Το ιλαρό είναι, ότι θα έρθει και πρώτος σε ψήφους. Πείτε μου κάτι για την «ελληνική κοινωνία που νοσεί». Και η ασθένεια αυτή, λέγεται «νόσος των προβάτων». Δεν είναι θανατηφόρα, αλλά τα ζωντανά, ζουν για το υπόλοιπο της ζωής τους, παραζαλισμένα και πάντα… πρόβατα, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.
Είπε η κυρία Αδειλίνη, έχοντας παρακάμψει έξι συναδέλφους της στην επετηρίδα προκειμένου να γίνει εισαγγελέας εκείνη. Μετά από τέτοια «διαδικασία», λογικό είναι να ξεπληρώνει «γραμμάτια» στην υπόθεση των Τεμπών, συνολικά και όχι μόνο κατά την διάρκεια της επίσκεψης του συλλόγου των θυμάτων.
Σε κάθε περίπτωση, θα μπορούσε τουλάχιστον πίσω από τις κλειστές πόρτες κατά την διάρκεια της επίσκεψης των γονιών των θυμάτων των Τεμπών, να κρατήσει τα προσχήματα έστω και να δείξει την μίνιμουμ ενσυναίσθηση και όχι να τους αντιμετωπίσει αποστασιοποιημένη και με αλαζονεία. Φυσικά, για ό,τι ειπώθηκε, πιστεύουμε τους γονείς, γιατί δεν ξεπληρώνουν κανένα γραμμάτιο πουθενά, παρά μόνο την δέσμευση προς τα παιδιά και τους εαυτούς τους, για την απονομή δικαιοσύνης.
Το « Μαρία όρμα τους » είναι έγκλημα για την αθλητική «δικαιοσύνη», ενώ η δολοφονία με ενδεχόμενο δόλο στα Τέμπη είναι από «ανθρώπινο λάθος», «ατύχημα» και «μπαγιάτικο νέο» κατά Βούλτεψη.
Κύριε Μπορέλ μας, δεν σε πληρώνουν οι ευρωπαίοι φορολογούμενοι για να κάνεις προβλέψεις για πόλεμο λες και είσαι ο Χορταρέας ή ο Λεφάκης. Σε πληρώνουν για να τους αποτρέπεις.
Αργά το θυμήθηκαν και αυτοί. Κάθε φορά, ψηφίζουν κόντρα στα συμφέροντά τους και μετά κατεβαίνουν στους δρόμους, διεκδικώντας τα… συμφέροντά τους. Άβυσσος !
Καλόμαθαν οι δημοσιογράφοι στους «Κούληδε » και στις «Τζώρτζιες» αυτού του κόσμου και παραπλανήθηκαν πως είναι όλοι ίδιοι. Υπάρχουν όμως και «γαλατικά χωριά» δώθε κείθε και από εκεί ελπίζουμε.
Tραγούδια να συνθέτουν κατά παραγγελία τα ρομπότ. Εγώ θέλω να φτάσουμε στο σημείο, να φτιάχνει το ρομπότ λαχανοντολμάδες και ιμάμ μπαϊλντί, αλλά χωρίς υλικά αγορασμένα από εμάς, να κόβει τον λαιμό του να τα βρίσκει και να τα μαγειρεύει. Και ας αφήσουν τα ρομπότ τα τραγούδια να προκύπτουν από «την υπόγεια την ταβέρνα μες σε καπνούς και σε βρισιές», όπως γνωρίζουμε.
«Οι ξένοι που πίνουν και αυτοκτονούν» και οι Έλληνες που πίνουν και χορεύουν τραγουδώντας εν ευθυμία «τούτη η γης που την πατούμε όλοι μέσα θε να μπούμε». Αχ, πόσο πρωτότυπο, αν εξαιρέσουμε τις 539389759074674 που το έχουμε ακούσει.
Εν τω μεταξύ, από όλα τα τραγούδια τα δημοτικά ανά τους αιώνες, διάλεξε το πιο απαισιόδοξο και όχι κάποιο που να είναι εύθυμο, πχ την «ιτιά» που είναι και λουλουδιασμένη ανοιξιάτικα, άσε που με το συγκεκριμένο παράδειγμα τραγουδιού, είτε οι τελούντες εν ευθυμία Έλληνες είτε οι αυτοκτονικοί ξένοι, «στην ίδια γης θα μπούνε». Ποια η διαφορά; Στην ίδια κατεύθυνση και ο πολιτικός λόγος της, κατώτερος και από την μικροπολιτική καφενείου.
Στις 13 του Απρίλη το 2010 «πέρασε απέναντι» ο Μάνος Ξυδούς σε ηλικία 57 χρονών από ανακοπή καρδιάς.
