Ευτυχώς, γιατί μετρούσα ακόμη διαμερίσματα και κάτι τσιφλίκια και δεν θα προλάβαινα.
Κάλλιο αργά, παρά αργότερα ευτυχώς που το κατάλαβαν… αν και αργότερα, πάλι τα ίδια θα λένε…νια, νια, «αλληλεγγύη», νια, νια. Με τα «νια, νια», δεν γίνεται πολιτική.
Τόσο δύσκολο είναι τόσα χρόνια μετά τον Β’ ΠΠ, να καταδείξει η Ευρώπη στις ΗΠΑ, ότι δεν μπορεί να (συν)-υπάρξει η μια χωρίς την άλλη; Γιατί αυτή η δουλοπρέπεια έναντι των ΗΠΑ; Τι λείπει από την Ευρώπη τόσα χρόνια, που το συμπληρώνουν οι Αμερικανοί; Ειδικά από τότε που η ΕΣΣΔ -άλλοθι, έφυγε από το κάδρο… ΑΝ, λέμε, ΑΝ τους ενόχλησε και ποτέ η τελευταία, ever. Η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, είχε τους δικούς της γρίφους να λύσει και χιλιάδες στόματα να ταΐσει. ΔΩΡΕΑΝ.
Εννοείται. Μπαμπέσηδες, μπορεί να είμαστε. Χαϊβάνια, επίσης. Αλλά επειδή είμαστε και θρασύδειλοι, δεν… τους Αμερικάνους. Τζιζ. Όσον αφορά τους αμάχους, βεβαίως έχουν… ιστορικό, σεβασμού: Επί Αττίλα, προφανώς ο Ακάρ έπαιζε γκαζές σε κάποια αλάνα της Πόλης με κοντά παντελονάκια, σαν άλλος Βασιλάκης Καΐλας και για τις διώξεις των Ελλήνων στην Πόλη, κάτι πήρε το μάτι του, έτσι φευγαλέα και διαγώνια.
Αλλά το διαπιστώσαμε κι εμείς, στην ταινία του Τάσου Μπουλμέτη «Πολίτικη Κουζίνα», πόσο «τρομοκράτες» ήμασταν.
Ειρήσθω εν παρόδω… Από την «Πολίτικη κουζίνα» του Τ. Μπουλμέτη. Μα τι ωραίο. Πολύ ωραίο !
– Εσύ να θυμάσαι … όπου και να βρίσκεσαι να κοιτάζεις τ’ άστρα.
Γιατί εκεί στον ουρανό είναι πράγματα που βλέπουμε και πράγματα που δεν βλέπουμε.
Εσύ να μιλάς για τα πράγματα που δεν βλέπουν οι άλλοι.
Γιατί στον άνθρωπο αρέσει να ακούει για πράγματα που δεν βλέπει. Είναι όπως με το φαΐ….
Σε μέλει εσένα άμα δεν βλέπεις το αλάτι, άμα το φαΐ σου είναι νόστιμο;
Δεν σε μέλει. Εκεί όμως είναι η ουσία, στο αλάτι …
Ωραίο σύνθημα… να το χρησιμοποιήσουμε κι εμείς. Αλλά στο σωστό σημείο. Που σίγουρα, δεν είναι ο καναπές, τρώγοντας «delivery», ούτε το πληκτρολόγιο, πάλι τρώγοντας «delivery» και μετά «τι έχει το Netflix, σήμερα Μαρικάκι;». Το μόνο σίγουρο, έτσι, δεν πέφτει τίποτε. Παρά η διάθεσή μας.
Ούτε με τριαντάφυλλο, παίδες, you know what I mean. Και αυτό, τους το προσφέρουμε. Τίποτε άλλο. Όσες κατέβηκαν στους δρόμους, είναι οι συνοδοιπόροι μας στη ζωή κι εμείς για εκείνες, μέχρι το τέλος. Δεν είναι εχθροί μας. Από πού κι ως πού;
Και όσο κατεβαίνουν στον δρόμο, κάτι κάνουμε λάθος. Και είναι ντροπή. Πολιτισμός, δεν είναι το bluetooth, ούτε το android. Πολιτισμός είναι πέρα και πάνω από όλα -εγώ το λέω ανθρωπιά- τα κουλά, ΚΑΤΩ.
Και στο «όχι», δεν παρερμηνεύουμε κατά το δοκούν του νταή και του ισχυρότερου, ούτε κωφεύουμε. Υπακούμε όλοι ανεξαιρέτως στο ίδιο λεξιλόγιο. Δεν υπάρχουν δύο λεξικά, ένα είναι.
Μια φορά στο τόσο, ας νοιώσει και ο Τζεφ Μπέζος στο πετσί του, τι εστί «Black Friday» από την ανάποδη ρότα και όχι τη συνήθη προς την τσέπη του.
Καλά, οκ, ξέρω πως θα βάλει «τη γάτα του, να κλάψει» για μια μέρα χαμένου τζίρου. Το μήνυμα, όμως μετράει. Κι αυτό, ήταν εκκωφαντικό και σημειολογικά στο σωστό timing, εκ μέρους των εργαζομένων. Αυτό μπορούσαν, αυτό, έκαναν. Μέχρι και η γάτα, τάχθηκε υπέρ τους αυτή τη μέρα και γελούσε κάτω από τα μουστάκια της.
Και επειδή μιλάμε για γάτες… σε πρώτη παγκόσμια είδηση τι βλέπουν στην tv και έχουν σπάσει όλα τα ρεκόρ γατο-τηλεθέασης:
«Δεν είχα τη δύναμη να σταματήσω τον Πούτιν»… λέει η Μέρκελ και εξηγεί τις συγκυρίες που «δεν μπόρεσε»… τόση αλαζονεία… το γεγονός, ότι δεν θα είχε «τη δύναμη ούτως ή άλλως να σταματήσει τον Πούτιν», δεν το σκέφτηκε… το κατάλαβαν όμως εκ των υστέρων οι ομόλογοι και διάδοχοί της, που αν και ποδηγετούν και καθοδηγούν απερίσπαστοι πλέον τις συνθήκες, από τους όποιους αντιπερισπασμούς επικαλείται η Μέρκελ στο άρθρο, ο… Πούτιν, anyway, τους έχει κάνει αλόγατα…
Προχτές τελείωσαν το Συμβούλιο για το πλαφόν, άκρη δεν έβγαλαν, ενδιάμεσα βγάζει η Ρωσία διάταγμα που λέει ότι απαγορεύεται να πωλείται το πετρέλαιό της, σε όσους συμμετέχουν στο πλαφόν, άιντε πάλι αύριο, Δευτέρα κι άλλο έκτακτο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, συγκαλούν τα… αλόγατα που λέγαμε… για να ξαναμανασυσκεφθούν πα’ στη νέα φάκα, που τους έστησε ο Βλαδίμηρος… Κι εδώ επικαλούμαι ένα αρχαίο ρητό, που λέει: «όσοι συσκέπτονται, δεν σκέπτονται» τρανή απόδειξη τα «αλόγατα» που λέγαμε.
Aαααααψού!!! Γείτσες!!! Θέμα επιλογών… μπα. Το «μάτι» φταίει. Τώρα γιατί όταν πηγαίνουν καλά τα πράγματα, ξεχνάμε «μαύρα μάτια, μαύρα φρύδια, μαύρα κατσαρά μαλλιά», προφανώς γιατί μας το χρωστάει το σύμπαν, αλλά στη στραβή… «το μάτι, το μάτι!!!»…. Βέβαια κι εγώ ο ορθολογιστής και ο υπεράνω, ένα «μάτι» που μου χάρισαν όταν άλλαξα μηχανή πρόσφατα, δεν το πέταξα, αλλά το έβαλα κάτω από τη σέλα, διακριτικά μην με πάρει και κάνα «μάτι»… σύμπαν είναι αυτό, ξέρω ‘γω; Δεν παίζουνε με αυτά.
Ίσως και να «κουράστηκε» η Ευρώπη, κύριε Κουλέμπα μου. Το παθαίνει συχνά, αυτό κύριε Κουλέμπα μου… και τότε αλί σε αυτούς που την «κούρασαν», κύριε Κουλέμπα μου…
Η ιστορία λέει, ότι ο γείτονας, ακόμη και ο κακός – εν προκειμένω, πόσο «κακός» μεγάλη κουβέντα – όταν συμβεί κάτι, θα τρέξει με την πυτζάμα και τις παντόφλες να σε συνδράμει, ενώ ο φίλος ή ο συγγενής που είναι μακριά, θα έρθει «κουστουμαρισμένος» και ίσως αργά…ό,τι κατάλαβες κύριε Κουλέμπα…αν όχι, doesn’t matter…καιρός φέρνει τα λάχανα κτλ…
Ωραίος χορός το βαλς… έ; Κι ας το χορεύουμε μόνοι, με τα «χαμένα όνειρά μας». Άλλωστε, όσο κοιμόμαστε βλέπουμε καινούρια… που ίσως κάποιο από αυτά, καταφέρουμε και να αρπάξουμε…
Δε βαριέσαι… Τουλάχιστον, όσο υπάρχουν τα πιτσιρίκια στο βίντεο… υπάρχει ελπίς!
