Πάνε για συνέδριο, πριν από τις αυτοδιοικητικές εκλογές, πριν από τη ΔΕΘ, που ποιος ξέρει ποιος θα τους εκπροσωπήσει στην συνέντευξη Τύπου, ή ποιος θα πει ένα αντιπολιτευτικό λόγο, έστω για τα προσχήματα, βρε αδελφέ.
Αυτοί, δεν χρειάζονται κάποιο ξενόφερτο επικοινωνιολόγο, αλλά πρέπει να ξεκινήσουν από το «βου και α, βα». Την Αγωγή του Πολίτη που κάναμε στο Λύκειο, αν διάβαζαν, θα είχαν απαντήσει και προνοήσει για τα παραπάνω. Και μετά ας έκαναν όχι ένα, αλλά πολλά συνέδρια, για την κοιλάδα του Πεσαβάρ, για το υαλουρονικό οξύ, την ακμή, για πρόεδρο, αντιπρόεδρο, το γκότζι μπέρι, ό,τι να ‘ναι.
Η αβαθής ηλιθιότητα, όχι μόνο των «μανάδων» αλλά και των χιλιάδων likes. Ξύπνησε δηλαδή αυτή η μάνα, ένα πρωί και είπε, «σήμερα, θα στήσω την κάμερα στην κουζίνα και θα σπάσω αυγά στο κεφάλι του παιδιού μου, για να το ανεβάσω μετά στο TikTok, να γελάσουν με το παιδί μου».
Σπάνε αυγά στα κεφάλια των παιδιών τους, άλλοι γκρεμοτσακίζονται ή τους πατάει το τρένο για μια σέλφι, βάζουν λίπος στα χείλια για να γίνουν ηδυπαθή, προσθέτουν στήθια και κωλομέρια, ανόητοι, που απευθύνονται σε άλλες μερικές χιλιάδες ηλίθιους, που με τη σειρά τους, μιμούνται άλλους και πολλαπλασιάζονται συμπούμπουλοι, με γεωμετρική πρόοδο.
H ανθρωπότητα, τρελή κι αλλοπαρμένη με τον εαυτό της μαγεμένη, χέρι με χέρι πάει κατά κρημνόν. Κάποτε, πέφταν στον γκρεμό, για να μην τις πιάσουν οι Τούρκοι. Τώρα, πέφτουν με το κοντάρι για σέλφι, για μια… σέλφι. Αλλά, «αυτοί είμαστε», όπως είπε και ο εκ Περισσού ορμώμενος ηγέτης. Κι όταν το λέει αυτός και απλώς το παραδέχεται, χωρίς να κάνει τίποτε για αυτό, εγώ τα γράφω εκ περισσού, με το «πι» μικρό. Παραδίνομαι.
Ας πει κάποιος του εξωγήινου από άλλο σύμπαν, ότι η εκπαίδευση θα γίνει σε εμπόλεμη ζώνη, δηλαδή εκεί. Δεν φτάνει που σκοτώνονται οι πιλότοι μας σε έναν βλακώδη οιονεί «πόλεμο» εδώ, τώρα τους στέλνει και σε ένα πραγματικό.
Ή όταν η τρέλα μετουσιώνεται σε 41τακατό, δεν είναι πια υπόθεση των λίγων, αλλά των πολλών, που την αγοράζουν. Προϊόν, της Κυριακής χαρά και της Δευτέρας λύπη. Το κακό, είναι πως στην τελευταία, συμμετέχουμε και όλοι οι υπόλοιποι, ακουσίως. Φωνάξαμε μεν, αλλά εκ του αποτελέσματος, ήταν φωνές εν τη ερήμω και προφανώς, δεν ήμασταν επαρκείς, δε.
«Ο παλιός κόσμος πεθαίνει, ο νέος αργεί να γεννηθεί και στο λυκόφως αυτό, εμφανίζονται τα τέρατα». Αντόνιο Γκράμσι. Va bene, Antonio. Aλλά…
… Είμαι πολύ απαισιόδοξος, σχεδόν έναν αιώνα μετά αφού έγραψες αυτό, ότι ο «παλιός κόσμος πεθαίνει» ή τουλάχιστον το μέρος (του), που θέλουμε να πεθάνει. Και δεν ξέρω στις μέρες μας, αν είναι το λυκόφως των τεράτων ή η αυγή τους.
Είμαι πολύ μικρός το δέμας, για να κρίνω αυτό που έγραψε ο μεγάλος διανοητής της Αριστεράς, αλλά είμαι δημοσιογράφος και κρίνω σε ενεστώτα χρόνο. Και σε αυτό τον χρόνο, είμαι πολύ απαισιόδοξος. Και είμαι απαισιόδοξος, γιατί -προς το παρόν, τουλάχιστον- δεν υπάρχει όπως τότε, το αντίπαλον δέος, που πλήρωσε μεγάλο φόρο αίματος, για να φύγουν τα τέρατα και να κρυφτούν στη φωλιά τους.
Αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων,πρόσκαιρα, Λερναία Ύδρα, όπως γράφεται στο άρθρο.
Μήπως σε κάποιο δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ3 τους «ξέφυγε» και αποκάλεσαν τους 18 μετανάστες, ανθρώπους κόντρα στο ανείπωτα βλακώδες σχόλιο επιπέδου νοημοσύνης κορέου της απόλυτης ηλίθιας προ ημερών και τώρα εισπράττουν τις συνέπειες;
Να βάλουν στα Ραφάλ, ζεμπίλια με νερό και να τα «σηκώσουν». Κάθονται που κάθονται.
Εικόνες πολέμου, που είχαμε «συνηθίσει» να βλέπουμε σε άλλες εμπόλεμες χώρες. Τώρα και στη χώρα του 41τακατό. Το χάλι, δεν έχει πάτο.
«Whoever controls the media, controls the mind». Τo πρόβλεψε και το είπε πριν από 52 χρόνια, το 1971, σε μια συνέντευξή του στο «Rolling Stone» όταν οι Doors, ήταν σε περιοδεία στη Νέα Ορλεάνη. Και ήταν μόνο 28 χρονών. Για αυτό και όχι μόνο, ήταν μεγάλος καλλιτέχνης. Το είχε κάποιος, κάποτε, ότι οι μεγάλοι καλλιτέχνες ξεχωρίζουν από τους άλλους -μεταξύ άλλων, ok- γιατί μπορούν να διαβάζουν το μέλλον.
