Περαστικά στον άνθρωπο, κάποιες κοτούλες, το ανθυποτίποτα του τίποτα, νομίζουν ότι αυτό, είναι κινηματική/πολιτική πράξη. Πράξη είναι βέβαια, πλην όμως φασιστική και αγελαία. Άσε που ο Βαρουφάκης, δεν υπέγραψε μνημόνια, έτσι για την ιστορία το τελευταίο, αν και δεν αξίζει σε κανέναν αυτή η «τύχη», είτε υπέγραψε, είτε όχι.
Κόρακας, κοράκου… παράξενο όμως που είναι από το ‘11 εκεί και δεν θορυβήθηκαν πιο προοδευτικοί πρωθυπουργοί, όπως ο Ρέντσι, ο Τζεντιλόνι, ακόμα και ο Ντράγκι. Ή δεν είναι παράξενο…
Σε άλλο σύμπαν, διάφορο του εργατικού κινήματος, χρόνια τώρα. Κάλεσαν τον Μανώλη Γλέζο, στο… συνέδριό τους !!! Κατάρρευση και αποσύνθεση. Η σελίδα των πεπραγμένων της Συνομοσπονδίας, στο συνέδριο, θα είναι λευκή ή θα έχει σκίτσα με στρουμφάκια, καλικαντζαράκια, έργο δεν θα έχει, πάντως κτλ.
Η ΓΣΕΕ είναι υπεύθυνη στον μέγιστο βαθμό, για την ανυποληψία του συνδικαλιστικού κινήματος. Τελευταία μάθαμε για τις κινήσεις των συνδικαλιστών του ΟΣΕ και θυμηθήκαμε ποιος είναι ο ρόλος των συνδικαλιστών, βέβαια με τον χειρότερο τρόπο. Κι εδώ ακόμη, αν η ΓΣΕΕ διατηρούσε όλα αυτά τα χρόνια το γόητρο του συνδικαλιστικού κινήματος πιο ψηλά, ίσως και τα μηνύματα των σιδηροδρομικών συνδικαλιστών, να ήταν πιο ηχηρά και να πήγαιναν μακρύτερα, ευρύτερα με το σωστό momentum.
Αν κρίνω από τα σκίτσα, ο δρόμος για την απόλυτη ισότητα, έχει πολύ δρόμο ακόμη να διανύσει και πολλά στερεότυπα να διαλύσει. Αιώνες, όπως γράφει και το άρθρο.
Όλους μας…
Μακάρι αυτό, να έχει συνέπεια και διάρκεια. Θα πρέπει να κάνουν και άλλα πράγματα, σε συλλογικό και ατομικό επίπεδο. Δεν είναι μόνο οι «δρόμοι». Ή μάλλον είναι και αυτοί.
Αλλά και στο ατομικό επίπεδο που λέγαμε, να μην απαντήσουν αύριο καθόλου στην αγγελία που θα τους ζητάει, γνώσεις κομπιούτερ επιπέδου Μπιλ Γκέιτς, πέντε γλώσσες, τρία μεταπτυχιακά, δύο ντοκτορά, με τον βασικό, εξαήμερο και για οκτάωρο ούτε λόγος.
Εκεί, πρέπει να στηριχτεί η νεολαία από τους μεγαλύτερους, – με κόστος από τους τελευταίους, γνωρίζω – αλλά η όποια προσπάθεια στον δρόμο, όταν μπαίνει στο μίξερ της εργοδοσίας και του καπιταλισμού, ακυρώνεται. Εδώ, είδαμε ένα φωτάκι έστω, όταν πολλά παιδιά που εργάζονται στην εστίαση, λόγω των άθλιων συνθηκών διαβίωσης, πέρυσι, δεν πήγαν για σεζόν στα νησιά και οι επιχειρηματίες, έψαχναν εργαζόμενους.
Όχι με το κιάλι, αλλά έψαχναν. Και στις ΗΠΑ, όταν ένας μεγαλοεπιχειρηματίας κλαψούριζε ότι δεν βρίσκει προσωπικό, πίσω από την πλάτη του, ο Μπάιντεν, ψέλλιζε κοροϊδευτικά: Pay them more. Οψόμεθα.
Το ενδεχόμενο να φταίνε τα ρακούν το σκέφτηκαν; Τι πάει να πει τα ρακούν δεν κάνουν καταδύσεις; Τι ξέρουμε για τη νυχτερινή ζωή τους; Δεν είμαστε και ο Κουστώ. Κι όμως, πρόσφατες έρευνες λένε ότι…
Σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω… να φέρουν τότε και τεχνοκράτη από την – τότε – τρόικα. Όχι ότι φταίνε μόνο αυτοί. Αλλά για την απαξίωση και το ξεπούλημα του ΟΣΕ, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, έβαλαν κι αυτοί το χεράκι τους. Στην τσέπη μας.
Ο φωτογραφικός φακός, θα είναι πάντα εκεί, να τους θυμίζει την ανεπάρκεια και τον δόλο τους. Κι αυτοί, δεν θέλουν να θυμούνται προφανώς. Από αλαζονεία πως έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο.
Όσο μακριά κι αν πάνε τις εκλογές, «το τρένο» της Ιστορίας στούκαρε με 160 χιλιόμετρα σε μετωπική σύγκρουση, έμεινε ακίνητο και οι οιμωγές που ακούγονται από μέσα, όσο κι αν απομακρυνθούν αυτές θα ακούγονται. Νέμεσις.
