Στο άρθρο γράφει ότι ο Σον, έχει πάρει δύο Όσκαρ. Ένα για το «Σκοτεινό ποτάμι» και ένα για το «Milk» και αναρωτιέται ο αρθρογράφος, ποιο από τα δύο του χάρισε. Νομίζω, η απάντηση, είναι εύκολη. Για το «Σκοτεινό ποτάμι», φυσικά.
Αυτό, που διασχίζει τώρα ο Ζελένσκι και ο λαός που ηγείται, σε ενεστώτα χρόνο. Άρχισε κάτι, που ούτε πώς να το διαχειριστεί ξέρει, ούτε πώς θα το τελειώσει, επίσης.
Ανιστόρητος – ας ρώταγε κι εμάς – η Δύση είναι μπαμπέσα και κοιτάει μόνο το συμφέρον της. Θα κάνει τη δουλειά της και θα τον πετάξει στο «Σκοτεινό Ποτάμι», σαν χαρτοσακούλα, αφού φάει την «τυρόπιτα».
Πραγματικά, ένα «φρέσκο» άρθρο, με διαφορετική άποψη, σε σχέση με ό,τι έχουμε διαβάσει ως τώρα, που πιάνει τους σφυγμούς της Ουάσιγκτον και δίνει μια άλλη ρεαλιστική οπτική για τον πόλεμο στην Ουκρανία και την – όποια – έκβασή του.
Περί COP27 ο… λόγος. Διαπίστωσαν, μέχρι την επόμενη Σύνοδο, όπου θα διαπιστώσουν τα διαπιστευμένα της προηγούμενης Συνόδου και θα συνεννοηθούν για την επόμενη Σύνοδο, όπου θα διαπιστώσουν… κτλ… εγώ, το μόνο που διαπίστωσα, ήταν η τρομακτική τελευταία παράγραφος του άρθρου. Πράγματι, «τι εννοεί;».
Είμαστε σίγουροι ότι δεν παρακολουθεί και τον εαυτό του; Έτσι όπως πάει, μόνος αυτός έχει μείνει απ’ έξω.
Εν κρυπτώ χρεοκόπησε… κι αυτή.
…Τους πέταξαν έξω από το μαγαζί, γιατί ήταν ηλικιωμένοι. Εν πρώτοις, «εδώ που είσαι ήμουνα…».
Ο ιδιοκτήτης δε, του μαγαζιού, είπε ότι δεν συμφωνεί με αυτό που συνέβη, ότι δεν ήξερε, είχε covid και ήταν σπίτι, ότι απομάκρυνε τον υπεύθυνο κτλ… όταν πήρε συνέντευξη από τον…« υπεύθυνο», δεν κατάλαβε τίποτε; Αν δεν είχε πάρει τέτοια διάσταση το θέμα, άραγε θα τον απέλυε; Επίσης, γιατί δεν μας είπαν και το ονοματάκι του «υπευθύνου», ώστε να μην πάει αλλού να κάνει τα ίδια;
Όπως και να έχει, o tempora o mores, αυτό είναι και ενδεικτικό μιας μονοσήμαντης, κάθετης και επίπεδης αισθητικής, του λευκασμένου δοντιού, του ντεκαπάζ, του βγαλμένου φρυδιού, των κοιλιακών, του τατουάζ, του fitness γενικώς η σέλφι να ‘ναι καλά κι όλα τ’ άλλα…
Αυτό, με τα παππούδια, ήταν πρόβα και μάλιστα η… δεύτερη.
Η πρώτη, αν θυμάστε, δεν πέρασε πολύς καιρός, ήταν με τους εμβολιασμένους και τους ανεμβολίαστους, «φύγε εσύ, έλα εσύ », «μπες μέσα εσύ», «βγες έξω εσύ», «δείξε το τηλέφωνο να δω τι λέει» κτλ…
Προβάρουν λοιπόν και ουδόλως μπλοφάρουν. Μπορούμε να καταλάβουμε την μπλόφα και να τους ξεμπροστιάσουμε ;
Φοβάμαι, πως όχι.
Μήπως να πάει για ψάρεμα, αφού…
Ντούκου dance. H τελευταία μόδα. Χορεύεις όπου να’ ναι και σε περνάνε στο ντούκου. Κανείς, δε σου δίνει σημασία.
Μια ΤΕΛΕΙΑ άποψη κι ένα ΤΕΛΕΙΟ και συγκινητικό άρθρο… ναι, γιατί όχι ; Ας κάνουν και oι fiber optics, μια φορά σωστά τη δουλειά. Ή μάλλον δεύτερη.
Η πρώτη, που οι « λεγάμενες» δούλεψαν σωστά, υπέρ του κοινωνικού συνόλου και όχι για σέλφι στον καμπινέ, ήταν πριν 11 χρόνια, στην πλατεία Ταχρίρ στο Κάιρο. Η αποθέωση της μοντέρνας επανάστασης. Αλλά πέρασαν κι 11 χρόνια, έκτοτε.. Και αν το μοντέρνο, δεν καλλιεργηθεί και εμπεδωθεί σωστά από την κοινωνία, σε βάθος χρόνου «in the long run» που λένε και στην Κυψέλη που γεννήθηκα, τότε… τότε, ε, ας περιπλανηθούμε στο επόμενο άρθρο, για να δούμε τι πήγε στραβά…
Αυτό…
– Τρώγεται αυτό;
– Όχι.
– Δώσε κάτι ρε φίλε, με αυτόν τον χιονιά, δεν βρίσκω τίποτε.
– Στήσου και θα σου φέρω να φας.
– Καλά είμαι έτσι;
– Ναι, κούκλα είσαι.
Τσααακ !!!
Countdown… τρεις μέρες. Τον νου μας! Αθάνατοι !!!
