Κι ο Χότζας στον γαϊδαράκο του, τον Μάη, τα ίδια έλεγε, μέχρι που ήταν αργά, για να φάει τριφύλλι.
Έχει πάψει πια αυτό να είναι είδηση κι έχει γίνει κανονικότητα.
«Ζ»είς! Καλό ταξίδι, στο φως.
Όπως βάφτισε τη φάτνη, στάνη, να βαφτίσουμε κι εμείς το δημαρχείο, «ψυχιατρείο», να τον κλείσουν μέσα και να πετάξουν και το κλειδί. Σε κανέναν δεν θα λείψει.
Το ενδεχόμενο, όταν τα ζώα θελήσουν να… «πάνε εκεί που πάει κι ο βασιλιάς μόνος του», να το πω κομψά, ενώ χαζεύουν τα πιτσιρίκια την φάτνη, αλλά και οι ενήλικες εδώ που τα λέμε, ούτε που του πέρασε από το μυαλό. Το ποιο;
Πεθαίνουν και τα γεράκια, κάποια στιγμή. Και πάνε να βρουν τα θύματά τους. Κι εκεί πάνω, δεν υπάρχουν «αγνοούμενοι». Μόνο η νέμεσις.
Βλέπει αυτός; Μόνο για οραματιστή δεν τον έχω. Βασικά, για τίποτα δεν τον έχω.
Συμφωνούμε. Ο τρόπος της λύσης του προβλήματος, είναι που μας τρομάζει. Αν και για τον γράφοντα -κι αυτό, είναι μεγάλη κουβέντα που χρήζει «σεντονίου», αλλά… επιφυλάσσομαι -οι Τούρκοι, δεν θα μας επιτεθούν… ούτε «σε εκατό χρόνια τούρκικα». Κι όσοι ισχυρίζονται το αντίθετο, να πάνε να γραφτούν συνδρομητές στον Καζαμία. Μιλάω για τον φόβο της επίθεσης και της εισβολής.
Κατά τα άλλα, με την πολιτική του χρόνιου κατευνασμού του Τούρκου από την μεριά της ελληνικής διπλωματίας, φυσικό είναι η αντίστοιχη τουρκική, με νταηλίκι να κερδίζει έδαφος στην επίτευξη των στόχων της, σε διασυνοριακό και παγκόσμιο επίπεδο.
Προσωπικά μιλώντας, με κάτι τέτοια κατορθώματα του ντελικανή, όλο και αναβάλλω να σας γράψω ότι το «καρότσι» του σούπερ μάρκετ από 110 ευρώ πέρυσι, εκτινάχθηκε στα 250 ευρώ, φέτος. Την άλλη εβδομάδα, εάν δεν βγει ο Ερντογάν, να πει κακιά κουβέντα για τον Κούλη και εντυπωσιαστώ πάλι, θα σας γράψω για το «καρότσι». Κάτι σαν παραμυθάκι, με τίτλο «το καρότσι και το ράφι».
Αίσχος! Άλλος ένας αντικατοπτρισμός της Δεξιάς για το πώς «οραματίζεται» την ποιότητα των ανύπαρκτων υπηρεσιών της προς την ελληνική κοινωνία και δη, σε τόσο ευάλωτες ομάδες, όπως τα βρέφη και οι λεχώνες. Ντροπή.
Είπε το αυτονόητο. Το θέμα είναι, πόσο στενόμυαλα και κατά το δοκούν, ερμηνεύουν την παγκόσμια τάξη οι «απέναντι». Πολλά τα παραδείγματα και σε ενεστώτα χρόνο. Κατά παράφραση της γνωστής αγγλικής πρότασης, μένει να δούμε για πόσο ακόμη θα αγνοούν την αρκούδα το δωμάτιο.
Ώδινεν το «politically correct» και έτεκεν «cancel culture». Αναμενόμενο.
Ευτυχώς που πρόλαβαν. Έχασαν τον ύπνο τους, οι Ρώσοι. Μα κι αυτοί, επί δεκαετίες το ανέβαλαν. Τώρα μάλιστα, που έχουν λύσει πλέον όλα τα προβλήματά τους ετοιμάζονταν για την κατάληψη και την κατοχή της χώρας, έκλεισε και το τελευταίο μεθοριακό πέρασμα.
Μεγάλη η ήττα της ρωσικής διπλωματίας από την αντίστοιχη δυτική. Στον βαθμό, που το φιάσκο του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, σχεδόν να υποβαθμίζεται. Το άλλο με την φοράδα και τι έκανε στο Γενί Τζαμί, θα σας το διηγηθώ, άλλη φορά.
Δεν είναι μόνο ημίτρελος όπως έγραψα την προηγούμενη εβδομάδα, είναι και ηλίθιος. Το «επικίνδυνος» που έγραψα επίσης, παραμένει σταθερή «αξία».
Να, αυτά δεν μπορώ… Εδώ καράβια χάνονται… Θέλω να δω, πότε η Αριστερά, θα μάθει και θα θεραπευτεί από τις παθογένειές της. Ως τότε, με αντανακλαστικά Ραν Ταν Πλαν, στα κοινωνικά δρώμενα και με λάθος προτεραιότητες, θα βαίνει μειούμενη. Ο άλλος έμεινε εκτός Βουλής, εκεί… Τα μνημόνια, ο ΣΥΡΙΖΑ και να ‘χαμε να λέγαμε… Οι φανταστικές «χαώδεις» διαφορές, μόνο κακό στον λαό κάνουν και απομένει η φιλαρέσκεια.
Στις 2 του Δεκέμβρη του 1923 γεννιέται στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης η εθνική μας ντίβα.
