη χώρα σας πέρα από τα όρια της αξιοπρεπούς ανθρώπινης συμπεριφοράς και θα αντιμετωπιστείτε ως κράτος-παρίας».

Ο Γουότερς ελπίζει βέβαια ότι η εξέλιξη της δικαστικής μάχης του Ζιάντα θα είναι νικηφόρα, αλλά ανεξάρτητα από το τι θα αποφασίσουν οι δικαστές, η υπόθεση αποτελεί μέρος του μεγαλύτερου, συνεχιζόμενου αγώνα για δικαιοσύνη στην Παλαιστίνη.

Πηγή: Electronic Intifada