Καινούρια έκθεση της φιλανθρωπικής οργάνωσης Refugee Action, με τίτλο «Hostile Accommodation: how the asylum system is cruel by design» [Εχθρική Διαμονή: Πως το σύστημα ασύλου είναι σκληρό εν τη γενέσει του], αποκαλύπτει, μεταξύ άλλων, τις απειλές που δέχονται οι αιτούντες άσυλο στο Ηνωμένο Βασίλειο όταν διαμαρτύρονται για τις κακές συνθήκες διαμονής με μία από τις πιο συχνές απειλές να αποτελεί ότι θα σταλούν στη Ρουάντα.
Η έκθεση της Refugee Action βασίζεται σε 100 εις βάθος συνεντεύξεις με αιτούντες άσυλο σε ξενοδοχεία στο Λονδίνο, το Μάντσεστερ, τα Γουέστ Μιντλαντς και το Μπραντφορντ.
Περιλαμβάνει συνεντεύξεις με άγαμους ενήλικες και οικογένειες, λεπτομερή αρχεία υποθέσεων σχετικά με προβλήματα σε ξενοδοχεία και άλλα καταλύματα για άσυλο και αιτήματα ελευθερίας πληροφόρησης προς τις υπηρεσίες περιβαλλοντικής υγείας του δήμου.
Η έκθεση αναφέρει ότι εκτός από το ότι υπεύθυνοι στα ξενοδοχεία διαμονής προσφύγων και μεταναστών απείλησαν τους ανθρώπους να μην παραπονεθούν για τις κακές συνθήκες ειδάλλως θα απελαθούν στη Ρουάντα, οι αιτούντες άσυλο ενημερώθηκαν επίσης ότι εάν παραπονούνταν για την ποιότητα του φαγητού που τους σερβίρεται οι υπεύθυνοι θα καλούσαν την αστυνομία. Αναφέρεται, επίσης, ότι τους απαγορεύτηκε να φωτογραφίσουν την κακή ποιότητα του φαγητού τους.
Η έκθεση αποκαλεί το σύστημα φιλοξενίας αιτούντων άσυλο – που επί του παρόντος φιλοξενούνται πάνω από 50.000 άτομα σε ξενοδοχεία- «ένα εθνικό σύστημα φυλετικού διαχωρισμού και de facto κράτησης».
Οι αιτούντες άσυλο φιλοξενούνται σε ξενοδοχεία για ολοένα και μεγαλύτερες περιόδους με έναν στους τρεις ενήλικες και περισσότερες από μία στις τέσσερις οικογένειες με παιδιά να αναγκάζονται να διαμείνουν σε ξενοδοχεία για περισσότερο από ένα χρόνο. Σε μια περίπτωση, μια εξαμελής οικογένεια ζούσε σε ένα δωμάτιο σχεδόν για δύο χρόνια. Η έκθεση προειδοποιεί ότι εάν εφαρμοστεί το νέο νομοσχέδιο για τη μετανάστευση που περνά τώρα από το κοινοβούλιο, η κατάσταση θα επιδεινωθεί.
Όπως αναφέρει η έκθεση, περισσότεροι από τους μισούς ανθρώπους που αιτούνται άσυλο, παραπονιούνται για συνωστισμό, έλλειψη ιδιωτικότητας και ότι πρέπει να περάσουν πάνω από έξι μήνες μένοντας σε ξενοδοχείο. Μερικοί άγαμοι ενήλικες έχουν περάσει περισσότερα από δυόμισι χρόνια σε ξενοδοχεία.
Τα τρία τέταρτα έχουν αναφέρει χαμηλής ποιότητας ή ακατάλληλα τρόφιμα και λένε ότι αντιμετωπίζουν την πείνα ή τον υποσιτισμό. Ανάλογος αριθμός αντιμετωπίζει προβλήματα ψυχικής υγείας, ενώ έχουν καταγραφεί πολυάριθμες περιπτώσεις μητέρων που δεν μπορούν να συνεχίσουν τον θηλασμό γιατί έχουν υποσιτιστεί λόγω φαγητού σε ξενοδοχείο. Επίσης, μερικά παιδιά έχουν χάσει βάρος από την έλλειψη φαγητού.
Όπως υπογραμμίζεται στην έκθεση, η πλειονότητα των αιτούντων άσυλο που υποστηρίζει η φιλανθρωπική οργάνωση είναι έγχρωμοι άνθρωποι και το ένα τρίτο των οικογενειών λέει ότι τα παιδιά τους δεν έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση.
Επίσης, επισημαίνονται μεμονωμένες περιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένου ενός χρήστη αναπηρικού αμαξιδίου που παγιδεύτηκε στον 11ο όροφο ενός ξενοδοχείου με δυσλειτουργικό ανελκυστήρα και έναν εργολάβο καταλυμάτων που παρότρυνε έναν γενικό γιατρό να μην γράψει επιστολή υποστήριξης υγείας για έναν αιτούντα άσυλο ώστε να μεταφερθεί, καθώς θα μπορούσε να ασκήσει πίεση στο σύστημα φιλοξενίας του αναδόχου.
Γίνεται ειδική μνεία στις φριχτές συνθήκες διαμονής στα ξενοδοχεία, όπου οι προσβολές από παράσιτα και τρωκτικά είναι συχνές μαζί με υγρασία, μούχλα και πλημμύρες. Υπήρξαν επίσης περιπτώσεις κατάρρευσης οροφής με μια γυναίκα με το μωρό της και ένα παιδί να μεταφέρονται στο νοσοκομείο σε δύο διαφορετικά περιστατικά μετά από κατάρρευση οροφής.
Είκοσι επτά συμβούλια ανταποκρίθηκαν στα αιτήματα του FoI σχετικά με τα μηνύματα περιβαλλοντικής υγείας σε καταλύματα ασύλου και αποκάλυψαν εκατοντάδες κλήσεις σχετικά με τις συνθήκες στη στέγαση ασύλου σε περιοχές όπως το Σουάνσι, το Μπραντφορντ, το Ντέρμπι και το Λίβερπουλ.
Η Refugee Action καλεί την κυβέρνηση να χρηματοδοτήσει συμβούλια και ΜΚΟ για να παρέχουν στέγαση και υποστήριξη αντί της τρέχουσας ομάδας ιδιωτών εργολάβων που αποκομίζουν εκατομμύρια λίρες σε κέρδη από συμβάσεις του Υπουργείου Εσωτερικών.
Ο Τιμ Νάορ Χίλτον, διευθύνων σύμβουλος της Refugee Action, δήλωσε: «Η κυβέρνηση εφαρμόζει ένα σύστημα ντε φάκτο κράτησης – κρατώντας και διαχωρίζοντας άτομα που ζητούν άσυλο σε καταλύματα που βλάπτουν την ψυχική και σωματική τους υγεία. Αυτό το αποθαρρυντικό και βάναυσο σύστημα κοστίζει στους φορολογούμενους εκατομμύρια ημερησίως, αλλά δημιουργεί τεράστια κέρδη για τους εργολάβους που πολύ συχνά αποτυγχάνουν να κάνουν τις κατοικίες τους κατοικήσιμες».
Ένας εκπρόσωπος του Υπουργείου Εσωτερικών δήλωσε: «Δεν αναγνωρίζουμε τους ισχυρισμούς στην έκθεση που υποδηλώνουν αποτροπή νοσηλείας, απειλές απέλασης ή περιορισμούς μετακινήσεων, αλλά όταν εγείρονται ανησυχίες σχετικά με οποιαδήποτε πτυχή της υπηρεσίας που παρέχεται από το ξενοδοχείο, συνεργαζόμαστε με τον πάροχο για να διασφαλίσουμε ότι αντιμετωπίζονται έγκαιρα».
