Παραπατάει, θα έλεγα. Με τη διττή έννοια της λέξης: προς το παρόν, σαν μεθυσμένος, που δεν ξέρει πού πάνε τα τέσσερα.
Από τη Δευτέρα, αν προκύψει και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ίσως και να λειώσει την εξωτερική πολιτική. Έδειξε δείγμα ολετήρα, με το ψευδοκράτος, που το αποκάλεσε «κρατίδιο». Τα κρατίδια, κυρ Στέφανε, δεν έχουν αίμα, προσφυγιά και κατοχή, στην ιστορία τους. Τα ψευδοκράτη, έχουν.
Η παράτυπη διαδικασία, δεν καθαγιάζει την πράξη αυτή καθεαυτή, ούτε την αθωώνει. Είχε και το θράσος να πάει στην ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου.
Άιντε σε βαρέθηκαν κι αυτοί. Καιρός, να βαρεθείς κι εσύ, από μόνος σου.
– Βρε Μαρίκα, δεν τα ακούω να κάνουν «μπεεεε», όπως πριν. Κάνουν ένα, στη χάση και στη φέξη κι αυτό με το ζόρι «μμμππππεεεε». Τι να έχουν;
– Τι να σου πω άντρα μου; Κι εγώ χτες που πήγα να τα ταΐσω στη στάνη, χόρευαν το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας.
Συντάσσομαι… «Δε χρειαζόταν να μας το πει η Eurostat. Το ξέραμε… (γιατί το ζούμε!)». Αφήνω το σχόλιο, ως έχει από τη λεζάντα του άρθρου.
Έχουν λυσσάξει με τη ΒΙΟ.ΜΕ, καιρό τώρα. Ένα «γαλατικό χωριό», μπρος στην εργασιακή λαίλαπα, που ζούμε. Πρότυπο, αυτοδιαχείρισης, αλληλεγγύης και παραγωγής. Τους χαλάει την εργασιακή συνταγή γαλέρας, που πάνε και με νομοσχέδιο, να περάσουν.
Όσοι μπορούν, να πάνε να συμπαρασταθούν στους εργαζόμενους και στις οικογένειές τους.
Περιοδεία, αντί για debate, πρότεινε ο Κασσελάκης ή όσα δεν φτάνει η αλεπού… Το ενδεχόμενο η περιοδεία να καταλήξει σε παρωδία, ούτε που το σκέφτηκε.
Με αυτούς τους όρους, να πάει να δουλέψει το 41τακατό. Οι υπόλοιποι, την Πέμπτη, στον δρόμο, για να μην βρεθούν -παρά τη θέλησή τους- στον δρόμο.
Το αεροσκάφος, ζήλεψε την «έχω πάει» από τη διαφήμιση. Σήμερα, στη Νότια Καρολίνα, αύριο στο Ντουμπάι, μεθαύριο στην Κέρκυρα, μετά κάπου αλλού και πάει λέγοντας.
Κι άλλος τεράστιος, γεννημένος στις 23 Σεπτέμβρη. Ρέι Τσαρλς (23 Σεπτέμβρη 1930 Όλμπανι – Τζόρτζια/10 Ιούνη 2004 Μπέβερλι Χιλς). Night time is the right time…
Συμφωνούμε!
