Υποχρεωτική εκτέλεση ελληνόφωνων τραγουδιών σε κοινόχρηστους χώρους φέρνει το σχέδιο νόμου του υπουργείου Πολιτισμού που κατατέθηκε την Πέμπτη στη Βουλή, το οποίο στοχεύει στην «ενίσχυση του ελληνικού τραγουδιού».
Συγκεκριμένα, το νέο νομοσχέδιο με τίτλο «Μέτρα για τη διαφύλαξη και την ανάδειξη της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς, την προστασία και ενίσχυση του ελληνόφωνου τραγουδιού και της ορχηστρικής μουσικής απόδοσης του ελληνόφωνου τραγουδιού και την προστασία και διάχυση της ελληνικής γλώσσας, στο πλαίσιο της διαφύλαξης και ανάδειξης της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς», οριοθετεί ελάχιστο ποσοστό μετάδοσης ελληνόφωνου τραγουδιού από 45% έως 70% σε εμπορικά κέντρα, ξενοδοχεία, αλλά και σε ταινίες που χρηματοδοτούνται από το Δημόσιο.
Μιλώντας στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, υποστήριξε πως με αυτόν τον τρόπο το νομοσχέδιο «δίνει επιπλέον κίνητρα για να ακούγεται περισσότερο και να προστατεύεται το ελληνόφωνο τραγούδι, άλλα και να στηριχθούν οι Έλληνες δημιουργοί».
Αναφορικά με την πρόβλεψη για υποχρεωτική εκτέλεση ελληνόφωνων τραγουδιών σε κοινόχρηστους χώρους, η υπουργός διευκρίνισε ότι το νομοσχέδιο κάνει λόγο μόνο για τη μουσική που σε περίπτωση θελήσει ο ξενοδόχος ή ο ιδιοκτήτης του τουριστικού καταλύματος, να βάλει στους χώρους αναμονής και στους ανελκυστήρες, να υπάρχει μια ποσόστωση 45% ελληνόφωνου τραγουδιού ή ελληνικής ορχηστρικής μουσικής. «Δηλαδή, είναι ένα πάρα πολύ περιορισμένο χρονικά και χωροταξικά τμήμα της δραστηριότητας που ασκούν τα καταλύματα ή τα ξενοδοχεία. Δεν παρεμβαίνει κανείς ούτε στα καφέ, ούτε στους χώρους εστίασης, ούτε, σε καμία περίπτωση, στα δωμάτια. Είναι πάρα πάρα πολύ ζυγισμένο το πού παρεμβαίνουμε», υποστήριξε η ίδια.
Αναφορικά με τους ραδιοφωνικούς σταθμούς τόνισε πως, αν ένα ραδιόφωνο θέλει να βάλει το ποσοστό αυτό της μουσικής που προτείνεται, θα έχει περισσότερο διαφημιστικό χρόνο.
Για τις κινηματογραφικές παράγωγες η υπουργός Πολιτισμού ξεκαθάρισε ότι δεν αλλάζει τίποτα σε ότι άφορα τα κίνητρα επιδότησης.
Αντιδράσεις στον καλλιτεχνικό χώρο
Παρά τα όσα υποστήριξε η υπουργός, έντονη ήταν η αντίδραση του Συλλόγου Ανεξάρτητων Παραγωγών Οπτικοακουστικού Υλικού (ΣΑΠΟΕ), ο οποίος κάνει λόγο για αντισυνταγματικότητα της υπό διαβούλευση διάταξης και καταγγέλλει απόπειρα κρατικής παρέμβασης στην καλλιτεχνική δημιουργία.
Σε ανακοίνωση που εξέδωσε ο ΣΑΠΟΕ σημειώνει πως «με μια πρωτοφανούς έμπνευσης διάταξη στο σχέδιο νόμου με τίτλο «Μέτρα για τη διαφύλαξη και την ανάδειξη της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς, την προστασία και ενίσχυση του ελληνόφωνου τραγουδιού και της ορχηστρικής μουσικής απόδοσης του ελληνόφωνου τραγουδιού» , το οποίο αναρτήθηκε προς Δημόσια Διαβούλευση στις 29.2.2024, το Υπουργείο Πολιτισμού επιδιώκει να επιβάλει μια εξωφρενική υποχρέωση σε όλες τις ελληνικές οπτικοακουστικές παραγωγές και κινηματογραφικές ταινίες, οι οποίες λαμβάνουν έστω και ένα ευρώ ενίσχυση από φορείς που – μεταξύ άλλων – υποχρεούνται εκ του νόμου να συνδράμουν την εγχώρια οπτικοακουστική παραγωγή (π.χ ΕΚΚ, ΕΡΤ, ΕΚΟΜΕ)”.
«Ειδικότερα, το άρθρο 12 του εν λόγω σχεδίου νόμου προβλέπει επί λέξει τα εξής: “Ελληνικές οπτικοακουστικές παραγωγές και κινηματογραφικές ταινίες, οι οποίες χρηματοδοτούνται με οποιοδήποτε τρόπο από τον δημόσιο τομέα κατά την έννοια της περ. α’ της παρ. 1 του άρθρου 14 του ν. 4270/2014 (A΄ 143), υποχρεούνται να ενσωματώνουν ελληνόφωνα τραγούδια ή ορχηστρική μουσική απόδοση ελληνόφωνου τραγουδιού σε ελάχιστο ποσοστό εβδομήντα τοις εκατό (70%) του συνόλου της μουσικής επένδυσης της παραγωγής ή της ταινίας.
Η προτεινόμενη διάταξη παραπέμπει σε άλλες εποχές ή κοινωνικούς σχηματισμούς, όπου το πατερναλιστικό ή αυταρχικό κράτος είχε λόγο για την καλλιτεχνική δημιουργία, αξιολογώντας την αξία της πνευματικής δημιουργίας και συγκαθορίζοντας την τελική μορφή της. Είναι αυτονόητο, ότι το άρθρο αυτό δεν μπορεί να έχει θέση σε ένα σύγχρονο δημοκρατικό κράτος δικαίου εντός της Ε.Ε. και μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης, όπως η Ελλάδα. Υπενθυμίζουμε πως το άρθρο 16 του ελληνικού Συντάγματος και το άρθρο 13 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε. κατοχυρώνουν την ελευθερία της Τέχνης, και μάλιστα ανεπιφύλακτα. Δεν αφήνουν χώρο σε κράτος- λογοκριτή. Η καλλιτεχνική δημιουργία δεν αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση κρατικών σκοπών, όσο θεμιτοί και εάν μπορούν να χαρακτηριστούν αυτοί. Υπάρχουν άλλοι φορείς και άλλα μέσα για την προώθηση του ελληνόφωνου τραγουδιού, που δεν παραβιάζουν ευθέως το Σύνταγμα και όλα τα διεθνή κείμενα προστασίας ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.
Πέραν αυτών, η διάταξη προδίδει πλήρη άγνοια των ιδιαιτεροτήτων της οπτικοακουστικής παραγωγής, των εμπλεκομένων μερών, των προϋποθέσεων και των δυσκολιών της ανεύρεσης κεφαλαίων, των απαιτήσεων των συμπαραγωγών και των λοιπών χρηματοδοτών, των διαπραγματεύσεων που διεξάγονται μεταξύ των μερών, των συμβιβασμών που απαιτούνται, καθώς και του σύνθετου θεσμικού πλαισίου για τους διάφορους μηχανισμούς ενίσχυσης. Είναι μια διάταξη που τινάζει στον αέρα την ελληνική οπτικοακουστική παραγωγή και την κινηματογραφική τέχνη. Εκθέτει την Χώρα διεθνώς, καθώς πουθενά αλλού – τουλάχιστον στον λεγόμενο “δυτικό κόσμο” – δεν έχει θεσπιστεί παρόμοια υποχρέωση για τον κλάδο».
Διαβάστε επίσης:
