Την καλησπέρα μου σε όλες τις απελπιστικά αγανακτισμένες υπάρξεις,
Η μικρή σε πλήρη αγανάκτηση έβαλε κόντρα τα 45 της κιλά και αναποδογύρισε έναν κάδο απορριμμάτων στη μέση της Πατησίων. Έβγαλε από την τσέπη της ένα πακέτο Lucky Strike. Πήρε από μέσα το τελευταίο τσιγάρο και τον αναπτήρα. Ανάβοντάς το τσιγάρο σκέφτηκε πως το τελευταίο ξημέρωμα που θυμόταν στην Αθήνα είχε γίνε βράδυ. Ήταν η νύχτα που κάψανε το δέντρο της Πλατείας.
20 Δεκεμβρίου του 2008. Έλαμψε ολόκληρη η Αθήνα. Από τότε, δε θυμόταν να έχει ξαναδεί τέτοιο φως. Από τότε η πόλη θύμιζε περισσότερο υπόνομο: υγρό, σκοτεινό και βρώμικο. Στον αστικό βιότοπο από τότε επικρατήσαν οι κουράδες. Τράβηξε την πρώτη τζούρα. Τσαλάκωσε το πακέτο στη χούφτα της. Πήρε μια δεύτερη, πέταξε το τσιγάρο στον κάδο και τον κλώτσησε. Lucky Strike.
Άφησε τον κάδο να καίγεται, έκανε νόημα στους οδηγούς να σταματήσουν και ξεκίνησε να κατεβαίνει προς το αστυνομικό τμήμα Ομονοίας. Εκεί θα έληγε η πορεία. Πριν από κανά δύο βδομάδες μια κοπέλα 19χρονών κατήγγειλε τον βιασμό της εντός του συγκεκριμένου τμήματος από αστυνομικούς. Εκατοντάδες κορίτσια είχαν βγει στο δρόμο για να διαδηλώσουν. Δεν αντέχανε άλλο να φοβούνται και ένωσαν τις φωνές τους: «Αυτό, αυτό , αυτό είναι σωστό κλωτσιές με δωδεκάποντα να βάλετε μυαλό». Φυσικά εκείνο το βράδυ το πόδι που κλωτσούσε δεν φορούσε δωδεκάποντα, αλλά αστυνομική αρβύλα. Πραγματοποιήθηκαν δεκάδες προσαγωγές και άγρια αστυνομική καταστολή. Αυτό βέβαια δεν επηρέασε καθόλου την ανάγκη της να κλωτσήσει πίσω.
Μετά ήρθε και μου τα είπε όλα αναλυτικά στο παγκάκι του Στρέφη, με λυγμούς και μ’ αναφιλητά. Δεν θεώρησε στιγμή την εκφορά της θηλυκότητάς της αδυναμία, όπως είχε κάνει το αφεντικό της πριν την απολύσει. Εξέφρασε τη θλίψη της στη Γειτόνισσά της για να την συλλογικοποιήσει. «Να γίνει η θλίψη, οργή και η οργή επανάσταση», μου είπε. «Να μην ξεχάσουμε πως το συναίσθημα είναι το μόνο επαναστατικό εργαλείο που μας απέμεινε. Να μην ντρεπόμαστε που νιώθουμε ακόμα. Είμαστε σε πόλεμο και οι επιλογές είναι δύο: ή θα καούμε ή θα σκουριάσουμε, και χωρίς συναίσθημα σκουριάζεις», είπε και εξέπνευσε τον καπνό από τα Lucky Strike, τον καμένο κάδο και την φλόγα που έκαιγε εκεί που η εργοδοσία θα ήθελε να υπάρχει μια καρδιά «ανεπαρκής».
Από τα φλεγόμενα Εξάρχεια για το Κοσμοδρόμιο,
Η Γειτόνισσα.
