Οι κινητοποιήσεις με αφορμή το συνταξιοδοτικό, είναι κυρίως για τον τρόπο, το modus operandi που πέρασε τη «μεταρρύθμιση» η κυβέρνηση Μακρόν και ο λαός της Γαλλίας, νιώθει πως έτσι βάλλεται συνολικά και δοκιμάζεται στα όριά της η ίδια η Δημοκρατία.
Για τη συγκεκριμένη χώρα μάλιστα και θεσμικά μιλώντας, η 5η Δημοκρατία, που φέτος κλείνει 65 χρόνια από την εγκαθίδρυσή της.
Δεν μπορώ να φανταστώ, εάν και όταν ιδιωτικοποιηθεί το νερό, τις συνέπειες του δίπτυχου «όπου βγει» και του «ανθρώπινου λάθους» πού και πόσο μακριά, μπορούν να οδηγήσουν.
Μάλλον τους δένουν τα μάτια, τους πάνε σε άλλη χώρα, πχ στο Βερολίνο, τσα! Τους βγάζουν το πανί, τους δείχνουν μια σούπερ ντούπερ κονσόλα «ουάου», τους ξαναδένουν τα μάτια, τους φέρνουν εδώ, τους βγάζουν το πανί και μετά, κάνουν δηλώσεις. Δεν εξηγείται διαφορετικά αυτή η «κοσμάρα».
Με τον παρά του και την κυρά του. Αυστηρώς δε στα 92, μόνο με τον παρά του.
Ο Μέρντοχ που λέγαμε, τώρα και σε έκδοση χελώνα.
Αν κάνει τέτοιες δηλώσεις ενόψει εκλογών, πάει να πει, πως τους έχει ξεφύγει τόσο πολύ σε ύψος και ανεξέλεγκτα ο τιμάριθμος, που σε λίγο θα μεταδίδουν τις τιμές από δορυφόρο. Προς το παρόν, ας αφήσουμε τον μικρό Σπυράκο, που χρησιμοποιεί στην πολιτική το όνομα Άδωνις, να παίζει πασχαλιάτικα με το «καλάθι του νονού». Ήμαρτον.
«Τη γλώσσα μου έδωσαν Ελληνική. Το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου»…
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ
Πολύ ωραία η σκέψη και η πρωτοβουλία των συνεργατών του « Κοσμοδρομίου », θα συνεισφέρω κι εγώ στο τέλος με το τραγουδάκι μου.
Δώδεκα και ούτε ένα τηλεφώνημα. Γιατί βρε Σι;
Επανέλαβε το κυβερνητικό αφήγημα για «παθογένειες πολλών δεκαετιών» σε μια προσπάθεια να κατευνάσει τη λαϊκή οργή από το έγκλημα των Τεμπών. Ποιος;
Έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Απλώς αντιγράφω το lead του άρθρου: Δεν έχω λόγια…
Αστυνομική βία και αυθαιρεσία, υποκλοπές, μη ελευθερία της έκφρασης, διαφθορά και έλλειψη διαφάνειας, διακρίσεις και έμφυλη βία και συνεχίζει…
Ασβός στις ράγες έσκαβε, κακό της κεφαλής του. Δικό μου.
Όλο και πλησιάζει το «είμαστε ασφαλείς». Διέσχισε τον Ατλαντικό, πέρασε στην Κεντρική Ευρώπη και μετά, για ποιον χτυπά η καμπάνα…
Η δική μου συνεισφορά, στην πρωτοβουλία των συναδέλφων του «Κοσμοδρομίου» για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Συγκλονιστική η ερμηνεία της κυρίας Μαρίας Φαραντούρη.
ΥΓ: ο επικός ρυθμός και η μουσική, νομίζω πως ταιριάζουν και για τη χθεσινή δική μας επέτειο – Επανάσταση.
Ποίηση: Federico Garcia Lorca.
Ποιητική απόδοση: Οδυσσέας Ελύτης.
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης.
